Maand: augustus 2008

Ah. Als ik eenmaal begin, dan weet ik niet van ophouden. We waren nog geen halve week verder, of ik was al aan mijn tweede lading confituur begonnen. Niet eens bewust eigenlijk. Op dinsdag had ik van bij mijn fruitmeneer aardbeien meegebracht. 1,80 euro per doos voor van die kleine, versus 2,65 euro per doos voor iets grotere. “Geef er mij meteen maar vier van die kleine”, had ik vol overmoed en goesting uitgeroepen, niet goed wetend wat ik ermee ging aanvangen. Misschien maak ik wel een taart, dacht ik vingerlikkend. Geen enkel taartrecept kon mijn goedkeuring wegdragen, en ik had geen zin om mij aan van die heerlijke banketbakkersroom te wagen.

Confituur!

Fraises au poivre noir et à la menthe fraîche, spiegelde Christine Ferber mij voor. Wie kan daar nu aan weerstaan?

Benodigdheden

• 1,1 kg aardbeien, goed voor 1 kg gekuiste vruchten
• 800g suiker; alweer: ik heb mij beperkt tot 3-400g van die Maxi-Fruit 3+1
• het sap van één limoen
• 5 blaadjes verse munt
• 5 zwarte versgemalen peperkorrels

Zo gemaakt

Dag 1, des avonds.

Spoel de aardbeien snel even onder fris water. Droog ze op een keukenhanddoek en snij er de kroontjes uit.

Meng er de suiker en het sap van de limoen bij, en laat het afgedekt in een glazen kom tot de volgende avond op een koele plaats intrekken. In de koelkast mag (dat heb ik ook gedaan), bij voorkeur bovenaan.

Dag 2, des avonds.

Breng dit mengsel over in een kookpot, en laat even sidderen (niet koken dus, maar sidderen). Giet het terug in de glazen kom, en laat opnieuw een nachtje afgedekt intrekken op een koele plaats. Ja, de koelkast mag.

Dag 3, des ochtends.

Giet het mengsel via een tamis over in een kookpot, om de siroop op te vangen. Wees voorzichtig met de aarbeien, die normaal gezien nog mooi heel moeten zijn (anders hebt u de avond ervoor gekookt i.p.v. gesidderd). Een deel van de siroop kan gestold zijn, maar ook dat laat zich wonderwel –voorzichtig– door die tamis duwen.

Breng de siroop aan de kook, en laat ze wat indikken (105°C volgens het recept). Voeg er dan het fruit terug aan toe alsook de gescheurde verse muntblaadjes en de versgemalen peperkorrels. Laat nog héél even koken (tot de aardbeien warm zijn, maar laat ze niet stukgaan), en haal dan de pot van het vuur.

Verdeel de confituur in potten en sluit die meteen af. Laat een dagje afkoelen voor u de eerste pot aanbreekt. Dit is verschrikkelijk lekkere confituur. De munt en de peper geven er een subtiel extra aan, en de eerste pot heeft het hier geen dag uitgehouden.

Smakelijk!

Confituur! Confituur! Confituur! Zo scandeert het al een veel te lange tijd door lijf en leden. De beste confituur is zelfgemaakte confituur, maar dan door een ander. Enfin, u begrijpt wel wat ik bedoel? Het is maar liefst twee (twee!) jaar geleden dat ik nog eens confituur heb gemaakt. Van rabarber dan nog wel. En ik lust dat niet eens zo graag, rabarber.

Hoog tijd om nog eens confituur te maken –Christine Ferber heeft een gans boekje vol recepten– en we gingen deze keer voor… rabarber. Maar wel met mirabellen. Ik bedoel Reines Claudes. Enfin, het recept vroeg om mirabellen, maar mijn groenten- en fruitmeneer had alleen Reines Claudes, maar dat zal ook wel lukken zeker?

Benodigdheden

Een pot confituur van rabarber en Reines Claudes. Voila. Klaar. Muhahaha. Erm. Juist. Nevermind. Te veel koffie.

• 600g Reines Claudes; dat komt neer op zo’n 500g ontpit
• 600g rabarber; dat komt neer op zo’n 500g gekuist
• 800g suiker; ik ben niet zo zot van zoete confituur, dus ik tracht minder suiker te gebruiken. Ik heb zo’n 3+1 suiker, die meer pectine bevat en in een verhouding van 3 porties vruchten voor 1 portie suiker kan worden aangewend (Candico Maxi-Fruit). Daarvan heb ik er een 3-400g gebruikt.
• het sap van één limoen

Zo gemaakt

Nu ja, ‘zo’ is relatief. We maken tenslotte geen koude compote à la Quick & Fruity.

Dag 1, des avonds.

Spoel de rabarber, en haal er de al te harde buitenkant af (dat is niet altijd noodzakelijk). Snij de rabarber overlangs en daarna verder in kleine stukken van zo’n centimeter.

Spoel ook de Reines Claudes, en snij ze in twee om de pitten eruit te halen.

Doe de ingrediënten in een glazen kom, meng ze goed maar voorzichtig, en laat dan een uurtje staan. Giet het vervolgens in een kookpot en laat dit even sidderen –nee, niet koken, maar sidderen en zuchten en beven. Haal van het vuur, bedek, en laat een nachtje trekken op een koele plaats (dat mag in de koelkast –bij voorkeur bovenaan). Opgelet, geen metalen recipiënten in de koelkast!

Dag 2, des ochtends.

Giet dit door een tamis over in een kookpot, om de siroop op te vangen. Als u dezelfde suiker gebruikt als ik, kan die al gedeeltelijk gestold zijn. Breng de siroop aan de kook, en laat ze wat indikken (105°C volgens het recept). Voeg er dan het fruit terug aan toe, laat nog even koken, en als de confituur dikker wordt en wat aan een houten (!) lepel blijft plakken, dan haalt u de pot van het vuur.

Verdeel de confituur in potten en sluit die meteen af. Laat een dagje afkoelen voor u de eerste pot aanbreekt.

Smakelijk!