handdoek

Enough already. Thumbsplus bood mij geen meerwaarde voor iView. Dan maar Extensis Portfolio gedownload –en ondertussen zijn we verhuisd naar de mac.

83Mb download (bijna het dubbel van de win versie dus), om tenslotte een sullige interface te zien te krijgen, van een log programma. En dan mag ik blijkbaar nog blij zijn dat ik het op mac heb geïnstalleerd, want bij Michel heeft het de computer laten crashen.

Ik geef het op. Daarnet heb ik nog ACDSee 6 even bekeken, en dat doet het eigenlijk lang zo slecht niet. Het blijft de snelste image viewer, maar het ondersteunt geen RAW (laat staan NEF). Wat mij betreft hadden ze de ontwikkeling even goed kunnen laten vastlopen op versie 4 of 5. Jammer, want ik ben altijd al een grote fan geweest.

Het blijft dus iView, met een interface die sneller is op mac dan op win, maar waarbij NEFs (veel) sneller op win worden getoond dan op mac. Is er nu echt geen enkel bedrijf(je) dat ons een degelijk en betaalbaar stuk digital assets management software kan verkopen? Daar moet toch een gigantische markt voor bestaan?!

iMatch in ’t kort

Neen bedankt. En hier kan mijn evaluatie van iMatch eigenlijk meteen ophouden.

In een woord: lelijk. Het is lange tijden geleden dat ik nog eens zo’n lelijke interface heb gezien. De look is niet alles, maar op zo’n onding kan ik geen uur zitten kijken. De vormgeving dateert niet van windows 2000, maar veeleer van windows 95. Visual Basic, Delphi, kijk ik kan programmeren, maar ik heb van user intefaces geen kaas gegeten. Yuk. (En dan heb ik het niet alleen over de look, maar ook over de feel, de structuur, de navigatie.)

De catalogus voor iMatch bestaat uit zo’n 9 files, tesamen goed voor 10.4Mb (voor 687 beelden of 1.3Gb –beelden zelf niet inbegrepen natuurlijk). Ter vergelijking, de catalogus voor iView bestaat uit één enkel bestand, goed voor 3.9Mb (evenveel beelden, beelden zelf alweer niet inbegrepen).

Categorieën en subcategorieën abound, en daar lijkt het inderdaad wel wat voor te hebben op iView. Maar laat ik meteen even een vergissing uit mijn vorige post rechtzetten: ook in iView kan je onbeperkt subcategoriseren (tenminste toch in de pro versie), zij het met één grote beperking.
Bij de Catatalog Index is er zoiets als Catolog Sets, daaronder kan je containers aanmaken, en subcontainers, en sets. Containers kunnen namelijk geen beelden bevatten (de grote beperking), daarvoor moet je er eerst een set in aanmaken. Het kan dus wel, maar beperkt.

In ieder geval, iMatch is voor mij geen iView killer. (Maar ik heb wel al iets anders op ’t oog.)

fotowedstrijd

Wij zijn al aan het aftellen. De Gentse Feesten beginnen zaterdag, met de niet te missen stoet, die ik al elk jaar heb gemist (we gaan daar vandejaar eens verandering in brengen zie).

En er is ook een fotowedstrijd verbonden aan de Gentse Feesten. Vorig jaar was de opkomst al meer dan behoorlijk, en ik vermoed dat dit jaar, met de verdere ‘inburgering van de digitale fotografie’, het aantal deelnemers exponentieel zal gestegen zijn.

Het reglement van de wedstrijd kan worden gedownload vanop de Genste Feesten site (jawel!). In ’t kort: iedereen kan deelnemen, max drie foto’s per dag, die voor 9 uur ’s ochtends de volgende dag per e-mail naar De Stad moeten worden gestuurd.

Enkel digitale of gedigitaliseerde foto’s komen in aanmerking. Het beeld moet aan volgende criteria voldoen: resolutie 72 dpi, minimum beeldschermbreedte 12 cm (staande foto) en 17 cm (liggende foto).

De technische specificaties komen duidelijk niet van iemand die vertrouwd is met het medium. Een aantal potentiële problemen:

  • Centimeter. Handig voor de scanners, misschien, maar op de digitale fototoestellen staat het in pixels: 12cm @ 72dpi is 340pixels; 17cm @ 72dpi is 482pixels.
  • Minimum: ik zie die mens zijn mailbox daar al volstromen met 1+Mb 3008×2000 pixel beelden
  • File Type: digitaal of gedigitaliseerd. TIFF, EPS, PSD, RAW, NEF, JPG, GIF, maakt niet uit, als ’t maar digitaal is.

Overigens benieuwd of er veel met-GSM-gemaakte foto’s gaan opgestuurd worden (of voldoen die niet aan de minimumvereisten?).

iView evaluatie

iView loste voor mij onoverkomelijk probleem op: de traagheid van iPhoto. Bovendien had het als grote voordeel dat het zowel op Mac als op PC bruikbaar was –zonder daarvoor een extra licensie aan te rekenen.

Daar ik nu eigenlijk mijn meeste image editing op PC doe, en de image library op Mac toch niet geshared staat, is die multi-platform vereiste niet zó belangrijk meer.

Bovendien ben ik het eens wat betreft de subcategories. Een groot gemis.
Het valt –tot zeker hoogte– op te lossen. Er is zoiets als define custom fields. Als je zo’n nieuwe field aanmaakt, verschijnt dat in de Catalog Index; daaronder kan je dan verdere entries etc creëren. Als voorbeeld pakken we “Gent”, en daaronder: “Koning Albertlaan”, “Sint-Katelijnestraat”, met als nadeel dat er slechts twee niveaus zijn (zo moelijk kan dat toch niet zijn om een deftige hiërarchische structuur te maken?!)

Waar ik zeer over te spreken ben, is de manier om over te schakelen van thumbnail naar ‘vol’ beeld (double click to switch views), en dat de thumbnails echt gegenereerde thumbnails zijn, die in een catalog worden bijgehouden (wat volgens mij de boel behoorlijk versnelt). Dat heeft inderdaad als ‘nadeel’ dat je ze moet regenereren als je ze groter wilt (niet als je ze wilt verkleinen.)

Niet zo tevreden ben ik over de NEF verwerking. Ttz de thumbnails zijn excellent, maar als je dan klikt om het groter beeld te zien, duurt het wel een hele poos. We spreken 15+ seconden of zo, niet echt lang, maar wel te lang als je door een resem NEFs wil waden. (Vermoedelijk heeft dit te maken met de snelheid van de processor, dus misschien moet ik maar eens bekijken wat het verschil is op PC.)

Maar goed, het is te traag, al kan je je behelpen door foto’s in RAW+JPG te maken. (Maar dan mag je wel niet naar beneden scrollen in full image view, omdat je dan telkens op die NEF stoot –al is ook daar waarschijnlijk wel een mouw aan te passen.)

Voor de rest gebruik ik eigenlijk vooral de date finder –als het een beeld zonder IPTC of EXIF is, wordt de datum van de folder wordt genomen. (Wreed gemakkelijk aan te passen overigens: je sleept het beeld gewoon op een ander datumveld, waarbij enkel de IPTC wordt aangepast, en niet de Capture Date of File Creation Date)

Eigenlijk ben ik nog steeds wel tevreden over iView (zeker gezien mijn toenmalige multiplatform vereisten). Al is het duidelijk voor verbetering vatbaar.

Maar kijk, ik ben iMatch al aan het downloaden om eens te zien wat het beter kan.

zondagse verzuchting

Gisteren iets meer dan twee filmpjes volgeschoten op Zelies verjaardagsfeest, en er zitten (toch wel) een paar geslaagde foto’s bij. Vanochtend ontwikkeld, 2 Fuji Neopan 1600 op 800 ingesteld, ontwikkeld in Rodinal Special (1+15). Daarna proberen inscannen.

*zucht*

De scanner is een flatbed Canoscan, met een dmax van mijn voeten, waardoor grijs plots wel heel snel zwart wordt. In photoshop wat behandeld, maar uit zwart grijsschaliggewijs detail halen is gewoon niet mogelijk.

Het wordt tijd, denk ik, om ofwel volledig digitaal te gaan, ofwel om eens serieus over die doka na te denken. Met een niet geringe voorkeur voor dat laatste.

techno

David Sifry van Technorati (What does Technorati do?) voorziet ons van wat cijfermateriaal. (Technorati houdt momenteel zo’n 3 miljoen weblogs in de gaten.)

We’re currently seeing anywhere from 8,000-17,000 new weblogs created every single day. On an average weekday, we’re seeing over 15,000 new weblogs created per day. That means that a new weblog is created somewhere in the world every 5.8 seconds.

Op 45% van de weblogs werd evenwel niet meer gepost sinds drie maanden. Het aantal weblogs waar wel regelmatig wordt gepost (meestal dagelijks) blijft echter stijgen:

The number of conversations are increasing. We’re seeing over 275,000 individual posts every day. That means that on average, more than 3 blogs are updated every second.

Hou dat maar eens bij.

streetwise

Motorcycle Daily vergelijkt vier ‘Sport Bikes‘ (niet de Triumph Daytona). De zoveelste keer, was ook mijn eerste gedachte, edoch:

You can ride these motorcycles in essentially two places, on the track and on the street. We could have tested these motorcycles on the track (and we have no objection to doing so), but several other publications have already done this. Primarily, these other publications placed an extremely competent track rider (typically, a racer turned journalist) on these motorcycles, and set fastest lap times. You then read the results, and draw your own conclusions (“Gee, if I could ride like Sam Fastguy, I could lap Willow Springs 0.7 seconds quicker on Brand X than on Brand Y.”). This information is useful when it comes to determining the 10/10ths capabilities of these motorcycles, don’t get us wrong, but we chose to focus on street riding.

Jammer dat de Daytona er niet bijzit, want in 2002 schreef bikepoint nog At the start of the launch, Ross Clifford Triumph’s global sales manager, went to considerable lengths to emphasise that the 2002 Daytona is a sports bike for the road. Voor het 2004 model zal dat wel niet echt veranderd zijn, want de enige wijzigingen aan de Daytona waren cosmetisch. (Met gelukkig ’the return of the SSSA’ (single sided swing arm): enkelvoudige achterbrug, zoals bij de Sprint. Het achterwiel hangt dan maar aan een kant vast aan de rest van de motor: de kant van de ketting. Véél mooier.)

Maar wanneer komt die expert nu langs?!

hartstochtelijk

Gisterenavond, bij het thuiskomen, heb ik in ware Piet Paaltjens-stijl Tessa nog net kunnen toewuiven toen haar tram mij voorbijreed. En om mijn publiek niks te ontzeggen, plaats ik hier maar meteen het gedicht bij waar het mij aan deed denken.

Aan Rika

Slechts éénmaal heb ik u gezien. Gij waart
Gezeten in een sneltrein, die den trein,
Waar ik mee reed, passeerde in volle vaart.
De kennismaking kon niet korter zijn.
En toch, zij duurde lang genoeg, om mij
Het eindloos levenspad met fletsen lach
Te doen vervolgen. Ach! geen enkel blij
Glimlachje liet ik meer, sinds ik u zag.
Waarom ook hebt gij van dat blonde haar,
Daar de engelen aan te kennen zijn? En dan,
Waarom blauwe ogen, wonderdiep en klaar?
Gij wist toch, dat ik daar niet tegen kan?
En waarom mij dan zo voorbijgesneld,
En niet als de weerlicht ’t rijtuig opgerukt,
En om mijn hals uw armen vastgekneld,
En op mijn mond uw lippen vastgedrukt?
Gij vreesdet mooglijk voor een spoorwegramp?
Maar, Rika, wat kon zaalger voor mij zijn,
Dan, onder hels geratel en gestamp,
Met u verplet te worden door één trein?

Piet Paaltjens – een van de Tijgerlelies uit Snikken en Grimlachjes.

gepakt

Geen fotografie zonder fototas. Zelfs de meest overtuigde street photographer moet af en toe wel eens meer dan één lens vervoeren.

Mijn eerste aankoop was een Billingham Hadley Pro. Ik was op zoek naar iets om de Leica in mee te zeulen, en na veel internet speurtochten was ik bij Billingham uitgekomen. Een keuze waar ik nog geen moment rouwig om ben geweest. Groot en klein genoeg, met een comfortabele shoulder pad, waterdicht, en makkelijk open en toe te doen. En met een beetje goede wil krijg ik er de Leica+50mm lens, de D70+lens, de 28mm M-lens en ofwel de F-fisheye, ofwel de 90mm M-lens in. En een pak filmkens in de front pouches (links belicht, rechts onbelicht).
Gaat meestal mee in de wagen.

De tweede aankoop was een Lowepro Micro Trekker 200. Daar krijg ik gemakkelijk alles in. Zeer stevig: kan je al eens laten vallen zonder bevreesd te zijn op glasbreuk (niet dat de Billingham moet onderdoen). Oorspronkelijk de bedoeling om mee te nemen op tochten met de motor, maar ik denk niet dat het daar ooit van gaat komen.
Gaat meestal mee op langere uitstappen met het openbaar vervoer.

Daarnaast beschik ik over een derde tas, een niet-foto-specifieke-tas, uit de Utopia reeks van Hedgren: hup 55 (zo vertelt de website). Gaat bijna altijd mee, en er kan net 1 camera+lens in (+filmpjes indien nodig). Handig, zoals Herman in Michels commentaren schrijft, om die lens dan ook door en door [te leren] kennen. (Ik moet dringend eens een dagje met de Fisheye op stap.

sneller

Deze week kan het niet snel genoeg gaan. Hoewel het best ‘plezant’ is om eens het kot voor mij alleen te hebben, is een ganse week toch een beetje teveel van het goede.

Tessa heeft de nachtwacht (IZ), en daardoor gaat Henri logeren bij zijn grootouders. Wat betekent dat ik geen van beiden te zien krijg vóór vrijdagavond. (Tessa vertrekt ’s avond iets voor vijf, ik kom toe iets na vijf; ze komt ’s ochtends toe ergens rond negen, en dan ben ik al anderhalf uur op het werk. Sucks big time.)

Vrijdag zou ik ook opnieuw DS in de bus moeten krijgen (en hopelijk ook mijn on-line toegangscode), zodat ik eindelijk weer mee ben met de actualiteit.

Deze week zou verder ook de expert moeten langskomen bij BMC, en eens dat achter de rug kan er beslist worden of het om een herstelling of om een nieuwe gaat.

En dan nog een weekje, en ’t is congé. En Gentse Feesten.