Categorie: samenleving

mortier

Allez, allez, laat die mens ne keer zijn gedacht zeggen. Gerard Mortier wordt onder vuur genomen omdat hij Antwerpen op de korrel neemt (Extreem-rechtse mensen die bouwen geen musea of cultuurhuizen, die bouwen gevangenissen en kazernes.). Zelfs Anciaux was onder de indruk “In de stijl van de voorstelling had ik bijna gezegd: ‘Gerard, het forum is aan u.’ Maar ik heb dat zinnetje toch maar ingeslikt.”

Geheel onbegrijpelijk is Mortiers reactie natuurlijk niet. Als we even grasduinen in het archief van DS, dan vinden we daar o.a. dat de vier belangrijkste bouwdossiers, van de culturele infrastructuur waarin de Vlaamse Gemeenschap investeert, uit Antwerpen komen.

De financiering komt er via het Fonds voor Culturele Infrastructuur van de Vlaamse Gemeenschap dat maar liefst 56 miljoen euro in de metropool investeert. Het totale budget voorzag oorspronkelijk in 60 miljoen, maar er werden reeds voor 85 miljoen subsidies toegezegd en gepland.

De vier Antwerpse bouwprojecten zijn het MAS (Museum aan de Stroom), de restauratie van het KMSK (Koninklijk Museum voor Schone Kunsten), de nieuwbouw van De Singel, en de renovatie van de Vlaamse Opera. Daarnaast kunnen nog de Museumsite in Leuven, en het Vlaams-Nederlands Huis in Brussel van belangrijke subsidies meegenieten.

Maar ook toegezegd zijn investeringen in de bouw van het Gentse Stadsmuseum (Stam), de uitbreiding van de Bijlokesite in Gent, Transit Mechelen , en de uitbreiding van het Gallo-Romeins Museum in Tongeren.

En waar is dan nog de ruimte voor het Gents Forum van Mortier? Ah, juist, ja.

(Eind februari beslist Anciaux over dit dossier. Waarde: 25 miljoen.)

donor

Daar sta ik nu eens volledig achter: Elke burger moet verplicht antwoorden of hij donor is of niet.

Wie zijn elektronische identiteitskaart afhaalt, krijgt meteen de vraag of hij al dan niet orgaandonor wil zijn bij overlijden. Het antwoord wordt dan geregistreerd op de identiteitskaart. Dat is wat CD&V-senator Erika Thijs voorstelt in een wetsvoorstel dat ze volgende week in de Senaat indient.

Momenteel wordt ervan uit gegaan dat iedereen voor orgaanstransplantie in aanmerking komt, tenzij daar uitdrukkelijk verzet tegen werd aangetekend. In principe. Want de naaste familie kan nog steeds weigeren om organen te laten wegnemen bij het familielid (en heel vaak wordt van dat recht gebruik gemaakt).

De vraag is natuurlijk ook of de verplichte registratie het aantal donoren zal doen toenemen, want, ze mochten we gisteren in DS nog lezen: Tegenover elke geregistreerde donor van organen staan zes landgenoten die zich daartegen uitdrukkelijk verzetten.

Al is die kans niet onbestaand dat het aantal donoren toeneemt. Momenteel (vernemen we uit datzelfde artikel gisteren) zijn er slechts 30.748 geregistreerde donoren, tegenover 191.307 uitdrukkelijke weigeraars, wat betekent dat slechts 2% van de bevolking zich over het donorschap heeft uitgesproken. Dat levert een potentieel van 98% op, waarbij momenteel (en dat staat min of meer vast, gezien het tekort) het gros van de tansplantaties door de familie wordt geweigerd.

Een voorafgaandelijke (verplichte) registratie zou daar verandering in kunnen brengen, zo vindt Senator Erika Thijs, want De nabestaanden worden dan niet meer op zo’n moeilijk moment met die vraag geconfronteerd. Nabestaanden reageren vaak emotioneel op dat moment en er gaat veel tijd verloren wat cruciaal is bij orgaantransplantatie.

(Laat hier nog maar eens bij opgetekend staan –voor het stof mij weer rond de oren opwaait– dat ik mij niet uitspreek over voor of tegen, maar wel dat net die beslissing door de potentiële donor zelf moet worden gemaakt, niet door de nabestaanden.)

mon ami, demotte

Als je de geruchten mag geloven, wordt het oorlog met de tabaksindustrie. En of je nu voor of tegen roken (in de horeca) bent, bepaalde gegevens stemmen toch tot nadenken.

Ten eerste is er het spelletje met de accijnsverhoging. Ik heb nog van geen enkele industrie gehoord die ‘voor de schoon ogen van de klant’, een prijsstijging zelf opvangt: marktleider Philip Morris besliste om zijn winstmarges te verlagen en de extra 25 eurocent accijns zelf te betalen aan de fiscus. De andere tabaksproducenten zijn Morris gevolgd. Misschien vergis ik mij daarin, maar ik ben het met DS eens en Demotte eens dat toch een indicatie is dat de industrie helemaal niet inzit met de gezondheid van de jongeren en er alleen op uit is zoveel mogelijk klanten te winnen.

Ten tweede heb ik mij verschrikkelijk verwonderd over dit zinnetje: De grote tabaksproducenten weigeren om de exacte samenstelling van hun rookwaren mee te delen. Gevolgd door: Nochtans zijn zij daar door een Europese richtlijn sinds 2002 toe verplicht. Let wel, ze willen best een lijst met ingrediënten meedelen die ze in hun hele gamma gebruiken. Maar opsplitsen naar wat waar en in welke hoeveelheid wordt gebruikt? Ho maar, fabrieksgeheim! En een fabrieksgeheim staat blijkbaar boven de volksgezondheid.

Ik heb de tabaksindustrie altijd het voordeel van de twijfel gegeven wanneer het ging over verslaving. Iedereen weet onderhand dat roken schadelijk is aan de gezondheid, en als u insisteert om uw eigen gezondheid (helaas ook die van uw tot passief roken gedwongen medemens) om zeep te roken, dan is dat uw eigen schuld en goesting, en kom alstublieft niet zagen over pijnlijke longen, en de schuld van de tabaksindustrie. Het minste wat ik dan wel verwacht is dat die industrie open kaart speelt. Wat blijkbaar niet het geval is.

20% van de Belgische bevolking rookt. 1 op 5. Niet meteen een verwaarloosbaar cijfer. Er zijn al veestapels voor minder geslacht. In beslag nemen dus, die handel.

(Al is dit een geslaagde tussenstap: Minister Demotte dreigt er nu mee een minimumprijs voor sigaretten in te voeren. Hij zou ook een gezondheidstaks kunnen invoeren.)

de nieuwe generatie

think/BBDO, de onderzoekstank van het reclamebureau BBDO (met aan het hoofd Fons Van Dyck), omschrijft (in DS) de nieuwste generatie als en/en-generatie, tevens de eerste echt Europese generatie (move over August Vermeylen).

De nieuwe generatie, de nieuwe pragmatici (de omschrijving ‘internetgeneratie’ is voor Van Dyck te eng), wordt gekenmerkt door het nieuwe denken zoals:

  • Ik denk dat een kind krijgen een geweldige ervaring is.(Suzy, Groot-Brittannië)
  • Het leven is meer dan werken alleen.(Katja, Duitsland) (voor de nieuwe generatie is het leven duidelijk nog meer dan afwassen alleen –waar gaat dat naar toe).
  • Ik heb veel tijd doorgebracht op E-Bay. Ik geloof dat het een culturele revolutie teweegbrengt.(Sam, Groot-Brittanië)
  • Ik vat mijn leven in drie woorden samen: seks, drugs en housemuziek! (Loic, België)

Voorwaar, voorwaar, een heuse (r)evolutie.

uw fiets is zat

Het blijft grappig. DS spit vandaag het rijverbod na dronkenschap verder uit (Vrolijk dronken op de fiets). Een dikke pluim daarvoor.

Van bij het begin duidelijke taal:

Om elk misverstand meteen uit de wereld te helpen: in dronken toestand met de fiets de openbare weg opgaan is een verkeersinbreuk, die bestraft wordt met een gevangenisstraf en een geldboete. De fietser kan ook een rijverbod krijgen. In het jargon gaat het om een ‘vervallenverklaring van het recht tot sturen’.

So far, so good, al hangt er meteen een geurtje aan die vervallenverklaring van het recht tot sturen. Dat hoeft immers niet tot de fiets beperkt te zijn. Meer zelfs, dat verbod is onmiddellijk van toepassing op de personenwagen waarmee de veroordeelde zich verplaatst, en niet zozeer op de fiets waarmee de inbreuk op de wet werd gepleegd.

“Om met een fiets te rijden is geen rijbewijs vereist”, redeneert [de Dendermondse politierechter] D’hondt. “Het rijbewijs voorziet bovendien in diverse groepen voertuigen: de brom- en motorfietsen (categorie A, red.), personenwagens (B), vrachtwagens (C en E) en autobussen (D). Een fiets staat daar niet bij opgesomd. Daaruit leiden mijn collega-politierechter in Dendermonde [sic] en ikzelf af dat je geen rijverbod kunt opleggen voor een fiets. We spreken zo’n straf niet uit, omdat de strafwet dit volgens ons niet toelaat. En in het strafrecht mag je niet vrij interpreteren.”

En dit wordt verder in het artikel nog eens bevestigd door Werner Dobbeleer van het Belgisch Instituut voor Verkeersveiligheid (BIVV).

Als besluit kan je dus stellen dat je, wanneer je op de fiets betrapt wordt voor openbaar dronkenschap, een rijverbod kan worden opgelegd, waardoor je je niet meer met een gemotoriseerd voertuig mag verplaatsen, maar wel nog met de fiets. Meneer Van Quickenborne, bent u daar nog?

gepakt

Als de mensen er eigenlijk zelf een beetje om vragen, dan wil
ik nog wel eens natrappen. Want, zo lezen we vandaag in DS: de Jong-VLD-voorzitter voelt zich gepakt.

Niet alleen voelt ze zich gepakt (een weinig smakelijke titel overigens, al niet in het minst omdat de voorzitter waarvan sprake, een vrouw is), ze voelt zich al herhaaldelijk misbruikt slecht geciteerd […] over het cordon.

Die woorden werden mij in de mond gelegd., zo pleegt ze, en de media een klein beetje kennend zou ik daar normaliter niet aan twijfelen. Wanneer die woorden echter herhaaldelijke keren in de mond gelegd worden, dan stel ik mij toch vragen bij die argumentatie. Vooral omdat ze dan ook nog steed te boek staat/staan als Hoewel Jong-VLD bij zijn cordon-standpunt bleef, beslisten de liberale jongeren niet langer hardop te protesteren.

Mevrouw Van de Vyver, een simpel advies: als u niet langer verkeerd wil geciteerd worden, en als uw tak van de VLD beweert niet langer hardop te protesteren, zet uw eigen woorden dan om in daden. Hou uw gezicht, of, indien u, in het licht van vrije meningsuiting of andere verkrachte termen, aan uw persoonlijke mening toch ruchtbaarheid wenst te geven, trek dan uw conclusies. Misschien komt uw filosofie niet langer overeen met het gedachtengoed van (de meerderheid van) die partij, en dat is uw goed recht. Maar na lang zeiken heeft de VLD eindelijk een standpunt ingenomen. Als voorzitter van de VLD Jongeren, dient u het standpunt van de partij te verkondigen; de rest houdt u binnenskamers. Dat vermindert meteen het risico op uit verband gerukt[e] citaten.

consequentie

Voorzitster Jong-VLD tegen cordon:

“Het cordon sanitaire is ondemocratisch en
contraproductief. Bestuursakkoorden met het Vlaams Belang mogen niet
langer worden uitgesloten.” Dat zegt Dewi Van De Vijver, voorzitster
van Jong VLD, in een gesprek met De Tijd. [DS 07/02/2005]

En nu eens zien hoe consequent het VLD-bestuur is. Of met welke verzachtende omstandigheden ze op de proppen gaan komen. Of proberen doodzwijgen! Al is het alvast niet de eerste keer dat Van de Vyver dergelijke uitspraken in de mond neemt:

Gisteren lieten de VLD-jongeren in De Morgen nog maar eens weten, dat – wat hun betreft – het cordon sanitaire begraven mag worden. Jong-VLD-voorzitster Dewi Van de Vyver: “We hebben het zelf gecreëerd en we zijn zelf in de val gelopen. Op basis van racisme werd er niet met het Blok gediscussieerd. Nu dat argumentje wegvalt, moeten we nieuwe argumenten zoeken. () Als blijkt dat een bestuursakkoord kan worden gesloten dat niet ingaat tegen de liberale principes, dan moet dat kunnen.” [DS 13/11/2004]

(Ik verbaas mij nog steeds over de naïeviteit –of is het achterlijkheid– van dat argumentje.)

En wat nu, meneer Somers? (Zou Siegfried Bracke vragen.)

[Ik haat dit soort entries, maar bovenstaand gedrag is typerend voor de verwarring die de ‘democratische’ politieke partijen verspreiden, en waar ik zo zoetjesaan genoeg van krijg.]

geld of niet

Hoe zit het nu eigenlijk? Op 26/1 stond in de krant te lezen: Rode Kruis en Unicef stoppen met geldinzameling:

“We beschikken nu over voldoende geld om ons hulpprogramma over tien jaar te plannen”, zei de woordvoerder. Het bedrag van 900 miljoen euro is volgens de federatie voldoende om te voorzien in de noden van de nationale afdelingen van het Rode Kruis, van de Rode Halve Maan en van het Internationaal Comité van het Rode Kruis.

Vandaag lezen we dan weer: Tsnunami-zegel voor Rode Kruis

De Post brengt samen met Het Rode Kruis een tsunami-postzegel uit. De Post stelde die donderdag in haar zegeldrukkerij in Mechelen voor, in aanwezigheid van prinses Astrid. De helft van de verkoop van de zegel gaat naar de slachtoffers van de vloedgolf in Zuidoost-Azië. De zegel heeft de waarde van een priorzegel en kost 62 eurocent. Hij is over drie weken te koop.

Wat zal het wezen jongens?

maten en gewichten: het ziekenhuis

Stevaert wil ziekenhuizen sluiten, bloklettert DS. Want, zo redeneert hij, Hoe meer ziekenhuizen, hoe ‘ongezonder’ de mensen. Het het christelijk ziekenfonds, bij woorde van Marc Justaert, treedt hem daarin bij: “We
hebben te veel ziekenhuizen en ziekenhuisbedden. Dat verhoogt de
medische activiteit.” Met andere woorden: hoe meer ziekenhuizen, hoe
meer zieken.

Al is zijn analyse niet noodzakelijk ingegeven door bezorgdheid om de patiënt: Dat blijkt ook uit de regionale kostenverschillen: in regio’s met veel ziekenhuizen en specialisten zoals Brussel, kosten patiënten de ziekteverzekering veel meer. Limburg met een matig aanbod, kost veel minder. [mijn bold]

In deze redenering komt men inderdaad tot de oplossing: minder ziekenhuizen, minder zieken (al was het maar door het plaatsgebrek). Hoe beslist men dan welk ziekenhuis mag blijven, of liever, welk ziekenhuis moet gesloten worden?

Demotte kan in die operatie alleen een botte bijl hanteren: hij moet doen alsof kwaliteit gelijk staat met kwantiteit: alleen wie 1.500 bevallingen doet per jaar, werkt goed en mag blijven bestaan.

Whoa! back up a little here. Er wordt gekakt op de ziekenhuizen die teveel bedden hebben, teveel onderzoeken en behandelingen uitvoeren, en daardoor de ziekteverzekering in de kosten jagen, maar tegelijkertijd is het criterium, aan de hand waarvan men beslist of een ziekenhuis al dan niet mag blijven, rechtstreeks in verband te brengen met het aantal behandelingen die men uitvoert? U zegt?

Verstandig als hij is, nam Demotte natuurlijk net die ene behandeling als voorbeeld, waaraan inherent weinig kan worden verweten. In de meeste gevallen is een bevalling gewoon een bevalling, en kan je daar met een beetje goodwill inderdaad kwaliteit en criterium tot blijven, aan verbinden. Maar gaat men datzelfde criterium handhaven voor pakweg radiografieën, of de veel duurdere CT-scans en NMRs? Hoe meer, hoe beter? (Koppijn, meneer, mevrouw, gaat u even aan de CT liggen?) Gaat dat niet net de kosten voor de ziekteverzekering nog meer verhogen?

Er is duidelijk nog veel meer werk aan de winkel, want bepaalde afdelingen in ziekenhuizen komen nu al bedden tekort. Denk maar aan bvb IZ of hematologie, en ik kan u verzekeren dat de patiënten op die afdelingen, er met een reden verblijven en niet zomaar de bedden bevolken.

compact roken

Aha! Een column van Geert Stadeus, dacht ik toen ik mijn allerlaatste Espresso openvouwde op de trein. En over roken nog wel. Niet slecht, maar een beetje heel bondig –dat zijn we hem niet gewoon.

Hey! Diezelfde column in de échte DS, zag ik toen ik de on-line krant ging bekijken. Maar wacht eens, dat ziet er precies langer uit. Compact nieuws is wel degelijk heel letterlijk te nemen, bij Espresso. Ziehier de column zoals hij in het vod stond:

De horeca mort weer. Een verstrenging van de wetgeving op roken zou hen de das omdoen, klinkt het. Wat heet, nu al zouden veel horeca-uitbaters onterecht worden geverbaliseerd omdat ze de geldende regels in hun zaak niet zouden naleven. Dat Amnesty International daar eens iets aan doet, hoorde je tussen de tranen door.
We hebben die cafébazen met zijn allen de duimschroeven aangedraaid. Op elk tafeltje waaraan niet mag worden gerookt, moet een kaartje. Bij het opruimen na de laatste drinkebroer moeten die kaartjes natuurlijk worden afgestoft. Daar hebben ze een aparte ruimte voor, achterin de gelagzaal. En dan krijg je ’s anderendaags controle, uitgerekend als je die kaartjes op tafel bent vergeten! Ach. Ik kweek puisten van puur medelijden. Wel gek dat ze de asbakken nooit vergeten terugzetten, toch.
Al heb ik niets tegen rokers, ik heb een grondige hekel aan rook. Maar het gedoe over die rokerswetgeving heeft van niet-rokers de Jan Lul gemaakt. Rokers voelen zich gestigmatiseerd, maar wat moeten niet-rokers dan niet zeggen? Die worden verdorie in het verdomhoekje van de betweters gedrukt. Alsof wij geen seconde kunnen laten voorbijgaan zonder er de rokers op te wijzen hoe ongezond ze bezig zijn. Lieve rokers, dat jullie ooit doodgaan van al die sigaretten en sigaren, dat kan ons helemaal niet schelen. Elk zijn vergif. Als ik vandaag mijn ongezonde gewoonten zou moeten laten, ik zou niet weten wat ik met al die vrije tijd aan moet.
Toch is het droevig om te zien hoe de horeca, nochtans één van mijn favoriete sectoren, van zo weinig zelfrespect getuigt. Onlangs was ik in zo’n ontbijtkeet. Ze hadden er twintig soorten koffie en een voortreffelijk aanbod van croissants. Normaal zou ik het dan ook niet oneerbiedig een ontbijtkeet noemen, maar denk je dat je daar het aroma van de koffiebonen kon appreciëren? Welneen. Je rook er alleen sigaretten. Want straks moeten al die mensen op de trein en ze moeten toch nog ergens mogen roken.

En hier een PDF-ke proza met een begin én een einde.

Over dat roken en de trein nog even het volgende: als u dacht dat de stations ondertussen wettelijk rookvrij waren gemaakt, then think again. Als u dacht de rokende medemens, waarschijnlijk de subsoort die het luidste roept dat hij nooit een sigaret opsteekt waar het stoort, zich aan die regels houdt, then think again. Er wordt nog net niet ín de trein zelf gerookt. Maar de toegangswegen naar, en het perron zelf, worden rijkelijk berookt. Maakt niet uit, of u als niet-roker uw dag liever zuurstofrijker begint.

Overigens, gisteren nog maar, stond in de krant dat slechts 20% van de bevolking rookt. Als het om een bepaalde politieke partij gaat, kan die met dergelijke resultaten opzij worden geschoven. Als het om rokers gaat, lukt dat blijkbaar niet (voor de rest is elke vergelijking tussen die bewuste partij en rokers, uit den boze!). Met plezier sluit ik mij bij Stadeus aan: ieder zijn vergif. Maar sta me toe het mijne zelf te kiezen.