Note to self: het is een goed idee iets beter op lichtlekken te controleren alvorens de film te uit het doosje te halen.
(Gisteren schoolfeest, vier filmpjes volgeschoten, waarvan twee om zeep geholpen bij het ontwikkelen. Strakjes de andere twee proberen.)
Wat me een beetje verveelt met de G5 is dat er nogal wat barrel distortion optreedt bij volledig gebruik van de wide angle.
(Bij barrel distortion wordt het beeld (door de lens) ‘bolvormig’ gemaakt. De foto die ik vandaag had gebruikt voor het fotolog, had hier nogal opvallend onder te lijden.)
Bij de dpreview uitleg voor het fenomeen, stond een link naar een manier om dit te corrigeren. In het artikel wordt voor de correctie gebruik gemaakt van een (gratis) photoshop plugin (Panorama Tools).
Je kan waarschijnlijk ook alles manueel met de standaard photoshop filters bewerken, en vermoedelijk zitten die mogelijkheden tot manipulatie ook in andere software –hoe zit het overigens met Paint Shop Pro?
Maar de resultaten met Panorama Tools zijn beter dan wat ik had verwacht (voor en na), dus meer hoeft dat niet te zijn.
Na vier entries in het fotolog, een paar bevindingen.
Het valt best mee, in een fotolog in MT onderhouden. Het is overigens de eerste keer dat ik alle velden gebruik.
(Ik heb de detailgegevens wel niet in een afzonderlijke database of zo gestopt.)
Momenteel ben ik nog aan ’t foefelen met de categorieën, die dan eerder als (algemene) keywords zullen gebruikt worden. En nog een beetje prutsen met de CSS: het ziet er toch behoorlijk anders uit op PC dan op de Mac.
Shameless plug: the parallax view –(voor één keer) sneller dan Michel 🙂
Och, en ik mag niet vergeten mezelf toe te voegen aan photoblogs.org
Introducing The Parallax View.
Zoals eerder gesuggereerd speelde ik met het idee een fotolog te beginnen. De gedachte moet ergens bijval gevonden hebben, want hoewel ik op dit log geen comments heb aanstaan, heb ik er zowaar een paar reacties op gekregen.
De titel verwijst zowel naar de film (maar met de titel houdt de vergelijking ook op), als naar de range finder camera (zoals de Leica), waar op parallax wordt gecorrigeerd.
Zodus. Elke werkdag een nieuwe foto (of dat is toch de bedoeling), en de comments staan aan.
Nu nog zien hoe lang ik het volhou.
Filmrolletjes. Ze verkopen niet meer. Althans volgens de Consumer Imaging afdeling van Agfa-Gevaert: Vooruitkijkend naar 2004 blijft de onzekerheid in Consumer Imaging groot. Hoewel onze nieuwe fotolabs een groot succes kennen, blijft de scherpe achteruitgang van de filmmarkten tijdens de laatste vijf tot zes maanden zorgwekkend.
(Bron: De Morgen)
Voor de consument zijn filmrolletjes immers niet langer interessant. Het is omslachtig: je moet de film in de camera vervangen na maximaal 36 opnames, de film moet dan nog ontwikkeld worden, afgedrukt, en dan wil je eigenlijk nog niet eens de helft van de afgedrukte foto’s.
Nee, dan liever digitaal: zo goed als geen beperking wat betreft opnames voor de gemiddelde consument (of hoeveel honderden foto’s zou die nemen voor hij nog eens bij zijn computer komt), geen ontwikkeling, en bovendien de mogelijkheid tot selectie vooraf van de opnames waarvan je eventueel een afdruk wilt. Natuurlijk is de consument niet meer geïteresseerd in filmrolletjes.
Maar de amateur en de pro (afhankelijk van de branche) nog wel. Ik denk niet dat film snel zal verdwijnen. Sterk –of zeer sterk– verminderen, dat wel, maar niet verdwijnen. Gingen we niet allemaal boeken op de computer lezen?
Film ontwikkelen heb ik nog niet volledig onder de knie. Drie van de vier films vertonen water spots, terwijl ik nochtans Agfa Agepon (wetting agent) aan de laatste spoeling heb toegevoegd, en daarna –tussen twee vingers– het overtollige water van de film heb verwijderd.
Bij de vierde film heb ik even met een velletje huishoudrolpapier (zeg dat 10 keer snel na elkaar) de film in 1 haal van boven tot onder drooggewreven, en op die film staan geen water spots.
Nu raden ze natuurlijk overal af om dat te doen, gezien je zo’n 98% kans hebt dat je krassen maakt op de negatieven.
So, what’s next? Op het photo.net B&W Photo – Film & Processing Forum vond ik het volgende:
Tijd om te experimenteren.
Digitaal, analoog, fotolog; allemaal zaken die mij reeds geruime tijd bezig houden. Voor een fotolog is het voor mij voorlopig eenvoudiger om enkel digitaal te werken. Ik heb immers nog geen vergroter voor de analoge foto’s, en van de scanresultaten van de negatieven ben ik gewoon niet tevreden.
1. De ruimte voor de doka werd (min of meer) bepaald, alleen moet ik er eens tijd voor uittrekken om ze in te richten. Henri is alvast wild enthousiast over de negatiefontwikkeling, en elke keer (nu ja, twee keer) heb ik hem al het ganse procédé van begin tot eind moeten uitleggen. Dat de vergroter er komt, ligt al voor zo’n 80 procent vast.
2. Het fotolog: begin ik daarvoor een nieuw weblog, of ‘smijt’ ik de foto’s gewoon hier tussen de andere stukjes? (Het grootste nadeel van een nieuw weblog is dat ik er weer een naam moet voor verzinnen.)
Maar groter dan dat zijn mijn zorgen momenteel niet. Ik ben een gelukkig man. (Ignorance is bliss –dank u, meneer Van Herreweghen).
De laatste les (al wordt er waarschijnlijk een allerlaatste herhalingsles ingelegd). De ganse voormiddag foto’s afgedrukt –vergeet niet de handen goed te wassen voor je verder werkt: drie foto’s mislukt omdat ik nog fixeerder aan mijn handen had zitten toen ik een nieuw blad fotopapier pakte.
Na het middagmaal –bij Pasta Fresca in de Nederkouter (niet fameus)– mijn equipement voor negatiefontwikkeling gekocht:
De eerste stap naar een donkere kamer.
Straks een geschikte locatie kiezen: ofwel in een plaats waar de boiler staat en als rommelkot fungeert (niet te groot, maar ruim genoeg), ofwel in een (grotere) kelderkamer.
Heerlijk.
Van de drie voornemens er slechts twee en een half uitgevoerd. ’t Is duidelijk vakantie, en ik ga mij niet laten opjagen. Ik heb een paar foto’s genomen, maar niet die welke ik van plan was, en ik heb samen met Henri vogelnestjes klaargemaakt.
Het was al jaren geleden dat ik nog eens vogelnestjes gegeten had, en de eerste keer dat ik het zelf heb klaargemaakt. Absoluut niet moeilijk, al heb ik ze in de pan gebakken, en niet in het frituurvet, zoals mij op een aantal sites werd aangereikt.
Mijn eerste tien levensjaren hebben we naast een landbouwersgezin gewoond, en ik weet nog goed dat Cecile de beste vogelnestjes kon maken, ever. Net zoals ze ook de beste koffie kon maken –ik heb zijn gelijk nog steeds niet gevonden.
We zijn eerst inkopen gaan doen in de Delhaize, met een korte omweg langs de Watersportbaan. Alwaar Henri even op een bankje wou uitrusten
en ik van de gelegenheid gebruik heb gemaakt om een groothoek van het water te nemen.
(Foto’s van de bereiding van de vogelnestjes ga ik u besparen.) Morgen de laatste les doka.