Hamburgermaal

Gisteren heb ik nog eens hamburgers gemaakt. Bijna van a tot z –tot het hamburgerbroodje toe– met als enige uitzondering dat ik het rundsvlees niet zelf heb gemalen of versneden. Wat meteen één van de redenen is waarom ik er nog geen recept van ga posten, het moet nog verder verfijnd worden.

In Seattle hebben we redelijk wat hamburgers gegeten (nooit in een fast food keten, mind you), maar ik heb ze hier nog nooit zo gevonden, met dezelfde textuur van het vlees en de smaak zoals ze ginder werden opgediend. John Torode schrijft over de beste burgers in zijn boek Rund:

Een goede burger eist vet. Ik gebruik gehakt met 40 procent vet. Dat klinkt veel, maar bij het grilleren moet het vlees sappig blijven.

Maar welk deel van het rund wordt gebruikt voor gehakt? Ik zal toch eens bij Heston Blumenthal te rade moeten gaan. In april verschijnen zijn twee perfection boeken (In Search of Perfection & Further Adventures in Search of Perfection) in één bundel (Total Perfection), en hamburger is één van de gerechten die hij beschrijft.

De meeste (traditioneel Amerikaanse) ingrediënten kan ik hier nog wel vinden, al heb ik de romaine (of bindsla, zo leert wikipedia mij) nog niet in de rekken zien liggen. Maar kijk, Tessa stuurt mij om zaden voor de serre, dus daar heb ik meteen ook een oplossing voor.

Wat niet zou betekenen dat hij niet lekker was, mijn hamburger. Henri at zijn vingers bijna op.