Gemakkelijkheidshalve kon ik stellen dat ik de Gamma-verhalen van Henk in gedachten had –een echte man is geen watje– maar eigenlijk kon ik gewoon niet nog een dag laten voorbij gaan zonder looptraining. Na mijn val van zaterdag vertrok ik dus zondagochtend voor wat normaal mijn wekelijkse loophoogtepunt is: de halve marathon. Drie volle seconden heb ik bij het wakker worden overwogen om toch maar van mijn plan af te zien, en van mijn gewoonlijke 100 crunches kwam ik maar tot 79, maar toch was de lokroep van de Watersportbaan groter dan de paar ‘ongemakjes’.
Van de eosine in de badkamer ging het naar het ontbijtbuffet van het Sint-Pietersinstituut –dat men net aan het wegruimen was. Omdat Henri zo zot is van Star Wars gingen wij getweeën achteraf naar F.A.C.T.S., en van daaruit naar een heel gezellig verjaardagsfeestje dat we moesten verlaten om in Kinepolis naar een Junior Eurosongfilm te gaan kijken. En toen waren we thuis en was het acht uur. En mocht ge mij bijeenvegen. Mijn hoofd bonkte, mijn maag protesteerde, en de rechterkant van mijn lichaam prikte en tintelde van boven tot onder. De steriele vodjes die ik tussen mijn geschaafde huid en mijn onderbroek had gefoefeld waren in mijn huid gegroeid en dienden met lauw water voorzichtig te worden losgeweekt, om vervolgens door verse te worden vervangen. Die op hun beurt gedurende de nachtrust zouden ingroeien en dan vanochtend onder de douche werden losgeweekt. Ik heb het gevoel dat dit nog wel een tijdje kan doorgaan.
Geen kat die er iets van ziet, maar stoer dat ik mij voel, maat.
Er bestaan van die steriele vodjes met een soort plastic laag op zodat die zeker niet ingroeien: de kinderen hebben er al wreed veel aan gehad (en ik dus ook wegens veel minder krijspartijen bij het verversen van die vodjes). Eens vragen bij de apotheker en als ze het niet weten, laat maar iets weten, dan zoek ik de doos thuis en laat u dan de naam weten.
Bedankt voor de tip, Sandra. Maar ook die blijven kleven. Ondertussen heeft Tessa een hele nest verband en zalf en dingskes voorgeschreven –benieuwd wat dat gaat geven 🙂
mee bloot lopen is ook geen optie zeker ?! 😉
Wij brengen uit US altijd “triple antibiotic ointment” mee, een ontsmettend cremeke zeg maar, en dat smeer ik goed dik op schaafwonden (zoontje had er vorig jaar nog een hele lelijke in zijn gezicht na intiem contact met schoolspeelplaats-plaveisel), met daarover een pleister. Na 2 dagjes 2x daags verversen is de wonde dan echt super proper, als je die dan vrij laat komt er direct een mooie droge korst waar niets meer in kan plakken, en daarna valt die af en heb je een mooi stoer roze litteken… Uw dokter kent misschien wel een Belgisch equivalent?!
@tOM: ze zouden mij zien afkomen, in Kinepolis.
@anje: bedankt voor de tip, maar ik tracht antibiotica te vermijden. Ik geef je graag een tip terug, want die flamigel, dat is ook een wondermiddel precies.
aha, da’s ook goed om weten, merci!
ik weet het niet, kunt ge zo nie het een en het ander wegsteken achter een telelens ?