Brood is hier vreselijk: zowel duur als slecht. Voor een industrieel voorgesneden (klein) brood betaalt ge maar liefst 5 tot 6 USD (not kidding –helaas), en vanaf er iets of wat artisinaals (lees: handbewerkt) aan te pas komt, gaat die prijs de hoogte in. Voor drie –weliswaar lekkere– koffiekoeken, één met poppy seeds, één met noten en één met cinnamon apple, betaalde ik eergisteren maar liefst 11,44 USD. En dan vond u Bloch aan de dure kant?!
Laat ik toch maar zelf brood bakken zoals thuis, dacht ik toen. Gist is hier momenteel echter onvindbaar, en een winkeljuffrouw aan wie ik de vraag stelde –erop lettende dat ik vroeg do you sell yeast, i.p.v. do you have yeast om elke mogelijke verwarring te vermijden– hield mij voor dat gist een seasonal product is. Euh?
Dus ben ik maar naar huis gegaan met droge gist (yuk) en iets wat voor bloem moest doorgaan. Ik heb mij rotgezocht naar zonnebloemolie, maar dat heb ik moeten opgeven. Canola verkopen ze hier bij de gallon, dus heb ik het daarmee gedaan. En grote eieren zijn hier kleiner dan de verse eieren die ik thuis van mijn schoonvader krijg (hoe zit dat daar nu met die dioxine?).
De weegschaal kan overweg met zowel het metrisch als het Amerikaanse stelsel (dat nog verschillend is van het oude Britse imperiaal systeem), en het enige waar ik nog wat naar moest zoeken, was hoe die gasoven werkt. 220°C is zo’n 428°F hielp google mij verder, en dan was het nog juist raden naar hoe lang zo’n gasoven moest voorverwarmen (ik heb op een kwartier gegokt).
Zeer handig overigens is dat er tussen de twee branders aan de linkerkant en die aan de rechterkant, een soort warmhoudplaat is, die constant een 25 of zo graden (celcius) heeft. Eergisteren had ik dat nog niet ingezien, maar dat lijkt mij perfect voor het rijsproces. De volgende keer zet ik daar de kom brooddeeg op.
Ik heb mijn challe/briocherecept gebruikt, en wat eruit kwam was wel degelijk brood, maar een beetje cakeriger (lees: dense) dan zou moeten. Vandaag probeer ik het zonder canola.
—
Update: vandaag zijn we naar QFC gestapt, en daar hebben we voorwaar echte, verse gist gevonden! (En marmite, maar dat heb ik niet gekocht.) En terwijl ik dit schrijf, staat mijn deeg op die middenplaat mooi te rijzen. Juich!
u heeft zonet een gat gevonden in de amerikaanse markt. Open u snel een europese bakkerij en maak er een na een jaar goed draaien een franchise van. 🙂
Bruno Blocht!
leuk hoe iedereen brood maakt op zijn manier – ik heb er zelf bijvoorbeeld nog nooit eieren ingedaan – heb een heel vrij recept gekregen ooit; met een hoeveelheid vaste substantie (naar keuze), een hoeveelheid vloeibare stof (naar keuze), gist, zoet (suiker, honing, stroop – maakt niet uit, zolang de gist het lekker vindt), zout en vet (meestal olie, maar de soort varieert).
krijg je geen alledaagse combinaties mee qua smaak (gazpachobrood, vijgenbrood) en looks (fristibrood, nadat er een hoop bessen mee waren ingedraaid), but hey…
zo’n duur brood ginder!? Slik…da’s echt wel ongelooflijk duur. En dat de kwaliteit erbarmelijk is, kan ik me voorstellen want dat is in Canada ook zo.
Amuseer je maar met zelf bakken 🙂
Ik heb mijn brood ook 4 jaar zelf gebakken toen we er woonden. Je kan id de ‘health’ store het meel (heel veel soorten) en de gist zelfs vaak in bulk kopen.
Alles wat lekker eten is (vers fruit/groenten, goed brood, goede kaas) is inderdaad duur. Maar het is gelukkig wel te vinden 🙂
Oh, ik krijg er heimwee van, als ik jullie verhalen lees. Het avontuur! en alles nieuw!