Er waren twee films te zien van Denis Dercourt op het filmfestival. Zum Geburtstag was de tweede die ik ging zien, en eigenlijk vond ik het experimentelere La chair de ma chair interessanter. Niet dat deze niet interessant was, maar hij was minder creatief dan de eerste. Ik had vaker het gedacht naar een Duitse crimi te kijken dan naar een meeslepende film. De plotwendingen lagen –hoewel min of meer verrassend– voor de hand, ook al door de typering van de personages.
Let wel, u zal zich tijdens deze film niet vervelen (La chair de ma chair is veeleisender, ook op dat vlak), maar hij zal niet nazinderen.
Zum Geburtstag is niet meer te zien op het filmfestival.
—
Rangschikking, beste bovenaan (alle besprekingen):