Ik zat in de laatste klas waar hij les aan heeft gegeven, het 6e jaar basisschool Sint-Barbara, en meneer Brysse is één van die mensen die een blijvende indruk op mij heeft nagelaten. Ik herinner mij nog als gisteren twee van de gedichten die we van hem moesten leren: Moederken van Gezelle (ik ga nooit vergeten wat een lichtdrukmaal is), en Der Lindenbaum (in het Duits, jawel) van Wilhelm Müller, dat we niet alleen uit het hoofd dienden te leren, maar ook moesten zingen zoals Schubert het op muziek gezet had. We zouden het eerst als gedicht leren, en nadien liet hij het ons beluisteren, gezongen door de onvermijdelijke Dietrich Fischer-Dieskau.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=jyxMMg6bxrg&w=500&h=369]
Am Brunnen vor dem Tore, da steht eind Lindenbaum
Ich träumt in seinem Schatten, so manchen süssen Traum…
Ik ga de Winterreise nog eens opleggen vandaag, denk ik. Het ga u goed, meneer Brysse.