Hij is een beetje zenuwachtig voor zijn eerste echte examen, morgen. Ik heb hem nochtans de ganse namiddag weten studeren, met een toewijding die hij alleen van zijn moeder kan hebben. Ik heb in elk geval nooit de motiviatie kunnen opbrengen om zo te studeren als hij nu al doet. Morgen is het examen Klassieke Studiën (Latijn dus), en hij heeft alles mooi in stukken gedeeld: oefeningen gemaakt, zijn teksten allemaal opnieuw vertaald (jezus f-ing christ), de historische cultuur geleerd, en de woordjes herhaald.
“Och, Henri, ziet eens”, was het enige zinvolle dat ik vandaag kon uitbrengen, “ik heb die ganse pot studentenhaver leeggeten terwijl ik naar een dwaze film lag te kijken.”
En dan heb ik hem nog eens goed vastgepakt en in zijn bed gestopt.