A police detective investigates the truth behind his partner’s death. The mysterious case reveals disturbing police corruption and a dangerous secret involving an unlikely young woman.
Regisseur: Declan Dale
Schrijvers: Gee Malik Linton, Declan Dale
Met: Ana de Armas, Keanu Reeves, Mira Sorvino
IMDB
Wow. Er valt zoveel te vertellen over deze film, en vooreerst al dat het een bijzonder slechte is. Met Exposed bewijst Keanu Reeves –na zijn belabberde prestaties die het niveau van Eli Roths Knock Knock helemaal naar beneden haalden– dat hij helemaal op de terugweg is. Nog goed dat Ana de Armas (schijnbaar vanuit het niets in de schijnwerpers van datzelfde Knock Knock opgedoken) zo goed haar best doet, dat ik ben blijven kijken.
Declan Dale is een pseudoniem voor Gee Malik Linton, die met Exposed zijn langspeelfilm debuut wou afleveren. Linton, die eerder fungeerde als trainer voor Anne Hathaway, Leonardo DiCaprio en Tobey Maguire, schreef een scenario, Daughter of God, dat in de eerste plaats ging over misbruik, gekruid met een hele hoop mystiek. Het verhaal zag er intrigerend uit, en het debuut had de goede kant kunnen uitgaan. Dat was helaas buiten de studio én Keanu Reeves gerekend, die het verhaal editeerden tot een halfslachtige pseudo-thriller over corruptie bij de politie (de trailer is helemaal niet representatief voor de film). Na de edits lijkt het alsof de film om Reeves draait, terwijl het eigenlijk Ana de Armas is, die de hoofdrol vertolkt. Linton was niet gediend met de wijzigingen, en eiste dat zijn naam uit de credits werd gehaald, en vervangen door het pseudoniem Declan Dale.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=su72UDDUPko&w=560&h=315]
Een aantal scènes in de film getuigen van de mystiek van het oorspronkelijke verhaal –ijle verschijningen, en een door de edits verder geheel voorspelbaar plot, zijn vreemde verwijzingen naar wat Linton in gedachten had. In plaats daarvan krijgen we een saai, duizend-keer-eerder-gezien, politieverhaal dat er maar half doorkomt en dat de eigenlijke echte plotlijn over misbruik en de verwerking daarvan, op bizarre manier doorkruist. De film was ontelbare keren beter geweest als Reeves er gewoon was uitgeknipt. Het einde is al helemaal een ramp: de kijker wordt bij de hand genomen om het overduidelijke plot toch nog eens uit te leggen; een plot dat al van bij de openingsscène verteld was.
Nee, net zoals bij Nicolas Cage, lijken de films met Keanu Reeves nu helemaal verdoemd. Laat ons hopen dat Ana de Armas in het vervolg beter terecht komt. (En dat Gee Malik Linton nog een kans krijgt.)