Categorie: muziek

Cd’s 201006-07

In de rapte, sorry, het is eventjes te druk en ik heb (alweer) verzuimd notities te nemen tijdens de beluistering. Ik zit er zo mee in dat ik mij bijna voorneem het de volgende keer wel te doen.

Veel goede cd’s bovendien. Aanraders zijn zonder enige twijfel Jasmine (Keith Jarrett & Charlie Haden), Third Round (Manu Katché), The Avant-Garde (John Coltrane & Don Cherry), No Idea (Misha Mengelberg), The Complete Bitches Brew Sessions (Miles Davis) en The Köln Concert (Keith Jarrett) mocht u die nog –zoals ik– niet in huis hebben.

  1. Throat / Little Women / 2010 / ***
    Vlammend rauw werk van een groep wiens concert ik heb moeten missen, enige tijd geleden.
  2. Royal Toast / The Claudia Quintet / 2010 / ***
  3. Milwaukee Volume / Ken Vandermark / 2009 / ***
    Aandachtzuigende muziek die de luisteraar met afgematte voldoening achterlaat. Eerste deel van een tweedelige serie.
  4. Roman Nights / Tom Harrell / 2010 / ***
    Niet meteen vernieuwend, maar wel zeer degelijk.
  5. Puppet Mischief / John Ellis / 2009 / ***(*)
    Verrassende, speelse muziek van John Ellis. Uitkijken naar de concerten met het RadioKUKAOrkest in december in Vooruit (en verder op tournee met de JazzLab Series).
  6. Jasmine / Keith Jarrett & Charlie Haden / 2010 / ***(*)
    Hoewel de platen van Keith Jarrett vaak inwisselbaar zijn, is dit er toch één om in huis te halen. Veel muzikale intertekstualiteit, en een fantastische versie van One Day I’ll Fly Away.
  7. Crime Scene / Terje Rypdal / 2010 / **(*)
    Absoluut geen free of (echt) experimentele jazz, edoch this is not your dad’s jazz.
  8. Third Round / Manu Katché / 2010 / ***(*)
  9. The Köln Concert / Keith Jarrett / 1975 / ***(*)
    Dé Keith Jarrett klassieker. Een staalkaart van zijn, van wat hij goed doet, maar ook wat hij fout foet, vertelde iemand me onlangs.
  10. Paris/London – Testament (Live) / Keith Jarrett / 2009 / ***
  11. The Complete Bitches Brew Sessions / Miles Davis / 1969 / ***(*)
    Er is wat controversie over de titel, maar niet over de muziek. Bitches Brew is een van de beste fusion albums.
  12. Lost in a Dream / Paul Motian / 2010 / ***
  13. Clouds In My Head / Arild Andersen / 1975 / ***
  14. Shimri / Arild Andersen / 1977 / ***
  15. Green Shading Into Blue / Arild Andersen / 1978 / ***
  16. The Astounding Eyes of Rita / Anouar Brahem / 2009 / ***
  17. Un jour si blanc / François Couturier / 2009 / **(*)
  18. The Third Quartet / John Abercrombie / 2007 / **
    ’t Is gelijk mijn ding niet. Er is verdienstelijk getokkel van John Abercrombie, bekoorlijk baswerk van Marc Johnson en bovenal vermakelijke drumsolo’s van Joey Baron, maar ik heb last om mij in de muziek in te leven wanneer Mark Feldman aan de viool hangt. Ik krijg er warm noch koud van.
  19. Great Guitars at the Winery / Charlie Byrd, Herb Ellis, Barney Kessel / 1980 / ***
    Gemoedelijke bop die zich zeer gemakkelijk laat beluisteren. Zeer te smaken als achtergrondmuziek, of om knieknikkend of hoofdschuddend uw kop te laten binnendringen.
  20. Only Everything / David Sanborn / 2010 / **(*)
    Standard jazz, geen verrassingen; niet geheel overtuigd van de vocale interventies.
  21. The Stanley Clarke Band / The Stanley Clarke Band / 2010 / **(*)
    Even energiek als de voorganger, maar net iets minder opwindend.
  22. Storyteller / Marilyn Crispell / 2004 / **(*)
  23. Outward Bound / Eric Dolphy / 1960 / ***
  24. The Avant-Garde / John Coltrane & Don Cherry / 1960 / ***(*)
    Coltrane speelt Coleman. Opwindende, dynamische muziek, waarin Don Cherry eigenlijk minder opvalt. Bevat wel een zeer gemerkte passage van Percy Heath (meer dan Charley Haden).
  25. The Panther / Dexter Gordon / 1970 / ***
  26. Lost In A Dream / Paul Motian / 2010 / ***
  27. Living Time / Bill Evans / 1972 / **
    Experimenteel gedoe. Soms leutig, soms niet.
  28. Re: Person I Knew / Bill Evans / 1974 / **(*)
  29. Live In Switzerland 1975 / Bill Evans / 2005 / ***
  30. np3 / Nils Petter Molvaer / 2002 / **(*)
    Zit in dezelfde genre als Erik Truffaz. Was een paar jaar geleden heel erg hot, dit soort muziek, maar de populariteit lijkt iets getaand. Beluisterbaar, maar redelijk voorspelbaar.
  31. Concert in Copenhagen / Lennie Tristano / 1997 / ***
  32. Expansions / McCoy Tyner / 1968 / **
  33. No Idea / Misha Mengelberg / 1996 / ***(*)
    Fantastische plaat, met herinterpretaties van een aantal standaard-klassieke nummers. Het begint evenwel met een eigen ‘compositie’ met een hilarische verwijzing naar het Star Trek thema.
  34. To The sea / Jack Johnson / 2010 / ***
    Believe the hype; dit is het soort songwritersmuziek waar ik graag naar luister. Ik kende Jack Johnson niet, maar dit is blijkbaar al zijn zesde album.
  35. Sea Sew / Lisa Hannigan / 2008 / ***
    Het debuut van Lisa Hannigan, voornamelijk bekend van haar samenwerking met Damien Rice.

0 te vermijden / * slecht, maar beluisterbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)

(cds vorige maand)

Bram Weijters Trio

Bram Weijters Trio door Bruno Bollaert

Toen wij in Seattle zaten, zat Bram ergens in Canada (Banff, als ik mij niet vergis). Rond de tijd dat wij weer uit Seattle weg trokken, kwam hij naar daar afgezakt voor een paar concerten. Zelden zo ver van huis zo nipt iemand gemist.

Bram Weijters Trio: Bram Weijters (piano), Nicolas Rombouts (contrabas), Steven Cassiers (drums)

Audio redux

Snapshot door Bruno BollaertOm een of andere reden krijg ik redelijk wat vraag over mijn audio setup. Tijd voor een korte update, gezien het alweer een tijdje geleden is sinds mijn laatste audio bericht (cfr Piekuup, 06.09.2009; Buizen, 13.02.2009 & Encounters in Stereo, 20.02.2005).

Er zijn twee luisterplaatsen in huis: de woonkamer en mijn bureau.

De buizenversterker (PrimaLuna Prologue Two) staat nog steeds op mijn bureau, met daaraan de Cambridge Audio DacMagic (optisch verbonden met de Mac desktop, analoog naar de versterker) en een platenspeler (Technics).

In de woonkamer is de grootste verandering doorgevoerd. De Beosound 3000 is verdwenen; de Beolabs 8000 worden aangestuurd door de Linn Majik DS-I. In de Linn zitten digitaal (S/PDIF) de Airport Express, de Telenet Digicorder en een cdspeler (AH! Njoe Tjoeb 4000) geplugged. Ik heb echter in minstens een half jaar geen cd meer afgespeeld (ik koop ze nog wel, maar ik rip ze meteen).

De bron voor bijna alle audio verloopt –op de platenspeler na– via het netwerk: de muziek komt met de kabel binnen via Telenet (radio), of wordt gestreamd via het locale netwerk (iTunes of de Twonky UPnP op een NAS). Bijna al mijn jazz cd’s werden ondertussen geript; ik heb nog een boel werk voor de boeg met klassiek en pop (enfin, alles wat niet jazz of klassiek is). Het probleem is niet langer of al die muziek via het netwerk beschikbaar is, het nieuwe vraagstuk is welke de beste interface is om ermee om te gaan.

Apple had (heeft) een heel aanvaardbare afstandsbediening via iPhone, iTunes Remote. Helaas is het alsnog wachten op een HD versie voor de iPad, die sinds eind maart wordt aangekondigd. Mogelijks komt het in een totaalpakket met de al even gretig befluisterde nieuwe AppleTV. Wordt verwacht, ten laatste tegen het eindejaarspakjesseizoen.

Er zijn verder ook apps zoals Plugplayer, Songbook, en ChorusDS, maar de voorlopig mooiste interface moet die van de (vanaf midden augustus beschikbare) Sonos iPad Controller zijn. Ik zou voorwaar bijna overwegen om de Airport Express door zo’n Zoneplayer met optische uitgang te vervangen.

Ondertussen bepotel ik iTunes op mijn desktop via Remote HD op de iPad. Nadeel is echter dat de desktop daarbij moet aan staan, dus ik gebruik soms net zo goed ChorusDS om de NAS rechtstreeks aan te spreken. iTunes is evenwel veel gebruiksvriendelijker dan de Twonky server op de NAS (zoals sorteren op familienaam ipv voornaam). Och, binnen een jaar staan we wel weer een pak verder. Ik ga nog even een plaat opleggen terwijl ik mijn cd’s verder rip.

Raw Kandinsky

Raw Kandinsky door Bruno Bollaert

Ze hadden rap een plastic stropdas in elkaar geflansd, de mannen van Raw Kandinsky. Want hoewel de temperaturen tropisch waren, speelden ze het gros van hun twee Jong Jazztalent sets in vest.

Raw Kandinsky: Johan De Pue (gitaar), Quirijn Vos (trompet); Martin Masakowski (bas), Luca Susti (drums)

Gent Jazz op Gentblogt

Terwijl ze bij Gentblogt ijverig verslag uitbrengen van de Gentse Feesten, krijgt u hieronder nog een overzicht van wat er allemaal gepubliceerd werd over het voorbije Gent Jazz festival (de 9e editie, volgend jaar wordt het nog een groter feest).

One Step Beyond by Bruno Bollaert

Jazz, godverdomme!, een aankondigingsartikelvoor het eerste deel van het festval.

Gent Jazz uit de startblokken, waarin ElsS enthousiast bericht over De Beren Gieren, DjanGO!, en het iets minder begeesterende concert van Norah Jones.

Gent Jazz: en attendant Ornette, waarin ikzelf schrijf over het aangename wachten op Ornette Coleman, in het gezelschap van het Greg Houben Trio, Kurt Elling en de ellenlange Pierre Vaiana & Salvatore Bonafede ‘Itinerari Siciliani’ feat. Manolo Cabras.

Gent Jamm: Getuppa!, over de historische jamm session na het slotconcert van de Chick Corea Freedom Band, waarin het Vijay Iyer Trio en Hiromi –tot hun eigen ongeloof– kwamen meespelen. En het was al zo’n goede dag geweest, met Vijay Iyer en daarvoor de Christian Mendoza Group.

Gent Jazz: Toots: de Julian Lage Group en Toots, met daartussenin de Stanley Clarke Band feat. Hiromi. Was dit Middelheim? Of zondag?

Gent Jazz: voetbal; is dit jazz? vroeg men bij de radioKUKAorkestband. Ik deed een middagdutje bij de Jungle Boldieband, werd wakker geschud door Odean Pope & His All Star Odean’s List, die al gauw plaats moest maken voor Pat “no pictures please” Metheny.

Gent Jazz: Portugese stoelendans. Bram De Meyer schrijft voor het tweede gedeelte, en wij vergapen ons aan Cibelle, vinden dat Mariza een groeispurt heeft gekregen (of stelten onder haar rok verbergt), en laten ons doof maken door Gilberto Gil.

Gent Jazz: Countdown-feest der pioniers. Ze zingen wat vals, bij Vive Le Jazz, maar Danny Mommens en Els Pynoo weten ons zeer te charmeren. The Cinematic Orchestra is daarentegen als saai te omschrijven, en hoewel Kruder & Dorfmeister feat. MC Earl Zinger & Ras MC T- Weed, Visuals by Fritz Fitzke: The 16 F***king Years Anniversary Session een nog langere naam hebben opgegeven dan Pierre Vaiana & Salvatore Bonafede ‘Itinerari Siciliani’ feat. Manolo Cabras, vinden we hun muziek best te pruimen. Hun bassen iets minder, getuige daarvan de hoofdpijn en het vele nachtbraken na tien minuten frontstage.

Gent Jazz: Spannend, soulvol en silly. Wij horen Root, Gil Scott-Heron en de ambiance bij Madness, maar hebben iets te lang gedelibereerd (in de VIP area, dankuwel) over het Jong Jazz Talent Gent concours om echt van de concerten te hebben kunnen genieten.

Gent Jazz: Less Is More. Het begint met de HOGent Conservatorium Band, met een zangeres die lijkt te vrezen dat de fotografen het op haar korte kleed hebben gemunt. Het vervolgt met een misschien iets te vroeg geprogrammeerde Soil & ‘PIMP’ Sessions (aargh: daglicht, zien wij die kerels denken), Patrick (de sympathieke mens aan de persingang) ontdekt God in Joe Bonamassa, en wij gaan helemaal plat voor een authentieke Trixie Whitley.

http://www.flickr.com/apps/slideshow/show.swf?v=71649

Zie ook mijn Gent Jazz 2010 flickr set.