Wat doet ne mens als hij ne keer alleen thuis is? Niks. Zich afvragen waarom er niks op tv is die dag, en waarom hij geen goesting heeft om in een van de drie boeken waar hij in bezig is, verder te lezen. Of in de vier strips die hij vandaag van amazon FR heeft gekregen. Of in een DVD.
Nee, het enige wat hem zo meteen te binnen schiet is een gedicht van Edgar Allan Poe:
From childhood’s hour I have not been
As others were–I have not seen
As others saw–I could not bring
My passions from a common spring.
From the same source I have not taken
My sorrow; I could not awaken
My heart to joy at the same tone;
And all I lov’d, I lov’d alone.
Then–in my childhood–in the dawn
Of a most stormy life–was drawn
From ev’ry depth of good and ill
The mystery which binds me still:
From the torrent, or the fountain,
From the red cliff of the mountain,
From the sun that ‘round me roll’d
In its autumn tint of gold–
From the lightning in the sky
As it pass’d me flying by–
From the thunder and the storm
And the cloud that took the form
(When the rest of Heaven was blue)
Of a demon in my view.
Getiteld: Alone –ik heb het ooit nog op de muur van mijn kamer geschreven. Niet dat zulks een referentie hoeft te zijn.