Twee uur heb ik gisteren in de file gestaan. Een file van eerst twee, dan drie baanvakken, maar dat betekende nog niet dat ze alledrie werden bediend. Er waren drie man personeel voor die drie baanvakken namelijk, terwijl er eigenlijk twee mensen per baanvak nodig zijn om die goed te kunnen bedienen. Een garagist, die de wagen van een klant voorreed, heeft het mij allemaal piekfijn uit de doeken gedaan.
Toen onze Lancia aan de beurt was, werd er midden tijdens de behandeling van ploeg gewisseld. Schafttijd. Geen probleem, de kaart was vrij van blaam, en toen ik mijn keuringbewijs ging afhalen/betalen, vermeldde de kassajuffrouw dat ze geldig is tot 2010! Zonder voorafgaandelijk onderhoud, is onze Lancia niet alleen geslaagd, maar mag zij meteen een jaartje keuring overslaan. Schitterend.
Van contentement ben ik doorgereden naar Fietsen Godefroot, alwaar ik mij heb verlekkerd aan de tweewielers. Deze Bianchi Via Nirone 7 Alu Carbon, doet bijvoorbeeld geen pijn aan de ogen, of deze Pinarello FP3 Carbon, of deze Trek Madone 5.2 Pro. En er was een deftige deal op de Ridley Orion. Een week eerder had ik bij Moving Store deze Specialized Tarmac Comp Double gezien. Wat een schoonheid.
AI! nu doen mijn ogen ook pijn 😉 ge weet ze nogal uit te kiezen, die velo’s 😉
Mooie fietsen, maar waarom kies je steeds voor een double, en niet voor een triple? Ik ken je conditie niet (al bewonder ik je loopprestaties) noch je ambities en ervaringen met de fiets, maar ik zou voor mezelf sowieso een triple kopen. Het maakt je fiets toch meer algemeen bruikbaar. De profs hebben er inderdaad wel praktisch nooit een, maar zij zijn echt wel van een gans ander kaliber hoor…
Mijn ervaring met de fiets is nul. Mind you, mijn ervaring met lopen was onder nul, en op anderhalf jaar tijd is daar toch enige verandering in gekomen. Als ik dat een beetje hertaal naar dat fietsen, dan zie ik mij binnen de (redelijkerwijs en langzaam opgebouwde) kortste keren veel en/of lange afstanden afleggen.
Wat betreft die double/compact vs een triple, zie ik mij eigenlijk gewoon geen dertig versnellingen gebruiken. Maar misschien zie ik dat verkeerd.
Ik begrijp je redenering, en hoop dat je inderdaad snel veel plezier aan het fietsen beleeft. Al heb ik in mijn vriendenkring (en bij mezelf de indruk dat het óf lopen, óf fietsen is, weinigen beleven aan beide even veel plezier…)
Je moet die 30 versnellingen inderdaad een beetje relativeren, het is niet omdat die tandwielen er op zitten dat je ze in alle combinaties kan gebruiken. Je weet vast wel dat het niet gezond is voor je ketting om bijvoorbeeld op je grootste tandwiel vooraan en achteraan tegelijk te rijden. En eigenlijk kan je je tweede grootste tandwiel achteraan dan ook beter niet gebruiken. Gelukkig is daaraan geen nood, want dezelfde verhouding vind je evengoed ergens op je middenste blad, met dan kleinere tandwielen achteraan.
Ook op het middelste tandwiel vooraan zijn niet alle combinaties mogelijk.
Concreet hou je van de 30 theoretische nog een goeie 17 a 18 praktisch bruikbare verhoudingen over. Die heb je dan nodig om (in theorie) onder alle omstandigheden je benen aan dezelfde snelheid rond te laten draaien. Je snelheid past aan, maar je beensnelheid blijft dezelfde (ideaal rond de 90 omwentelingen per minuut)
Het grote verschil is, dat je bij een triple een groter bereik kan verkrijgen, zonder dat daarvoor bruuske overgangen nodig zijn. Zo kan je zowel heel grote versnellingen monteren (voor als het erg snel gaat bij het rijden in groep) als heel kleine versnellingen (voor als “de benen minder goed zijn” maar je toch per se boven wil geraken op die vlaamse bult, of wie weet, je de Mont Ventoux gaat beklimmen) Met andere woorden, ideaal voor iemand die nog niet echt weet waar hij naar toe gaat evolueren…
Als dit alles je wat overdondert, raad ik je http://sheldonbrown.com/gearing/index.html en http://sheldonbrown.com/gears/ aan, hier kan je eens ingeven wat dit in werkelijkheid betekent, en kijken wat dit voor jou zou kunnen bieden.
Beetje te lang voor een blog, maar hopelijk wel interessant