het ‘oeps’ moment

De verwachtingen waar hoog gespannen, voor het optreden van Sly and The Family Stone. Het is waarschijnlijk niet overdreven om te stellen dat het gros van het publiek gisteren naar het BNRFestival was afgezakt om Sly van dichtbij te kunnen bewonderen. Niet alleen het publiek overigens, want ook de pers was deze keer in groten getale naar de frontstage getrokken.

Kortom, iedereen was er, behalve Sly zelf. Het afsluitende optreden was zoals elke avond voorzien om 23u, maar op dat moment zat Sly nog rustig in zijn hotelkamer. Hij was –zo werd ons meegedeeld– ervan overtuigd dat zijn optreden pas om 00u zou beginnen. Iets voor middernacht begon de band te spelen, maar het zou nog tot dik kwart na twaalf duren eer Sly zijn gezicht vertoonde. De tent barstte spontaan in boegeroep uit.

Het antwoord van Sly was een niet mis te verstane ‘kiss my ass‘ (hij wees daarbij het lichaamsdeel in kwestie nadrukkelijk aan –ik heb dat hier ergens op foto), al trachtte hij daarna wat goodwil te verkrijgen door zijn ‘familie’ voor te stellen.

Nog geen half uur later verliet hij evenwel het podium: “I need a short break“. Om te pissen, een pint te drinken, of een extra lijntje te snuiven, wie weet, maar met hem verliet ook het grootste deel van de massa de tent. “Slecht”, was het meest gehoorde woord op mijn terugweg. Ik kan er nog wel wat bedenken, maar ik denk dat u de teneur wel door hebt.

Jammer voor het volk, maar ook voor de organisatie van het festival, bij wie gisterenavond ongetwijfeld grote stresspieken op te tekenen waren. Wat Sly zelf betreft kunnen we verder kort zijn: good riddance.

2 gedachtes over “het ‘oeps’ moment”

  1. Lap. Het was te verwachten. Ik kies jaarlijks één blue note avond uit. Toch content dat ik Shadow laten primeren heb over Sly. Wat is dat toch met die ‘grote’ namen? Idd wel jammer voor de organisatie, want zover ik heb kunnen lezen liep het gesmeerd tot dusver!

  2. Wat een zak. Je zou van een ‘wijzere’ artiest verwachten dat hij deze fase ontgroeid zou zijn. Ik zou, als ik BNRF was, kijken of ik hem geen contractbreuk kan aansmeren. En bijzonder leuk voor de band, ook, zo’n puberaal sterretje.

Reacties zijn gesloten.