gisteren

Gisteren was het de bedoeling om, georganiseerd door Peter voor Het Project, om 14u in de Sint-Annakerk rondgeleid te worden.

Het is een drukke week geweest. Enkel donderdagavond was ik thuis, en dat was dan nog nadat ik eerst met Henri naar de tandarts en nadien naar zijn trompetles ben gegaan. Voor de rest ben ik sinds vorige week zaterdag (Big Bang op 11/11) geen enkele keer op de dag zelf gaan slapen. Meestal was het na middernacht of na 01:00, zelfs zondag, toen er geen Opatuur was, maar ik de ganse avond foto’s heb uitgezocht en opgekuist. Wat aan Tessa de veelbetekenende woorden ontlokt: “Wel, ’t was leutig om u ne keer thuis te hebben op een zondagavond.”

De timing was ook niet alles, want niet alleen was ik amper thuis te vinden, Tessa was bovendien ook van (telefoon)wacht, zoals de tafelgenoten hebben kunnen merken, vrijdag in de Progrès tijdens het etentje van Het Project. Zaterdag moest ze op een voordracht geven in Brugge, en nadien gaan toeren in ’t UZ, zodat ik niet wegkon naar mijn rondleiding. Ik was ook gewoon te moe natuurlijk, want het feestje werd na de Progrès nog verdergezet in de Bal Fatal Bal Infernal (te laat geëindigd om niet totaal uitgeput te zijn, maar te vroeg voor het ontbijt).

Bijna had ik gisteren ook mijn andere afspraak gemist, want om 17u30 was Tessa nog steeds niet thuis van het toeren (en ze zit daar nu overigens opnieuw). Om 18u begon evenwel de uitreiking van de Klara Muziekprijzen 2006 in De Bijloke (resultaat), dus heb ik Henri maar meegenomen voor het eerste gedeelte (de eigenlijke prijsuitreiking). Om 19u15 stond Tessa ons op te wachten aan de ingang, en hebben ze mij nog gezelschap gehouden tot het concert begon om 20u.

Goed concert, ttz: het eerste deel bracht werk van Frédéric Devreese, die net de Klara Carrièreprijs had gekregen, en dat werd uitstekend gebracht. Het tweede gedeelte was het 3e Pianoconcerto van Rachmaninov, ook door het Vlaams Radio Orkest o.l.v. Dirk Brossé. Het VRO speelt met veel voeling onder leiding van Brossé, en dat stond in zeer schril contrast met Luc Devos, die soleerde aan de piano. Het spel van Devos kwam mij zeer technisch over. Akkoord, met moet de noten horen en het notenspel mag geen brij worden, maar bij Rachmaninov werden de noten bijna staccato gespeeld, en dat kwam zeer steriel en afstandelijk over. Net daarvoor hadden we te horen gekregen dat Rachmaninov bij de derde had aangegeven dat de pianopartij moest overkomen als was ze een zangstem, en dat effect ging daardoor totaal de mist in.

Zeer geslaagd was de cdvoorstelling van Tricycle (net zoals de cd zelf), en hoewel de zaal, die tijdens het klassiek concert nog nokvol zat, nu met moeite halfvol was, heb ik alleen maar positieve feedback opgevangen.

(Enfin, ik moet weer weg, maar ik schrijf er deze week nog wel iets over voor Het Project.)