“Oh ja,” zei mijn zoon, toen ik hem gisteren van school ging halen, “ik moet nog een gedichtje leren tegen morgen omdat ik het vandaag niet kende.” (Hij blijft wel eerlijk.)
– Ah ja?
“We moesten dat eigenlijk tijdens het weekend leren, maar ik heb gewoon geen tijd gehad.”
– Ah nee?
“Natuurlijk niet, papa”, zei hij vol overtuiging. “Zaterdag moesten we zoveel inkopen doen, en zondag moest ik met mama naar toneel en daarna naar het feestje van Simon, en dus was er geen tijd meer voor dat gedichtje.”
– Ah zo. En wat zei de meester daarvan.
“Dat ik het morgen moest kennen, want dat ik het anders zou moeten overschrijven.”
– Wel jongen, het is de eerste en de laatste keer geweest dat ge voor iets geen tijd hebt gehad, denk ik. Ge weet dat ik altijd wil weten –en dat ik het ook vraag– wat je nog allemaal moet doen voor school.
“Ja, maar ik was het vergeten.”
– Uh-huh. Wel, ge kunt nu maar zien dat ge het kunt tegen morgen. Want kijk, anders moogt ge het voor mij ook nog eens overschrijven.
“Maar papa, we moeten nu naar de muziekles, dus ik ga weer geen tijd hebben!” (Wat doe ik die jongen toch aan.)
– Wel, dan neemt ge het mee op de tram, en leer je het onderweg.
“Okee, papa.”
zijde gij niet een beetje streng lol
maar zo leer t’m natuurlijk wel alle nuttige tijd gebruiken…studeren op een tram pfft van mijn ma vloog ik achter de engie echte plts om te studeren: dat was mijn buro (waa rik in mijnlade rode ridders had verstopt, wna tik leerder toch vele vlugger dan de tijd die zij inschatte voor me) lol
Gedichten vanbuiten leren… nooit gekunnen.
En nooit begrepen waarom.
‘k Wou sowieso geen rechten gaan studeren.
Ik heb ‘m dit schooljaar beloofd dat hij een spelletje mocht kiezen dat ik een half uurtje samen met hem zou spelen, wanneer hij elke dag na school flink zijn huiswerk zou maken. En dat lukt prima. Ik ben nu een volleerd ‘Bidaman‘-speler.
Vervolg van het verhaal: vanmorgen kwam hij al zingend de trap af, een opera-versie (met lange uithalen en al) van het bewuste gedichtje… ‘Ik had in een boek gelezen dat je de dingen beter kan onthouden als je ze leert vlak voor je gaat slapen, dus heb ik gisteren nadat je mij een verhaaltje hebt voorgelezen nog snel mijn gedichtje opgezegd, en nu kan ik het heel goed!!’
Jaja, ’t is dat. Loopt een beetje weg met deel twee van mijn verhaal nog voor het geschreven is. 😀
Ja, geen tijd, hij moet het van iemand hebben…
Maar zoals gezegd. Een gedicht vanbuiten leren… Tss tss tss. Ik zou het mijn kinderen verbieden.
Als ze het gedicht op een boeiende manier (bijvoorbeeld opera) kunnen voordragen, ben ik tevreden.
@Djivy: Dat is een snode insinuatie. Ikzelf heb in de rechten nooit gedichten moeten van buiten leren.
@bert en Djivy, idd in de rechten leerde ik niets van buiten
sommige dingen kon je natuurlijk van buiten na een tijd door het vele gebruik ervan