De laatste maand ben ik twee zaken verloren.
- Mijn bruinkleurige, niet-wollen sjaal, waarvan ik redelijk overtuigd ben dat ik hem ergens in een Kinepoliszaal heb laten liggen.’Niet-wollen‘ was overigens een belangrijk kenmerk van deze sjaal, gezien mijn nekvel nogal de neiging vertoont geïrriteerd te raken bij een wollige omhelzing.
- Een enveloppe met daarin een 15-tal maaltijdcheques, elk ter waarde van 6,00 EUR. Ik had gehoopt dat ze vorige week bij de Limerick uit mijn tas waren gevallen, een hoop die daarnet ijdel is gebleken. De kans is nu redelijk tot enorm groot dat ze gewoon op het werk gepikt zijn. Niet door een (directe) collega, maar er zitten nog tig andere bedrijven in hetzelfde gebouw, waarin gisteren nog drie portefeuilles werden ontvreemd.
En ik speel anders nooit iets kwijt.
(Al had ik ook goed nieuws bij de Limerick: mijn hardcover van Anansi Boys was binnen (Includes EXclusive eXtra Material: Anansi Boys deleted scene. EXtracts from Neil Gaiman’s notebook. An interview with Neil Gaiman. Reading-group Discussion Questions.
). En terwijl ik daar toch was, heb ik meteen Jeanette Wintersons Weight meegebracht. Het verhaal was van secundair belang deze keer (The Myth of Atlas and Heracles), maar de vormgeving van het boek was verschrikkelijk mooi.)