Een week geleden zaten we nog in Parijs. Ons logement lag een beetje buiten Parijs, maar na een halfuurtje via het voorstedelijk treinnet stonden we aan de Gare du Nord. We hebben 7,50 euro voor een cappuccino (het melkschuim stond torenhoog en de koffie was niet meer dan een bodempje espresso in een gigantische tas) betaald bij Carette, maar het deed ons denken aan Bloch en ik zag er me zo al elke week heen trekken. (Ik zie mijzelf ook regelmatig de Lotto winnen, maar ik blijk niet zo’n uitmuntende ziener te zijn als ik zou willen.)
Het sneeuwde ook, en dat inspireerde de tieners op dag twee uiteindelijk toch om een sneeuwballengevecht te houden én een sneeuwman te maken. Die tweede dag (zondag) trokken de vrouwen alleen de stad in –de mannen enigszins gerustgesteld dat de winkels gesloten waren, al bleek dat niet te kloppen– en ik heb ze toen ’s ochtends naar het station gebracht. Toen ik ze ’s avonds ging halen, was het echter net beginnen sneeuwen, redelijk hevig zelfs. Naar het station was het bergaf, maar dat betekende natuurlijk dat het van het station… jawel: bergop ging. Onze wagen is klein, de banden zijn smal, en tijdens het klein half uur dat ik aan het station stond te wachten, was ik net niet ondergesneeuwd. De weg terug was redelijk… avontuurlijk. Ik was blij dat er niet te veel ander verkeer op de baan was (ik ben maar twee andere voertuigen tegengekomen), want het was een beetje moeilijk om er te geraken. Hilarisch ook, want terwijl mijn stuur een halve slag naar links of rechts gedraaid stond, ging de auto gewoon vooruit. We zijn er geraakt, zonder brokken.
De laatste dag, net een week geleden dus, gingen we het Louvre bezoeken. Iets te druk voor mij (véél te druk voor mij), dus ging ik op mijn eentje naar de Rue de Rome, waar zich zowat de grootste concentratie muziekwinkels moet voordoen –en dan heb ik het over muziekinstrumenten en partituren, niet over platen. Ik vond er eindelijk de partituur van Rameau die ik zocht (maar geen Duphly helaas), en de collectie van Yann Tiersen (Piano Works 1994-2003).
Dit is ongeveer het enige wat ik van het Louvre heb gezien –bij de uitgang van de metro is er een gaanderij waar men naar binnen kan kijken. Een beetje gelijk een terrarium, met allemaal kleine mensjes erin.
Parijs is leuk, maar ik heb precies de neiging daarheen te trekken als het koud is. Wat misschien niet zo’n goede zet is voor iemand zoals ik die liever warmte heeft. Nog goed dat het gezelschap zo aangenaam was.