Na Gent Jazz is het de beurt aan Boomtown, waar ik gisteren naar Stealing Sheep, Kimya Dawson en Mary&Me ging luisteren. In muzikale volgorde van voorkeur strijden Stealing Sheep en Kimya Dawson om de eerste plaats –ik heb het vermoeden dat ik vooral live naar Dawson wil luisteren, maar er niet meteen een plaat van zou kopen (van de schaapjes wel). Mary&Me is totaal mijn ding niet, en komt mij een beetje te gekunsteld over, net zoals de schrijfwijze van de naam. Er valt eventueel een hint van Nouvelle Vague te bespeuren, maar dan zonder de humor.
Zeer fotogeniek allemaal, maar er is bijzonder weinig licht, op Boomtown. Het lijkt wel alsof men bang is dat de toeschouwers de bands ook zouden zien!
Ik besprak onlangs de CD van Mary&Me voor Indiestyle (staat ook op mijn blog), en die viel eigenlijk tegen… Ik had gehoord dat ze live wel ok zouden zijn, maar dat zou dus ook wel eens kunnen tegenvallen, heb ik de indruk…