en ondertussen zit tessa thuis met haar rechteronderbeen in de plaaster. tendinitis. ze had al een hele tijd weer last van haar been (zo’n 10 jaar geleden sinds de laatste keer), en sinds ze toch de godganse dag in een ziekenhuis zit, was ze maar eens bij ‘de dokter’ langsgegaan.
om me vervolgens vrijdagvoormiddag te bellen of ik haar ’s avonds kon komen halen, want met de trein naar huis gaan zag ze gelukkig niet zitten. wel blijven werken tot 18u natuurlijk. ondanks het advies van de dokter zoveel mogelijk te rusten en zo weinig mogelijk te stappen.
en eigenlijk was ze gisteren (+vannacht) van wacht, maar dat heeft ze gelukkig afgezegd. tot grote consternatie van een aantal mensen. ‘het zit toch in de gips?!’ ‘het is toch maar het onderbeen!’ (ondertussen zat er al een barst in de plaaster van teveel op te lopen)
enfin. ze gaat nu gelukkig ook maandag en dinsdag niet werken, om naar de dokter in gent te kunnen gaan die haar ook 10 jaar geleden geholpen heeft. en die twee dagen en dat bezoek zijn er natuurlijk alleen maar gekomen onder zachte dwang van haar ouders en mijzelf. en omdat haar ander been ook pijn begint te doen.
voor de rest is het hier vreugde en jolijt, want mamma is eindelijk nog eens een volledig weekend thuis.
–nee pappa, ga jij maar alleen boodschappen doen. ik wil de ganse dag thuisblijven. bij mama.