Jazz Middelheim is afgelopen. Maar liefst 19.000 enthousiaste mensen bezochten het festival, waarbij de minst drukke dag zonder twijfel gisteren was. Een beetje raar, vond ik dat, gezien de jazzpolitie haar ongenoegen staat uit te schreeuwen bij concerten zoals die van Jamie Cullum en verder graag ook meer échte jazz eist (wat dat ook moge zijn, over de definitie daarvan bestaat minder zekerheid dan over zon tijdens een Belgische zomer).
Omar Sosa zal voor velen een aangename verrassing geweest zijn. De man die meer gekke bekken trekt dan drummer Brian Blade, speelde een ontspannen maar boeiende set, gekruid met een beetje elektronica.
Een groot deel van het publiek was ongetwijfeld afgezakt voor het Fred Van Hove Ochgot Octet, met een line-up waarbij het kwijl uit de mondhoeken moet worden afgeveegd bij het lezen van de namen van de rietblazers alleen al: Peter Brötzmann (foto rechts), André Goudbeek, Evan Parker, en Ken Vandermark! En met Bart Maris!
Randy Weston speelde Afrikaans getinte New Orleans jazz. Wat zouden de jazzpuristen daarvan gedacht hebben?
Alex Blake is altijd een feest om te zien, maar drummer Vincent Ector hadden ze goed weggestoken achter de blazers…
…maar niet zo goed als Charlie Haden. Ik heb foto’s van zijn handen en zijn ogen, en daar blijft het bij dit jaar. Tony Malaby had een nogal groot uitgevallen fototoestel bij zich, waarschijnlijk hebben we van elkaar een foto gemaakt. Misschien had ik aan hem moeten vragen of hij mister Haden niet even wou fotograferen.