Het is mij nog geen enkele keer gegund: een ganse dag in mijn bed vegeteren, enkel vergezeld van de computer, de tv, en een stapel boeken en DVDs. Pas op, de intentie was er, en even zag het ernaar uit, zondag, dat het ging lukken.
De vorige keren was er telkens iets tussen gekomen, zoals: een huis gaan bekijken (waarvoor ik mij een halve week van tevoren had geëngageerd), een uitstap naar de DIV, een (bijna) vergeten afspraak.
Ook nu kon ik het niet laten. Tessa was met haar ouders, en Henri op blitzbezoek naar haar grootouders vertrokken, maar nu dropten ze mij toch geen vrijkaarten in de schoot voor de Lassus-dag op de Bijloke (in het kader van het Festival van Vlaanderen).
Drie redenen waarom ik die niet zomaar kon laten liggen:
- ik had eerder al de kaarten voor het B-A-C-H-festival laten liggen (doodzonde)
- de Lassus-dag interesseerde mij echt (het B-A-C-H-festival ook; ik zei het al: doodzonde)
- donderdag had ik het er met mijn schoonmoeder nog over gehad, hoe prijzig de kaarten voor klassieke (in de ruimste betekenis van het woord) concerten zijn, en dat men beter de kaarten goedkoper zou maken dan een Gents Forum bekostigen (misschien nog voer voor een andere entry)
Lassus dus (en subtiel binnenrijm alweer). Een rehabilitatie van de laatste grote Nederlandse ployfonist
, volgens de flyer met het programma. Een programma met grote P; alle registers werden opengetrokken. Voor het eerste deel, met Marco Beasly en Guido Morini was ik te laat, maar ik mocht om 14u45 meteen met het Collegium Vocale olv Philippe Herreweghe beginnen. Die stemmen, dat is gewoon onbeschrijflijk. (En voor één keer geen electronische versterking. De ganse dag niet.)
Als dat eerste stuk al goed leek, het (voor mij) tweede was de overtreffende trap: Le Poème Harmonique olv Vincent Dumestre. (Perfecte muziek om een boek bij te lezen –nog goed dat ik voorbereid was.) Het was echt zeer goed, de instrumenten, de stemmen perfect (er was een zware basstem bij; beeldt u de stem uit de soundtrack van Eyes Wide Shut in –de scene met het ritueel). (En dan moest ik ’s avonds naar het gekweel in Idool luisteren. Al is die vergelijking misschien niet echt eerlijk.)
Mijn ticket vermeldde helaas ‘namiddagvoorstelling’, waardoor ik wel nog het tweede deel van het Collegium Vocale heb mogen beluisteren, maar voor het Huelgas Concert naar huis gestuurd werd. Eigenlijk wou ik best de 15 EUR ophoesten voor het avondconcert, maar in mijn haast was ik enkele uren tevoren vergeten mijn portefeuille in mijn vestzak te steken. *zucht*
Ik ga toch nog eens serieus over een Bijloke-abonnement nadenken.