We zijn een klein beetje aan het opkuisen, Henri en ik. En dan vindt een mens nogal eens iets terug. Dit spaarvarken heb ik al heel erg lang –het komt overigens uit een land dat niet meer bestaat (Burg, Made in W. Germany), en wonder boven wonder lag de sleutel er –nog steeds– gewoon bovenop.
Erín zat geld, echt geld, Belgische franken, wel 170 270: drie briefkes van vijftig, en zes briefkes van twintig. Met Koning Boudewijn zaliger erop –en hij werd op die van vijftig zelfs geflankeerd door koningin Fabiola.
20 frank, dat was de prijs van een brood, van een pint, van een liter benzine, het bedrag van mijn zakgeld; vijftig frank, dat was (later) een dure koffie; en 170 frank, dat is ongeveer wat ik vanmiddag heb betaald voor een doppioccino voor mij en een vers fruitsap voor Henri in Espressobar OR. ’t Zijn tijden.
uitstapje naar Limburg maken en aankopen doen met oud Belgisch geld in de kringwinkels aldaar (heb toch zoiets gehoord op de radio deze week) of mee naar de nationale bank stappen (met briefjes kan dat nog steeds geloof ik) of gewoon houden als souvenir natuurlijk 😉
270! 🙂
Miljaar. Ik ben rijker dan ik dacht!