Elk stuk groente en elk stuk fruit wordt hier afzonderlijk gelabeld. Het kan zijn dat het bij ons ook gebeurt en dat ik er gewoon nog nooit op gelet heb.
Edoch! De tomaten zijn niet alleen organisch gekweekt, maar vormen ook nog eens een limited edition. Een fantastisch principe. Misschien zijn ze ontstaan in de visie van een kunstenaar, en maken ze deel uit van een groots cultureel project waarbij één of andere conceptuele artiest een batterij horticulaire ambachtslieden elk een lapje grond in een pot heeft gegeven met daarin één tomatenplant die maximaal vijf tomaten kan dragen en die dan als prestigieuze limited edition anoniem op de Amerikaanse markt wordt verkocht.
Het vernuft!
Maar, bedenkt ik plots, we hebben net kunst gegeten! En de lijm waarmee het kunstwerk als dusdanig werd geëtiketteerd!
Bij die tomaat hadden ze waarschijnlijk plots een oogst met allerlei vreemde vormen. Hoppa, limited edition erop zodat de mensen *nu* niet kunnen zagen, maar ook niet *erna*, als pakweg de kinderen die leuker vinden dan de gewone. 😀
Bij de Pink Lady appels hangen er soms vijf plakkertjes op 1 appel.
Ik erger me hier ook aan het feit dat er op élke appel tegenwoordig zo’n plakkertje hangt. Waarvoor is dat nodig? Ik kan ook zonder zo’n label een jonagold van een granny smith onderscheiden hoor.
‘limited edition’ is wel geweldig!