Geen fotografie zonder fototas. Zelfs de meest overtuigde street photographer moet af en toe wel eens meer dan één lens vervoeren.
Mijn eerste aankoop was een Billingham Hadley Pro. Ik was op zoek naar iets om de Leica in mee te zeulen, en na veel internet speurtochten was ik bij Billingham uitgekomen. Een keuze waar ik nog geen moment rouwig om ben geweest. Groot en klein genoeg, met een comfortabele shoulder pad, waterdicht, en makkelijk open en toe te doen. En met een beetje goede wil krijg ik er de Leica+50mm lens, de D70+lens, de 28mm M-lens en ofwel de F-fisheye, ofwel de 90mm M-lens in. En een pak filmkens in de front pouches (links belicht, rechts onbelicht).
Gaat meestal mee in de wagen.
De tweede aankoop was een Lowepro Micro Trekker 200. Daar krijg ik gemakkelijk alles in. Zeer stevig: kan je al eens laten vallen zonder bevreesd te zijn op glasbreuk (niet dat de Billingham moet onderdoen). Oorspronkelijk de bedoeling om mee te nemen op tochten met de motor, maar ik denk niet dat het daar ooit van gaat komen.
Gaat meestal mee op langere uitstappen met het openbaar vervoer.
Daarnaast beschik ik over een derde tas, een niet-foto-specifieke-tas, uit de Utopia reeks van Hedgren: hup 55 (zo vertelt de website). Gaat bijna altijd mee, en er kan net 1 camera+lens in (+filmpjes indien nodig). Handig, zoals Herman in Michels commentaren schrijft, om die lens dan ook door en door [te leren] kennen
. (Ik moet dringend eens een dagje met de Fisheye op stap.
…dat doet mij denken aan een horrorverhaal dat mijn oom me vertelde toen hij hoorde dat ik een (D)SLR wou kopen.
Hij is ooit met zo ongeveer een jaarloon aan fotomateriaal op trektocht gegaan. Met de moto.
Ik herinner me niet naar waar het precies was, Zuid-Frankrijk of de sierra’s in Spanje, maar toen hij terug thuis kwam bleek dat op een enkele uitzondering na, al zijn materiaal kapotgetrild was. Van de vibratie van de motor.
Rijp voor de vuilbak, geen scherpe foto meer uit te krijgen.
Brrr.