Op donderdag word ik altijd mijn huis uitgestuurd. Allez ja, ik word elke dag mijn huis uitgestuurd, al was het maar door mijzelf om te gaan lopen, maar dinsdag en donderdag word ik maar liefst twee keer buiten gezet. Dinsdag doe ik mijn ronde, een beetje gelijk een dokter, maar dan geheel anders. Die dag doe ik boodschappen bij de lokale middenstand, die –tegen betaling weliswaar– heerlijke hoeveelheiden fruit, groenten, vlees en boeken mijn trekkar inladen. Donderdag komt hier iemand het huis proper houden. Nee, we kunnen dat zelf niet, en nee ik heb daar geen tijd voor. Om de hulp niet voor de voeten te lopen –en geloof mij, ik kan voor de voeten lopen als de beste– sluip ik tijdig het huis uit.
Vanochtend heb ik alzo kattenbakvulling gehaald, vier zakken klontvormige kleikorrels die tesamen net iets te zwaar wegen om een dikke twee kilometer van huis te voet te gaan halen. (Vorige week was er een uitstapje naar de Colruyt.) Maar het doel van vandaag was eindelijk eens in de moving store te geraken, die vorige week nog met vakantie was. Vol goede moed zakte ik naar de winkel af, maar ik was -een paar luttele minuten– te vroeg. Niet getreurd, de parkeermeter loopt, en ondertussen stapte ik maar even het Runners Service Lab binnen. Een dik kwartier later stond ik met kousen en een broek terug buiten, en voila: de moving store was open. Twee vliegen in één klap.
Met een vriendelijke mens een klapke gedaan, voorbeelden te zien gekregen, prijzen vergeleken, en ik mocht meteen al met een voorstel-met-korting terug huiswaarts keren. Benieuwd wat mijn doktertje daarvan gaat vinden.
Geen tijd om te kuisen? Raar, men kan hier om de haverklap lezen over ontbijt hier, lunch daar, koffie zus en zo, concerten, joggen, … (quasi) allemaal geneugtes waarmee iedereen wel z’n dagen zou willen doorbrengen. En tussen al die geneugtes door geen tijd om een dweilke te slaan, te vegen of de ramen te kuisen? Kan nochtans heel louterend werken, zo even terugkeren naar the basic things in life…
Ach, ge moet keuzes maken hé in ’t leven 🙂
Bovendien, wij hebben vier verdiepingen (kelder en zolder niet meegerekend) van een 70-80 vierkante meter elk; dan spreekt ge niet echt meer van ‘rap een dweilke slaan’ 😉
Maar ramen lappen is inderdaad leutig. En ’t is al lang geleden, ik ga het binnenkort nog eens doen zie, bedankt om er mij aan te herinneren. Het zal wel enkel binnen zijn, want de meeste ramen gaan niet open, en ik zie mij niet meteen drie-vier verdiepen op een ladder kruipen.
Oh, en opkuisen! Niets dat meer louterend is dan opruimen. Hoe minder brol, hoe liever. Geef hier die vuilbak/papiermand!
Voor wie zich zo’n kast kan veroorloven zullen die keuzes wel gemakkelijker en/of logischer zijn dan voor het gewone plebs nietwaar 🙂
Oh please.
@Dweezel: als een poetsdienst – via dienstencheques of andere – beschikbaar is tegen betaling, waarom zou men dit dan niet mogen gebruiken. Als je een bepaalde service wenst en je betaalt daarvoor, ongeacht je motivatie om dat te doen, wat is het probleem? Elkeen heeft het recht z’n eigen prioriteiten te stellen in het leven, niet? (binnen het wettelijke).