koffie

Wat ik het meeste heb gemist, ginder in het verre Amerika –want ja, terwijl u alhier met foto’s werd bestookt, hebben wij de voorbije tien dagen in de woestijn doorgebracht (meer daarover later)– ginder, in het verre Amerika dus, weten ze nog steeds niet wat koffie is.

Starbucks, dat hebben ze wel, al maken ze daar geen koffie, maar baseren ze zich volgens mij op een soort koffieconcentraat vergelijkbaar met coca-colastroop die ze in cafés met sodawater aanlengen om uw glas cola uit de tap te toveren –maar mijn informatie kan verkeerd zijn natuurlijk. Hun koffies zijn bijna allemaal met melk aangelengd, en de espresso die je er krijgt trekt op geen zak. Er zijn ook nog (andere) coffee shops, ik heb een ganse variëteit geprobeerd, maar de koffiesmaak was nergens om over naar huis te schrijven.

De beste koffie heb ik uiteindelijk gevonden in een koffiebar in de Forum Shops at Caesars Palace. Maar goed, dat was Segafredo (die ik thuis ook wel durf te gebruiken), Italiaanse import, en die kostte maar liefst vijf (5!) dollar per kopje espresso. Eerste stop, zodra ik de valies heb geleegd, de was heb ingestoken, en een douche heb genomen, wordt dus de mokabon.

Goed. Daarna krijgt u nog wel meer te horen. Al zie ik dat mijn e-mailteller op 4.243 ongelezen mails staat (het overgrote deel hopelijk afkomstig van de interne Lijst van Het Project), en de newsreader op 2.163. Ik weet weer wat gedaan.