Geordend

Er zijn zo van die dagen waarop ik de wereld heel helder zie. En dan bedoel ik dat zowel letterlijk als figuurlijk. De laaste tijd –dagen? weken? maanden? ik weet het niet– gaat het vaak als in een roes aan mij voorbij.

“Ge moet u eens een goede agenda kopen”, zie iemand gisteren tegen mij.

“Ik heb er al twee”, was mijn antwoord daarop. Niet dat ze vol staan, en blijkbaar al evenmin dat ze goed gebruikt worden (anders had ik die suggestie niet gekregen), maar ik kijk uit naar de dag dag waarop ik het tot één agenda kan herleiden. (Dát aftellen speelt ook wel weer een rol in mijn zenuwachtigheid natuurlijk.)

Alhoewel dat het redelijk rustig is, met uitgaan. Twee keer per week, vorige en deze week (telkens een concert in de Vooruit en Tuur). Erm wacht: vrijdag ben ik ook weg.

Maar er dient ook meer en meer te worden geregeld. Dat is dan overigens weer zeer plezant, die voortdurende verschuivingen: van schrijven naar editeren naar fotosessies naar regelen en plannen smeden.

Which reminds me: ik moet dringend een tekst vertalen en een blurb schrijven (dat laatste overigens voor dezelfde persoon die me vroeg of ik geen agenda had). Ik zal maar beter opschieten.