Summit Event Manager Pro. Daar heb ik net twee dagen training over gekregen, door een man die zichzelf introduceerde als Jules en mij deed denken aan een iets grotere versie van Bob Hoskins (in baardloze versie). Een aimable man, met ergens een mean streak verborgen achter een glimlach waarin enkel een gouden tand ontbrak om het plaatje te vervolledigen.
Hij wist zeer goed waar hij mee bezig was.
De basisprocedures werden rustig en met veel geduld uitgelegd, terwijl hij ’terloops’ even op F11 drukte om mij te tonen dat er wel degelijk een vet MS Access bestand achter verscholen zat, met ettelijke tabellen. “I can tell you’re familiar with modules,” (huh, ikke?) merkte hij op, “so I’ll excuse our company for their messy and sometimes outdated coding.” [dramatische pauze] “That stills works flawlessly.”
Het zijn twee lange dagen geweest. Werkdagen van 11 uur (+ 2 uur woon-werkverkeer) zijn niet mijn ding, vooral niet als er aan het einde van een lange trainingdag nog meer werk op mij wacht. Echt klagen hoort ge mij evenwel niet, want ik houd wel van gezonde drukte.
Helaas heb ik daardoor twee dagen quality time met Henri moeten missen, en gisteren onze (gezamenlijke) maandelijkse uitstap naar de film (uitgesteld, maar niet afgesteld). Tijd om alleen te gaan was er evenmin, maar straks haal ik de verloren tijd met Henri in om naar de voorstelling te gaan van de kindercatalogus van Het Huis van Alijn (waardoor ik vandaag de werkplaats reeds om 15u kan verlaten). U leest er een dezer alles over.