Het zal aan mij liggen, want het publiek in de zaal wist deze (derde) film van Steve Buscemi (vooral bekend als acteur), precies wél op prijs te stellen. Zelf vond ik er eigenlijk maar weinig aan.
Jim keert tegen zijn zin terug naar zijn geboortestadje op het platteland van Indiana, nadat hij er niet in slaagde om zich in zijn eentje te redden in New York. Maar eens hij terug thuis is, herinnert hij zich waarom hij wegging: een liefdevolle, maar overbezorgde moeder, een afwezige vader en een depressieve oudere broer. Op een dag raakt die broer betrokken in een vreemd auto-ongeluk. Daardoor wordt Jim verplicht om zijn werk in het bedrijf van hun ouders over te nemen en hun twee nichtjes bij te springen. Verkrampt door deze verplichtingen en zijn eigen onzekerheden, moddert Jim maar wat aan. Een ontmoeting met een lokale verpleegster en haar zoontje brengt een sprankeltje hoop in zijn leven en zo leert Jim geleidelijk hoe hij voor zichzelf moet opkomen, zonder iedereen in de steek te laten.
De acteurs zijn goed gecast, dat klopt. Het soort realisme in de dialogen, de zogezegde sponataneïteit van de personages, en de gespeelde echtheid, zijn compleet mijn ding niet. Laat ik het maar daarop houden: Lonesome Jim is een film voor mensen die van het (indie) genre houden. (En neen, dat gaat niet op voor elke film.)
Neemt u mij echter vooral niet op mijn weinige woorden, want ik kan u de bespreking van Mich op gent.blogt met gerust gemoed aanraden.
Lonesome Jim van Steve Buscemi, met Casey Affleck en Liv Tyler. Officiële Selectie – In Competitie; te zien op 14 oktober om 12:15 en 16 oktober om 17:00, telkens in Kinepolis.
Ik blijf het toch een knappe vinden, die Liv Tyler