Het vraagt veelal durf of domheid om een klassieker aan te pakken. In zeldzame gevallen kan dat hele mooie resultaten opleveren, maar, u hoort me al aankomen, dit is er niet zo een. Begrijp me niet verkeerd, Spielbergs War of the Worlds is geslaagd entertainment, maar ook niet meer dan dat. Verschillende stijlen worden door elkaar gehaspeld, denkfouten worden niet weggewerkt, en het einde, tsja, dat einde: het is en blijft Hollywood.
Het gelijknamige boek van H.G. Wells, The War of the Worlds, werd reeds –met wisselend succes– herhaaldelijke keren bewerkt: verschillende verfilmingen, een musical, een stripverhaal, maar vooral de radiobewerking van Orson Welles. Voor de recente filmversie was een budget van 132 miljoen USD uitgetrokken.
De film wil teveel ineens zijn, en mist daardoor focus of visie. Het is een science fiction film met gedateerde elementen (waarschijnlijk in een poging authetiek over te komen, getuige de off-screen commentaar aan het begin en op het einde), maar tegelijkertijd heeft het veel meer weg van een rampenfilm. De aliens zijn vaak slechts een aanleiding om vooral het menselijke aspect te beklemtonen (hoe gedraagt men zich in dergelijke omstandigheden), maar het wordt allemaal niet uitgediept.
Helaas is deze film ook een post-9/11 vehikel. In het huidige tijdsbeeld passen aliens precies veel minder goed dan terroristen, en het is jammer dat zulks ook in een Hollywoodspektakel moet worden benadrukt. Wanneer het dochtertje –pas met papa en broer op de vlucht geslagen– vraagt “dad, are those the terrorists“, dan wordt het er voor mij niet makkelijker op mij in de film in te leven. Vergeef mij, maar dergelijk realisme heeft in deze film niks te zoeken.
Het gaat wel vooruit (zelfs de episode in de kelder): de 116 minuten zijn voorbij voor u er erg in hebt. De denkfouten en inconsistentie neemt u er dan maar bij.
War of the Worlds (2005), van Steven Spielberg, gezien in de Decascoop aan Ter Platen (speelt ook in de Studio Skoop aan het Sint-Annaplein).
(Deze entry is ook terug te vinden op gent.blogt)
En daar kan je nochtans een heel schone prent van maken volgens mij. Wells heeft het geslaagd gebracht, maar ik vrees net iets té geslaagd 😉
cool