“Uw oog! Uw pupillen!” werd gisterenavond met verbazing (en bezorgdheid) uitgeroepen.
– Niks mis met mijn pupillen, toch?
“Uw ene pupil is heel klein, en die andere heel groot. Ge hebt…” kwam eruit, gevolgd door een medische term die ik (ongetwijfeld gezien het late uur) geheel vergeten ben. “Als wij dat bij een patiënt zien, dan weten we dat we beter kunnen opgeven.”
Die dokters toch.
(Anisocorie, wordt hier GSMsgewijs in mijn oor gefluisterd.)
Jamaar neen. Da’s enkel als er een vermoeden is dat de werking van de hersenen beschadigd is (hoofdtrauma, that kind of stuff). Dan kan je zien aan verschil in pupillen dat er één hersenhelft in panic-mode is en de andere niet. Als je daarentegen een verdoving in je oog druppelt (mijn vader ooit cocaïne in zijn oog gehad toen hij er een metaalsplinter in had gekregen) dan krijg je hetzelfde effect, 1 heel grote pupil en de andere normaal, maar dat komt omdat uw verdoofde pupil zich dan ontspant en dus verwijd. Niks aan de hand, u bent niet dood!
Wat hebben jullie daar nog allemaal zitten uitvreten nadat ik ben weggegaan? Cocaïne in uw oog? Jongens toch, typische beginnersfout. Dat komt ervan als je te hard snuift en het buisje (of geldbiljet – die van 2000 frank vroeger waren ideaal daarvoor, de eurobiljetten zijn veel te stroef) te vroeg uit je neus haalt, prutsers! *Ge kunt die klein gasten dan ook nooit alleen laten hé, grmbl..*
En altijd Uw grief goed fijn kappen! De randen van Uw Belgische eenzelvigheidskaart zijn uiterst geschikt om de kristallen te pletten en te verfijnen. Anders blijven blokjes in de neus hangen en snuit je die bij het uitademen weer uit zodat ze op de grond vallen en dat is dan toch zonde van het spul: vooral als je weet van hoever het moet komen…
Is het nog laat geworden?