En nog steeds ga ik het niet hebben over mijn ondertussen aanzienlijk geworden hoeveelheid nieuwe aanwinsten in de klassieke muziek. In het stapeltje netjes verpakte albums die ik van Chris (van Rombaux) meekreeg na het (schitterende) concert van Jason Moran in De Bijloke, zat de cd van Nicholas Payton (cfr de titel), en die kon ik vandaag –op vrouwendag– niet zomaar negeren. Zodus: meer jazz.
- The Face of Mount Molehill / Neil Cowley Trio / 2011
Staccatojazz van de man die enkel fortissimo speelt op zijn piano. Opzwepende toestanden, die vooral ritmisch aantrekkingskracht hebben. - Symphonies In My Head / Håkon Kornstad / 2011
Past in het schuifje waar ook Colin Stetson zit; een soloplaat met loopjes en rietblaastoestanden. - Fremdenzimmer / Baloni / 2011
Joachim Badenhorst. Enough said: dit wordt smullen. - Bitches / Nicholas Payton / 2011
Een tribute aan Miles, nietwaar. De man (Payton, niet Miles, want die is al een tijdje dood) zorgde in 2011 voor behoorlijk wat controverse omtrent zijn persoon en zijn gedachtengoed. Hij speelt geen jazz meer:I am Nicholas Payton and I don’t play “the j word.” I play BAM. BAM is an acronym for Black American Music.
Hij legt het helemaal uit in On Why Jazz Isn’t Cool Anymore, en was verder ook behoorlijk verward over The Difference Between Prejudice And Racism:That said, it is not really possible for any colored persons to be racist, prejudice perhaps, but not racist. Since Black or Brown peoples are not in a position of superiority to assert their authority over a White person by means of economics, education, politics, health care, or any other significant issue, they cannot be racist. In short: Black and Brown peoples don’t control shit, so they can’t be racist.[…] Only place a Black person can assert racism over a White is at the basketball court, on the bandstand, or in the bedroom.
- The Nethack Dictionary / Othin Spake / 2011
Live toestanden van Teun Verbruggen, Jozef Dumoulin en Mauro Pawlowski. Er zijn mensen die spontaan beginnen kwijlen bij het aanhoren van die laatste naam. - Portico Quartet / Portico Quartet / 2011
De nieuwe richting van het Portico Quartet. Ik ben niet helemaal overtuigd. - Accelerando / Vijay Iyer Trio / 2012
Gewoon nog maar eventjes in de rapte naar geluisterd, maar dit klonk al geweldig goed. Er staan zes covers op, blokletterde NPR. Zeker eens naar dat artikel doorklikken, ze hebben er links naar de oorspronkelijke versies op YouTube.