Ongeveer een week nadat ik het over de Loudness War had in Luid, luider, stop! (iemand een idee waar die titel naar verwees?), kwam ik nog een relevant artikel tegen. In Why jazz is more dynamic than rock, pop and hip-hop verwijst Peter Hum vam de Ottawa Citizen naar The Loudness War Analyzed op de Music Machinery blog van Paul Lamere.
[youtube https://www.youtube.com/watch?v=3Gmex_4hreQ&w=500&h=405]
Wie denkt dat het —pardon the pun— allemaal tussen de oren zit, moet bovenstaand (korte) filmpje maar eens bekijken.
Recorded music doesn’t sound as good as it used to. Recordings sound muddy, clipped and lack punch. This is due to the ‘loudness war’ that has been taking place in recording studios. To make a track stand out from the rest of the pack, recording engineers have been turning up the volume on recorded music. Louder tracks grab the listener’s attention, and in this crowded music market, attention is important. [Paul Lamere]
Lees dienaangaande ook het interessante artikel dat vandaag op DS verscheen: De muziekindustrie wankelt, maar geeft zich niet over.
(En het mogen dan misschien verschillende geluidstechnici zijn, die albums of concerten mixen, me dunkt dat ze zich allebei een beetje aan hetzelfde durven/moeten bezondigen: luid = aandacht.)