fuck. ik heb het zaterdag nog gezegd in de viswinkel. ik ben absoluut nog niet klaar om een live lobster te koken. en ik denk niet dat ik ooit klaar zal zijn om zoals julia een levende kreeft in vier te snijden. vierendelen.
The thing was leaking clear blood, continuing to flail, though its head was now chopped neatly in two. The worst part ? and I hesitate to mention this, but it is my duty to report truly and faithfully, oh my readers ? was that the muscles or something inside squeezed at the knife, so I could feel it moving in my hand, like the blade was the center of all the lobster?s excruciating pain, and it was pulling desperately at it. Or something.
(nee, dan blijf ik eerder de hypocriet die zijn eten door anderen laat doden)