Op een of andere onverklaarbare manier blijf ik mijn quotum van 1 boek per maand halen. Toe te voegen aan het eerder gepubliceerde lijstje zijn:
- Le Concile de pierre van Jean-Christophe Grangé. Ik begin die mens meer en meer te appreciëren. Tijd voor de volgende; dat ze maar snel in livre de poche uitkomen.
- 100 keer een borstel door je haar halen voor je gaat slapen door Melissa P. Voor Italië was het dé schandaalroman van 2003. Waste of time. Gelukkig is het op zowat anderhalf uur uit te lezen. Niet slecht geschreven, dat niet, maar het heeft een (te) hoog Mieke Maaike gehalte.
En ja, ik ben nog altijd bezig aan Cryptonomicon.