Het viel goed mee. Normaal gezien voel ik mij gelijk die meneer die ze op het nieuws hebben getoond, en die samen met zijn zoontje buiten in de koude zit te wachten tot ‘zijn vrouwke’ uit de winkel terugkomt. Vandaag ben ik in elke winkel mee binnen geweest –behalve dan die waar ze uiteindelijk heeft gekocht, omdat ik toen naar Henri zat te kijken die wilde capriolen neerzette op de ijspiste boven het speciaal daarvoor opnieuw dichtgegooide Braunplein. En ik heb mij –dik tegen mijn natuur in– op geen moment druk gemaakt.
Er was een klein probleempje met de soepbedeling in de Vooruit, waar men ons na een klein uur wachten wist te vertellen dat de soep op was. Maar ik was zo verheugd om het feit dat het ganse Vooruit café nu rookvrij is, dat zelfs dat geen domper op de pret kon zetten.
Zelf heb ik niks gekocht, wel verlangend naar een tas gekeken en een jas gepast; Henri heeft een spelletje gekocht, en een hemd gekregen; en Tessa heeft zopas een minimodeshow gehouden met haar buit. Soldendrukte? Niks van gemerkt.
Joepi!!!! Vooruit rookvrij!!! Kan nu eindelijk eens aan het raam zitten!!