Vacances à Bouillac

Een paar keer per jaar gaan wij naar Bouillac, ergens in het zuiden van de Périgord (Dordogne), zowat op de grens tussen de Périgord Noir en de Périgord Pourpre. Vorig jaar hadden we prachtig weer tijdens de paasvakantie, maar gezien Pasen dit jaar vroeger viel, was het weer net iets minder. Minder bleek in elk geval goed genoeg, om een broodnodige ontspannende vakantie te krijgen.

Minpuntje: ik had mijn sopraansax mee, en nadat ik er een uurtje op geoefend had, bleek ik mijn lippen helemaal de vernieling in te hebben geblazen. Geef mij maar de tenor —size matters, alvast wat de combinatie mijn lippen en mondstukken betreft. Resultaat: ik sta vol aften, ben helemaal uitgeput, en krijg met moeite iets over de lippen.

Dat mocht ginds de pret niet drukken –ik speelde pas op dinsdag, en de aften zetten zich pas donderdag echt door, en toen waren we al op weg naar huis.

Bouillac en die ganse Dordogne regio is een prachtige streek, vol rust en natuur (duh). En het internet is er lamentabel (joepie!).

20160402_bouillac-001

20160403_bouillac-002

20160403_bouillac-004

20160404_bouillac-005

20160404_bouillac-006

20160404_bouillac-007

20160406_bouillac-008

Mottig

Jawel, wij zaten opnieuw een paar dagen in Bouillac –900 kilometer enkele reis, het begint een automatisme te worden. We zouden eigenlijk ook wel eens echt goed weer willen hebben, daar in het zuiden, maar het zal waarschijnlijk pas voor tijdens de Grote Vakantie zijn (na de Grote Jazzfestivals). Of het moest zijn dat ik Tessa even alleen thuis laat en met Henri rap eventjes naar alginder trek.

Normaal gezien zitten er van die kleine groene (en bruine) kikkerjes verscholen achter de luiken, deze keer heb ik enkel padden in de plassen zien kwaken, krekels horen tsjirpen en salamanders zien wegwriemelen. En ik ontdekte deze motten (enfin ik denk toch dat het motten zijn) op onze gevel –ze hebben een zeer geslaagde camouflage, die dingen. Sommige zaten op de witte stenen met hun vleugels gespreid, en ze waren bijna niet te zien (hoewel ze toch wel behoorlijk groot zijn). Die zaten echter te hoog om een deftige foto van te maken (voor onderstaande had ik enkel een stoel nodig).

Bouillac

Bouillac

Viert Pasen in Bouillac

Het was schoon weer, daar in Lieu dit Fronsac, een onooglijk kleine locatie in het onooglijk kleine dorpje Bouillac, ginder in de Dordogne, gelegen tussen Belvès en Monpazier. Het gemeentehuis is twee halve dagen per week geopend, maar ze hebben er wel een ‘containerpark’ waar elke inwoner zijn huisvuil kan gaan wegbrengen –gesorteerd. Vuilnisophaling is er niet, tenzij mogelijks voor een paar grotere boerderijen.

Vorige week zaterdag reden we er op een dag naar toe (’t is 900 km van hier gelegen), met onze gehuurde comfortwagen. Vorige keer was dat een Mercedes E, deze keer een BMW 5 Touring (ik had nochtans een 3 besteld, maar er waren er geen meer toen ik hem ging afhalen, en dus kreeg ik –zonder meerprijs– de 5 Touring in de plaats). De eerste paar dagen verbleven we in Hotel-Restaurant Edward 1er, een zeer geriefelijk hotel dat gerund wordt door een koppel Nederlanders. Dinsdag gingen de (groot)ouders naar huis, en namen wij onze intrek in het vakantiehuisje.

Paasbrunch

Maar zondag was er Paasbrunch, met voer voor zowel vegetariërs als omnivoren. Het was stralend weer, en tegen dat het goed en wel middag was had ik mij op het terras geïnstalleerd, eerst nog met een dekentje, dat echter al gauw werd afgeworpen, en voor we het goed beseften zaten we er zowat allemaal in hemdsmouwen –zodra iedereen door had dat ik in de zon was gaan zitten, kwamen ze mij allemaal gezelschap houden.

Maandag meer van hetzelfde, dinsdag regende het een beetje, maar we hebben ervan geprofiteerd om naar Bergerac te trekken (en een paar dorpjes en gehuchten in de omgeving) om inkopen te doen.

Woensdagochtendkoffie

Woensdag was er stralende zon, en ben ik gaan lopen. Maandag hadden Henri en ik eerst een mogelijke route afgewandeld –er was geen internet, maar ik had nog google maps open staan met een stuk van de omgeving erop– die we dinsdag dan gelopen hebben. Woensdag ben ik dan alleen wat verder getrokken.

Voor de rest was er vooral gewoon rust en ontspanning, zonder internet of telefoon (wat een verademing). Ik ben benieuwd hoe (warm) het er deze zomer gaat zijn.

Lieu dit Fronsac

Henri Hood