Oeps. Allemaal non fictie, in november. Enfin, The Amityville Horror is non fictie in de geest van een aantal betrokkenen. Het boek werd herhaaldelijk verfilmd, en daarvan heb ik minstens twee versies gezien. Mijn voorkeur gaat uit naar de eerste verfilming, met een fantastische James Brolin in de rol van George Lutz. Het huis bestaat echt, de hoofdpersonages ook, al zijn George en Kathleen Lutz ondertussen overleden. Mocht u de film niet gezien hebben, u leest er alles over op wikipedia. Het boek is eigenlijk niet echt fantastisch (de film is beter dan het boek).
Muziek. Henri speelt trompet, en ik wil mij iets beter kunnen inleven in wat hij leert en speelt. En ik ben altijd met die jazz bezig, en misschien is het dan wel handig dat ik notie heb van (muziek)noten en dergelijke. Dat Vademecum is exact wat het zegt: een beknopte handleiding vol technische termen. Ik heb het volledig ‘gelezen’ maar het dient vooral als naslagwerk voor mensen die met muziekleer bezig zijn. Niettemin, het is handig dat ik weet waar ik bepaalde dingen kan terugvinden. Gelijk: de diapason of stemtoon is de toonhoogte van de a’ ofte de gewone la op de solsleutel, en die is sinds 1939 vastgesteld op 440 Hz. Juist, ja.
De klarinet is één van de oerinstrumenten in jazz (ik hoor het heel graag, en dan vooral basklarinet); de The Cambridge Companion –gevonden in de Gentse bibliotheek– biedt een overzicht van de geschiedenis van de klarinet, en haar toepassingen, zowel in klassiek als jazz. Het bevat een interessant hoofdstuk over jazz, en over meer experimentele vingerzettingen, en het gebruik van de klarinet in hedendaagse klassieke muziek.
Filosofie: zowel de La Boétie als Kant zijn –in die twee boekjes– aandoenlijk naïef. Bij de La Boétie zal dat wel te maken hebben met de jeugdige leeftijd waarop hij zijn discours schreef (hij was 18); en bij Kant een beetje met zijn wereldvreemdheid –hij is nooit echt uit zijn geboortedorp Königsberg weg gegaan.
Soyez résolus à ne plus servir, et vous voilà libres
, schrijf de La Boétie. Makkelijker kan niet; de onderdrukten op deze wereldbol zijn er vet mee. Kant in zijn Perpetual Peace is al net zo ridicuul positief ingesteld als zijn collega. Naties mogen geen oorlog voeren, oreert hij. Al voegt hij er kleintjes aan toe: alleen als het niet anders kan moogt ge misschien toch wel een klein beetje oorlog voeren. Het lijkt allemaal nogal utopisch; men zegt wel eens dat hij met dit essay aan de grondslag ligt van bijvoorbeeld de Verenigde Naties, en dan wil ik graag toevoegen case in point. Maar politiek is mijn ding niet, zoals u weet. Nee, dan heb ik meer aan het titelstuk, Beantwortung der Frage: Was ist Aufklärung?, waarmee ik u binnenkort nog wel eens rond de oren ga slaan. Het antwoord biedt hij al in de openingszin: Aufklärung ist der Ausgang des Menschen aus seiner selbst verschuldeten Unmündigkeit.
(Gezien de Engelse vertaling beter is dan de Nederlandse: Enlightenment is man’s emergence from his self-incurred immaturity.
)
Beide teksten zijn kort, en u vindt ze ook online: Discours de la Servitude volontaire (vertaling: Vertoog over de Vrijwillige Slavernij (pdf)) & An Answer to the Question: “What is Enlightenment?” (in het Penguin boekje staan nog drie andere teksten). Veel leesplezier.
- An Answer to the Question: What is Enlightenment? / Immanuel Kant / 2009 (1784) / 9780141043883 / ***
- The Amityville Horror / Jay Anson / 2005 (1977) / 9781416507697 / **
- Discours de la servitude volontaire / Etienne de La Boétie / 1977 (1549/1576) / 9782910233945 / **
- Vademecum van de Algemene Muziekleer / Daniel Gistelinck / 2008 (1991) / ***
- The Cambridge Companion to the Clarinet / Colin Lawson (ed.) / 2001 (1995) / 0521476682 / ***
0 te vermijden / * slecht, maar leesbaar / ** goed / *** zeer goed / **** fantastisch (meer uitleg bij de quotering)
(boeken vorige maand)
