ondertussen in New York

So I opened the front door, and lo and behold there’s a mustachioed thief with my camera and tripod lifted freshly into his arms. I was livid, but before I could say anything, the guy thrust it into my hands and flew down the stairs (nearly breaking his neck) and out through the alley, mumbling “sorry sorry sorry” over and over again. All I could do was muster “don’t ever come back here again!” and stand there stupified, holding my stuff.

Lees verder hoe Justin bijna een Hasselblad armer was.

migratie van MT naar WP (i)

Het begint er zowaar goed uit te zien (achter de schermen). Migratie van MT naar WP is lang niet zo gecompliceerd als men zou willen denken. Natuurlijk zijn er een paar zaken waar men rekening mee moet houden, maar zoals steeds bestaat er voor alles wel een trucje.

1: export/import

Simpel, zou u denken gebruik de ‘export‘ functie bij de MT admin interface. Bij dit log zat er echter een eerste addertje onder het gras. De entries worden gelist met hun ‘ID’, ipv de titel. Bij een export uit MT import in WP krijgen alle entries een nieuw ID, waardoor links vanop andere sites niet langer zouden werken.

De oplossing is redelijk eenvoudig (cfr WordPress Migration Notes).

Stap 1:

In uw MT installatie dient u /lib/MT/App/CMS.pm te editeren op (ongeveer) lijn 2970: daar voegt u het stukje code POSTID: <$MTEntryID$> toe:

  1. CATEGORY: <$MTCategoryLabel$>
  2. </MTEntryCategories>
  3. DATE: <$MTEntryDate format="%m/%d/%Y %I:%M:%S %p"$>
  4. POSTID: <$MTEntryID$>
  5. —--
  6. BODY:
  7. <$MTEntryBody convert_breaks="0?$>

Stap 2:

Exporteer uw entries via de MT interface.

Stap 3:

In de WP installatie editeert u /wp-admin/import-mt.php; op lijn 277 (de lijn voor default:) voegt u de volgende code toe:

  1. $post_date_gmt = get_gmt_from_date("$post_date");
  2. break;
  3. case 'POSTID':
  4. $post_id = $value;
  5. break;
  6. default:

en op (ondertussen) lijn 292 wijzigt u de code

  1. id, post_author, post_date, post_date_gmt, post_content, post_title, post_excerpt, post_status, comment_status, ping_status, post_name, post_modified, post_modified_gmt)
  2. VALUES
  3. ('$post_id', '$post_author', '$post_date', '$post_date_gmt', '$post_content', '$post_title', '$excerpt', '$post_status', '$comment_status', '$ping_status', '$post_name','$post_date', '$post_date_gmt')");

Stap 4:

Importeer uw geëxporteerd bestand, zoals in de WP codex beschreven staat.

Stap 5 (optioneel):

Zelf was ik nogal allergisch aan het systeem van de <!-- more --> toestanden, die bij het importeren tussen uw body en extended entry body wordt gestoken. Vooral op de voorpagina (index, homepage) toon ik reeds graag de volledige post.

Geen probleem: we doen een beetje van SQL. Via de phpMyAdmin interface, voeren we dit simpel SQL commando uit (opgelet dit is onomkeerbaar):

  1. UPDATE wp_posts SET post_content=(REPLACE ( post_content,'<!--more-->',''));

En voilà: uw MT weblog is een WP weblog geworden.

Volgende keer: MT naar WP: linkrot bestrijding

frunniken

Er wordt lustig gefrunnikt, achter die schermen. Al is Telenet niet geneigd serieus mee te werken. ’s ochtends vroeg wijst de DNS naar de nieuwe locatie bij Dreamhost, maar voor de rest van de dag, tot een uur of vijf-zes ’s avonds, krijg ik zelf de oude locatie (Priorweb) te zien. U begrijpt, dat werkt niet gemakkelijk.

De overgang van MT naar WP verliep zonder al te veel problemen, al moe(s)ten er nog een paar zaken gefinetuned worden. Eenmaal alles naar behoren draait, schrijf ik een kort verslagje.

Wordt (zoals steeds) vervolgd, m.a.w.

verhuisd

En bij deze zijn we verhuisd.

Verandering van spijs doet eten, en op één been kunt ge bovendien niet staan, waardoor we niet alleen de provider hebben gewisseld, maar tevens de weblog software. Van priorweb naar dreamhost, van Movabletype naar WordPress.

Het verloopt allemaal nog een beetje moeizaam, maar ik ben ervan overtuigd dat u daarvoor alle begrip kunt opbrengen. Het is tenslotte voor iedereen weekend.

verhuis

Wij verhuizen.

Na maanden gemekker, verandert dit weblog van provider. Als het de komende dagen een beetje mank loopt, dan weet u nu meteen waarom.

Geen nood, de uitzending wordt dra vervolgd.

iedereen beroemd

Lief heeft niet alleen een weblog, hij krijgt de laatste tijd ook meer en meer media-aandacht.

Het begint met uw smoel in de gazet, maar voor ge ’t goed en wel beseft staat ge even goed in het boekske van de annonskes. Met een wreed schone foto (waar ze evenwel een stukske van hebben geknipt, de onverlaten).

En daarmee sta ik ook in het boekske van de annonskes. Weliswaar niet met mijn smoel, maar dan toch met mijn naam. Of ik al een persarchief had, vroeg i. gisteren met pretlichtjes in haar ogen, toen ze mij een exemplaar overhandigde.

(Oh, en van die vis Henk, ge moogt gerust vermelden dat we daarna bouillabaisse hebben gegeten.)

u ribt toch ook?

Bloggers eten ribben, dat is reeds geruime tijd geweten. De laatste keer schreeuwde iedereen dat het voor herhaling vatbaar was, dus minder dan een jaar na datum, gaan we er opnieuw voor.

De plaats van het gebeuren is alweer Gent, en er wordt gemikt op een zo breed mogelijk publiek van wat gemelijk wordt genoemd ‘life bloggers‘. Geen techneutenbabbel (al werd er de vorige keer ijverig over fototoestellen gepraat), geen politiek, media-watching, of belangengroepvertegenwoordiging. U hoeft zich dan ook niet aan een lezing te verwachten, noch een consortium, powerpoint presentatie of het Engels als werktaal.

Wat u wel mag verwachten is een gezellige babbel, vette handjes vol ribbensaus, en wijn per centimeter (of cola light in sommige gevallen).

Meer info vindt u op de blogribben wiki (die straks meteen naar de eerste plaats op blogium zal schieten), alwaar u uw komst kunt bevestigen.

Samengevat: Gent, Amadeus (Plotersgracht 8), blogribben, vrijdag 6 januari 2006 om 19u30, life blog(ger)s.

roken in beeld

Unizo heeft (gedeeltelijk) gelijk wanneer ze de boetes niet pikken die kunnen worden opgelegd aan de winkeliers, die binnen twee jaar hun ‘oude’ voorraad pakjes sigaretten niet hebben vervangen door de nieuwe. Want twee jaar lijkt misschien lang, de verplichting voor de fabrikanten om hun oude verpakkingen door de nieuwe, met afschrikwekkende foto voorziene, pakjes te vervangen, is er pas binnen anderhalf jaar.

Een beetje achtergrond (Nieuwe schokkende foto’s op sigarettenpakjes veroorzaken ernstige problemen bij winkels en Winkeliers boos over rompslomp sigarettenpakjes met foto’s, DM 02/12/2005):

Op alle pakjes sigaretten moeten uiterlijk tegen 31 mei 2007, behalve de bestaande waarschuwende teksten, ook schokkende kleurenfoto’s staan als schrikbeeld voor de gevaren van het roken. Het Koninklijk Besluit van minister van Volksgezondheid Rudy Demotte (PS) verscheen gisteren in het Staatsblad. Hij geeft de fabrikanten een productietijd van anderhalf jaar om de bestaande pakjes met geschreven waarschuwing te vervangen door de schokkende foto’s. De winkeliers krijgen daarop zes maanden de tijd om “oude” pakjes te verkopen. Na die periode riskeren ze forse boetes.

Nu weet ik langs geen kanten hoe het zit met de turn-over van zo’n stockvoorraad bij de winkeliers, maar me dunkt dat de boetes bij de verkeerde personen worden gelegd. De verplichting om de pakjes een nieuw uiterlijk te geven, ligt bij de fabrikanten. Het lijkt mij dan ook meer dan logisch dat de verantwoordelijkheid voor de verkoop van die pakjes evenzeer bij de fabrikanten (en/of hun distributeurs) komt te liggen.

De fabrikanten hebben immers anderhalf jaar om aan de verplichting tegemoet te komen; dat lijkt mij ruimschoots voldoende. Niet alleen zou men de fabrikanten moeten beboeten op elk pakje dan binnen anderhalf jaar nog in oude verpakking de fabriek verlaat, tevens zou men de fabrikanten verantwoordelijk moeten stellen voor de dan nog in omloop zijnde oude stock. Inclusief een verplichting die stock terug te nemen en te voorzien van een nieuwe verpakking, zonder enig verlieslatend effect voor de winkeliers. Willen ze op veilig spelen, dan ruilen ze de oude verpakking natuurlijk reeds ruim op tijd om.

Kortom, Demotte legt de verantwoordelijkheid bij de verkeerde groep.

boeken 200511

Zie ook vorige maand:

* te vermijden / ** genietbaar / *** onderhoudend / **** aanrader // ***** onmisbaar

Waarbij de vijf sterren slechts uitzonderlijk worden gegeven; de eigenlijke rating is dus een score van 1 tot 4.

  1. Lunar Park (Bret Easton Ellis) ***
  2. Dood van een soldaat (Johanna Spaey) *
    Een ‘literaire thriller’ *shudder*; het epitheton alleen al laat het ergste vermoeden –en dan mag het nog door de uitgever zijn opgedrongen. Een thriller is het niet, in het beste geval misschien een whodunit; en literair is het al helemaal een mislukking (Gehoord tijdens het interview met Spaey in Titaantjes: Als je misdaadroman op je boek zet dan verkoopt het; met literatuur erop niet.). Twee ik-personage worden afgewisseld zonder enige aanleiding of waarschuwing, waardoor er bij de lezer nodeloos verwarring optreedt. De stijl is belabberd, de stijlfiguren verschrikkelijk ver gezocht, of net clichématig uitgewerkt. En dan de namen van de personages: Guy Van De Cauter (Guy Van Cauteren); Julien De Wever (Julien Weverbergh); dokter Martens (Dr. Martens); etc. Er worden betere opstellen in het derde middelbaar geschreven. Bah.
  3. Weight (Jeanette Winterson) ****
    Dit boekje had ik oorspronkelijk gekocht voor de prachtige vormgeving. Gezet in een sobere Van Dijck (met échte italic), met subtiel gebruik van rood en een evenwichtige bladspiegel, kón ik dit boekje gewoon niet laten liggen. Het begin van het verhaal stond mij niet echt aan –oh nee, toch weer niet een mythe getransponeerd naar een hedendaagse setting– maar ik bleek het geheel bij het verkeerde eind te hebben. En hoe. Winterson vertelt het verhaal van Atlas en Heracles (Hercules) op een zeer realistische manier, waarbij ze erin slaagt persoonlijke gegevens in het verhaal te verwerken, zonder dat het er met de haren lijkt bijgesleurd. Het is een heel spontaan en vlot boek, dat je in ruk uitleest, en je verblijd achterlaat. Verblijd, omdat dit verhaal, dit boek, langs alle kanten en in alle details juist zit. Structureel, verhaaltechnisch, typografisch, het klopt allemaal. Vakmanschap, zoals je het veel te weinig tegenkomt.
  4. Het papieren huis (Carlos Maria Dominguez) ***
    Stilistisch mooi boekje, een beetje romantisch, met een ongeloofwaardige ontknoping. Leuke verpozing.
  5. Een Goede Dag voor de Ezel (Tim Krabbé) ***
    Zit heel goed ineen, geslaagde uitwerking. Niks op aan te merken. Integendeel: lezen.
  6. L’empire des loups (Jean-Christophe Grangé) **(*)
    Een typisch boek voor Grangé: twee uiteenlopende plotlijnen, die vanzelfsprekend samenkomen; en twee totaal verschillende politieinspecteurs die moeten samenwerken. Allemaal zeer gelijkaardig aan de format voor Les Rivières pourpres. Goed om lezen dus, met een verrassende, zij het ietwat abrupte, afloop.
  7. Vrije val (Saskia de Coster) *(*)
    Ligt volledig in de lijn van haar tweede boek. Een verschrikkelijk hermetisch, modern, sprookje. Aan mij niet besteed. Tenzij ze voor haar volgende boek eindelijk met iets anders afkomt, was dit mijn tweede en laatste boek van de Coster.

films 200511

Zie ook vorige maand:

* te vermijden / ** genietbaar / *** onderhoudend / **** aanrader // ***** onmisbaar

Waarbij de vijf sterren slechts uitzonderlijk worden gegeven; de eigenlijke rating is dus een score van 1 tot 4.

  1. Boogie Nights (Paul Thomas Anderson) **
    Het begint als een pastiche, en naar het einde toe wordt het plots een Serieuze Film, maar dan is het natuurlijk al veel te laat, en heeft het ding alle credibiliteit verloren. Soms grappig, soms goed, maar niet (of toch weinig) consequent. Potentieel goede film, maar lost de verwachtingen niet in.
  2. Deep Throat (Gerard Damiano) *
    Juffrouw slaagt er maar niet in orgasme te krijgen, tot ze bij een psychiater aanklopt. Die weet haar te vertellen dat ze niet over een clitoris beschikt; tenminste toch niet waar hij zou moeten zitten. Verder onderzoek toont immers aan dat haar clitoris zich achteraan haar keel bevindt. Rond dit verhaal worden seksscènes gebouwd, die destijds misschien zeer ‘bevrijdend’ waren, maar vandaag vooral saai overkomen. Niettemin een historisch belangrijke film.
  3. Crash (Gerard Damiano) ***
    Goede film, een beetje over-hyped.
  4. Final Destination 2 (David R. Ellis) **
    Voorspelbaar natuurlijk, met een totaal absurd einde. En voor wie er alsnog geen genoeg kan van krijgen: geen nood, er is een derde op komst.
  5. 10 jaar “Leuven Kort” (various) **
    21 regisseurs vertellen hun (kort)verhaal. Dat gaat van goed naar slecht naar domdwaze kitsch. Meer dan 4,5 uur film schreeuwt het op de voorkant, en dat was eigenlijk best wat korter geweest.
  6. Carnages (Delphine Gleize) **
    Een stier wordt na zijn ‘overlijden’ in de arena in stukken gehakt. Zijn resten, die over België, Frankrijk en Spanje worden verdeeld, blijken een heleboel mensen samen te brengen. Goed concept, soms (te) slordig uitgewerkt.