Waarin het duidelijk wordt dat ik eigenlijk maar beter wat uit de stad wegblijf. Of toch op zijn minst uit de fnac.
De plundertocht vandaag resulteerde in de aankoop van drie boeken, vier CDs, en twee DVDs. En dan nog vier tijdschriften. En drie Moleskines. En dan heb ik nog de helft teruggelegd voor ik bij de kassa’s kwam.
(En volgende week raak ik waarschijnlijk tot in de fnac in Brussel. Arrrgh.)
“Vanavond zal mumbel mumbel oefenen mumble.”
-Watte?
Vroeg ik met een kletsnat hoofd van onder de douche.
“Dat ik vanavond ne keer op uw poepke zal oefenen.”
Woeha! Dionysische taferelen tekenden zich in mijn hoofd af. Mijn ratio besloot toch maar even sceptisch te blijven.
-Zolang er geen naalden aan te pas komen, is het goed.
“Neenee. Een botboor.”
-…
“Maar niet echt natuurlijk.”
[update: “Dat de mensen zich misschien geen Dionysiche maar misschien wel ándere taferelen kunnen voorstellen als ze niet weten dat ik arts ben.” -Pfff.]
De najaarsbuien zijn nog maar goed begonnen, de motoren staan op stal, en hier is M&T aktief reeds met de data voor het circuitseizoen 2005.
Bijna allemaal in Folembray (terwijl Croix zo’n leuk circuitje is). Och ’t is misschien eens een kans om wat sneller te leren rijden op Folembray.
RECE: RijErvaring door CircuitErvaring (voor wie nog niet eerder op circuit reed)
RACE: Voor wie sneller wil leren op circuit
TLTD (ThreeLevelTrackDay): hier kies je tussen RECE, RACE of een dagje Vrij Rijden (8 sessies !!!!)
Ik neem alvast mijn agenda (en begin al te sparen).
Een nieuwe search engine van Google (in beta): Google Scholar.
De engine zoekt alleen in academische teksten (journal articles, theses, books, preprints, and technical reports across any area of research
). Een search op “human genome” geeft via de gewone Google zo’n 2.810.000 resultaten. Met de Scholar versie krijg je er slechts 129.000
Allemaal academisch relevant natuurlijk.
Lees er meer over in het artikel bij Nature: Scientists get their own Google
(Pas maar op: straks telt een wetenschappelijk artikel pas mee voor de Science Citation Index als het in Google Scholar opgenomen is.)
Ter afsluiting: ik ben vandaag op een paar zeer interessante iPod-related links gestoten, die je ook in mijn del.icio.us bookmarks (ex-blogmarks) terugvindt. Zo interessant, dat ik ze maar even in een afzonderlijke entry plaats.
Vooral die eerste twee artikels zullen vele vragen beantwoorden vermoed ik.
De informatie komt van iPodlounge, en je vindt er nog een hele hoop andere interessante artikels. Bovenstaande behoren tot iPod 201, en bevatten eerder advanced info; er is ook een reeks iPod 101, die de basis bespreekt. Je vindt ze allemaal opgesomd onder articles (scroll down tot net iets verder dan de helft van de pagina voor iPod 101).
Enjoy!
Want ook dit verhaal krijgt een staartje.
Zonet zat er bij de post een (blauwe) briefkaart van Chronopost:
Een aan U geadresseerde zending zal vanaf het volgende openbare dag door Chronopost International te uwer beschikking worden gesteld in een Kiala afhaal punt. Dit afhaalpunt is vaak een superette, een krantenwinkel of een tankstation, dus makkelijk bereikbaar en soepel wat betreft openingsuren.
Om uw zendingen af te halen, volstaat het U met uw identiteitskaart aan te treden op het hieronder vermelde adres. Uw zending blijft 10 dagen te uwer beschikking in het Kiala punt alvorens terug gestuurd te worden naar de afzender. Wij danken U bij voorbaat om uw zending af te halen binnen deze termijn.
En tien dagen ís een behoorlijke termijn. Ware het niet dat dit kaartje verstuurd werd op 10 november, en de post er 8 dagen over heeft gedaan om het mij te bezorgen. Verzonden met een priorzegel, overigens.
De iTunes Music Store blijft overigens volharden in de boosheid.
Voor mijn aankoop gisteren, van Perfect (door Fairground Attraction), kreeg ik een pro forma factuur in mijn inbox, alweer opgesteld in het Frans. Meer kan je niet verwachten voor 99 cent zeker 😉
De conclusie lijkt mij redelijk overduidelijk: een nerd in Calfornië heeft gedacht dat als hij zegt “mirror a music library” dat iedereen wel zou begrijpen wat hij bedoelt. [Nerds onder malkander]
Ik zal mij (nog maar eens) laten meeslepen.
Wanneer je iPod aansluit op je Mac, worden alle iTunes-songs en -afspeellijsten volledig automatisch en dankzij FireWire verbluffend snel naar je iPod gedownload. Als je vervolgens met iTunes nieuwe songs importeert of de volgorde van de songs in afspeellijsten wijzigt, wordt je muziekcollectie binnen enkele seconden automatisch bijgewerkt zodra je iPod opnieuw op je computer aansluit. Sneller en eenvoudiger kan het eenvoudigweg niet. [uit de flyer die bij de iPod zat]
(Een krakkemikkige vertaling BTW: Wanneer je iPod aansluit
? Meneer of mevrouw iPod?)
En tsja, er staat niet in: “songs die u uit iTunes wist, worden ook van iPod (sic) verwijderd”. Van welke graad van intelligentie mag er eigenlijk nog worden uitgegaan? (En dit is absoluut geen referentie naar Geert Stadeus.) Enerzijds willen de mensen niet betutteld worden, anderzijds zijn ze er steeds als de kippen bij om de schuld op iemand anders af te schuiven als er iets misgaat.
Als je een prompt krijgt waarin iets staat over mirroring of duplicatie, en je begrijpt niet wat dat betekent, dan ga je daar ofwel meer informatie over opzoeken, ofwel klik je domweg ja, en als het misgaat aanvaard je de consequenties. En het is bij dat laatste dat het misloopt.
En zo een ramp is het nu ook weer allemaal niet. De mensen durven niets meer te doen, of iets te proberen. Ze hebben er ook geen tijd meer voor, zo beweren ze, maar ze willen het allemaal voorgeschoteld krijgen (bij voorkeur op een gouden dienblad en tegen de prijs die lager is dan de produktiekost). En ik heb het hier niet enkel over computers & internet. (Bovenstaande is immers (al te) gemakkelijk open te trekken naar de kiezers van het Vlaams Belang, al is het weer té naïef dit als enige oorzaak te bestempelen.)
In ’t kort: als ge iets ziet staan, en ge zijt niet zeker wat ermee bedoeld wordt, zoek het dan eens op hé zeg. Get off your lazy ass. Neem uw verantwoordelijkheid op. Engagement aan de jeugd. Neen aan de laksheid. Terug naar mei ’68. Neen aan de betutteling. And all that.
Ondertussen is Tessa thuis gekomen, en heb ik haar (eigenlijk mijn) iPod afgepakt. Ik had hem nog maar ingeplugged en yes aangeklikt op de vraag of ik de muziek uit mijn library wou copiëren en de aanwezige muziek op de iPod wou wissen (het was allemaal in het Engels, maar ik herinner mij de exacte bewoordingen niet meer —so sue me), toen ik van gedacht veranderde. Te laat natuurlijk, en dus probeerde ik het maar op de grove manier: door de FireWire kabel uit de computer te trekken. Oeps.
Toen ik de iPod terug inplugde, wou hij niet mounten op de desktop. Bof: google to the rescue, en hopsa: iPod doesn’t appear in iTunes or on my Mac desktop.
If you reformatted iPod’s hard disk, or if something has damaged or altered the disk’s format, iTunes or the Finder may not recognize iPod. The solution is to restore iPod.
Met daaronder:
Warning: The restore process cannot be undone. All of your songs and files will be deleted. Always make a backup of your important data.
Niet getreurd, ik had immers mijn geripte CDs nog niet van mijn ‘harde schijf’ gewist. En als bijkomen voordeel, kon ik nu immers doen alsof dit een eerste connectie van een nieuwe iPod was.
De ipod connecteren, en iTunes opgestarten. Ik kreeg al meteen de vraag of ik een iPod update wou installeren: gewoon yes aanklikken, uitpluggen wanneer gevraagd, en opnieuw inpluggen, en gedaan.
Terug iTunes, en daar kreeg ik nu de iPod Setup Assistant voorgeschoteld. Een naam ingeven (iTess –ik weet het, soms kan ik heel origineel uit de hoek komen), en opgelet: daaronder staat heel duidelijk (default aangevinkt):
Automatically update songs on my iPod
iTunes can automatically update your iPod to mirror its music library and playlists each time you connect it to this mac.
Ja makker, duidelijker kan het er toch maar moeilijk staan. De Californische nerd die in zeven jaar geen vrouw heeft gezien
heeft er duidelijk toch iets beter over nagedacht dan eerst werd verondersteld.
Dan kreeg ik de optie de iPod bij Apple te registreren (nee dank u), and that’s it. Vervolgens begon de synchronisatie (ok, ok mirroring), die na drie liedjes (mijn drie iTunes Music Store aangekochte songs) stopte. Mijn 1stGen iPod ondersteunt immers geen Apple Lossless muziek. En, jawel, alle muziek in mijn library op deze computer is lossless.
Niet getreurd, kan ik meteen eens testen wat er gebeurt als ik de iPod aan een andere library probeer te hangen. Fast user switching naar Tessa’s account, iTunes starten, en iPod inpluggen. Neen antwoorden op de vraag of ik de iPod me deze library wil registreren, en dus mirror-en, en dan naar de iTunes preferences.
De iPod tab, en daar selecteer ik Manually manage songs and playlist –waarop ik een waarschuwing krijg dat ik dan vanaf nu de iPod manueel zal mouten unmounten. En voila, de iPod verschijnt opnieuw in iTunes, de (drie) gemirrorde tunes van mijn library staan erin (DRM muziekjes BTW), en ik kan gewoon de liedjes uit Tessa’s library naar de iPod slepen. (En ja, nu kan ik ze dus ook van de HD wissen zonder dat ze daarom van de iPod verdwijnen.)
De laatste test: de iPod unmounten, Tessa uitloggen, en opnieuw in mijn eigen account inloggen. iTunes starten, en de iPod connecteren. En wat denkt ge? Er wordt zelfs niet gevraagd of ik wil mirroren: de iPod mount meteen, de configuratie werd automatisch gewijzigd naar manual. (In de preferences kan ik natuurlijk wel weer de Automatically update… aanzetten, maar dan ben ik Tessa’s liedjes wel weer kwijt.)
Conclusie: wel, trek ze zelf maar. Ik heb nu echt wel genoeg geschreven voor vandaag.
(En dan houden we ermee op voor vandaag.)
Wie op tijd en stond mijn weblog leest, kan de indruk krijgen dat ik nogal veel (negatieve) kritiek geef. Ik geen inderdaad eerder aan- dan opmerkingen, maar ik denk niet dat ik mij al te veel aan negativisme bezondig.
Vooral ‘de krant’ lijkt het de laatste tijd meer en meer te moeten ontgelden. Om maar even aan te tonen dat ik eigenlijk best ook tevreden ben met wat er te lezen valt (in pakweg DS –voor DM moet ik wachten op de zaken die Tessa naar mij laat doorsijpelen; ik ga heus geen twee kranten van voor tot achter lezen), geef ik een aantal artikels die vandaag beslist de moeite van het lezen waard zijn. (Geen PDFjes, te zijner tijd een krant kopen doet ook eens deugd).
Ja, films zoals La demoiselle d’honneur werden veertig jaar geleden ook al gedraaid. Maar nee, dit is geen ouderwetse film. Noem het veeleer tijdloze kwaliteit.en ook
La demoiselle d’honneur is geen Chabrol grand cru. Daarvoor is het verhaal niet origineel genoeg. Maar een stukje intelligent en stijlvol escapisme blijft het wel.
En dan heb ik maar lukraak een paar pagina’s opengeslaan.
(Hola, en ze spelen net mijn lijflied op radio1: Perfect –Fairground Attraction. Hmmm eens op de iTunes Music Store kijken. Daar heb ik nog wel een euro voor over.)