Categorie: vervoer

Jong geleerd is oud gedaan. Als we nu maar op de buiten zouden wonen, dan kon ik erover denken om voor Henri een dergelijk verjaardagscadeau te kopen (in oktober).

Oh well, weeral een lap geld uitgespaard 😉

(Voor meer zie bvb minibrommer.nl.)

Dat is wel een heuse (sub)cultuur die daarachter zit. Vanaf 5-6 jaar mogen de kleine gasten daarmee op parcours/circuit (via een vereniging), en dan is het nagelbijten natuurlijk.

En er bestaan ook crossers (offroads) ipv streetbikes, en choppers, en what have you. Wijs.

We zijn nog altijd niet to in Folembray geraakt –dat belooft voor maandag. Wel weer tot vlak voor Cambrai, langs een gans andere route deze keer, die me tot bij een of andere militaire basis bracht.

Spectaculair: (te) weinig meters boven het verkeer was er een va-et-vient van straaljagers. Spooky! Ik was blij dat ik mijn oordoppen inhad. En net op die plaats begon het overigens te miezelen –misschien dat de regen gemakkelijker valt juist door de geluidsgolven van de mirages (’t is maar een gok hé: ik ben lang geen weerdeskundige, noch een plane spotter)?

Ook al geen baantje voor laagvliegers BTW: ik heb minstens drie wagens langs de kant zien staan, vergezeld van een blauwe wagen van de gendarmerie (inclusief discoverlichting). En in een van de kleine dorpjes waar ik door reed, plukten ze, schijnbaar at random, een aantal voertuigen uit het verkeer voor controle. (Ik ben eigenlijk nogal overtuigd van die at random: ik ben er twee keer gepasseerd, en ze hebben mij niet gestopt: wel wreed aangegaapt. *grin*)

En ik moet opletten wat betreft die controle: hoewel ik reeds verzekerd ben, beschik ik nog niet over mijn papieren: Triumph France was tot voor kort ook de vestiging voor de Benelux. Begin dit jaar, is er een nieuwe (?) zetel geopend in Nederland, en alles van de Benelux wordt nu van daaruit gecoördineerd. En vanaf 20 juli komen de papieren ook van daar, en voorlopig is dat nog een beetje zoeken. (Ik rij wel rond met mijn aankoopfactuur en een fax van Triumph waarin dat alles wordt uitgelegd, maar bon, het is niet wreed proper. Langs de andere kant: ge wordt ook niet elke dag op uw papierwinkel gecontrolleerd.)

En als het weer zo deftig blijft ga ik straks nog wat bochtjes en (nood)stops oefenen, en misschien zak ik dan nog wel eens af naar ofwel Nederland, ofwel Cap Gris Nez (of zoiets).

Neen, ik ben niet nog eens van motor gewisseld; 749 is het aantal kilometers op de teller sinds gisterenavond.

Een gelijkaardig scenario als de vorige keer: rond de middag vertrokken, deze keer richting Lille, met de bedoeling tot in Folembray te geraken. Volgende maandag volg ik daar weer een RECE opleiding (deze keer georganiseerd door M&T Aktief en een aantal Triumph dealers), en ik wou wel eens de weg verkennen. (Kwestie van niet nodeloos een paar keer de ring rond Lille te nemen, zoals vorig jaar op weg naar Croix.)

Ook dit keer ben ik er niet geraakt, al zat ik er waarschijnlijk niet ver af. Ik ben tot ergens onder Cambrai geraakt, en dat ligt er nog een 80 km van. Mijn plannetje was ik echter thuis vergeten, dus ik was een beetje blind aan het rondrijden. Ik wist dat het in de richting van Reims lag, maar had geen zin om door de péage te rijden.

Even een spannend moment voorbij Cambrai, toen, net een benzinestation voorbij, het lichtje van de benzine begon te branden. En Frankrijk is niet meteen dik bezaaid met stations d’essence (prochaine station à 35 km). Eraf in de buurt van Caudry, waar mij een 24/24 open station van e.leclerc werd beloofd (het was zondag). Daar aangekomen, blijkt de geldmachine noch mijn (maestro)bankkaarten, noch mijn visa te aanvaarden. Godver. Gelukkig de 35 km (die er ondertussen –inclusief de speurtocht naar e.leclerc– wel minstens 40-45 waren geworden) kunnen overbruggen naar het bemande station op de autsnelweg.

Daarna de richting Valenciennes gekozen (en niet Lille –geen richting Reims te bespeuren), maar dat bleek niet de goede keuze: opnieuw naar boven, maar oostelijker dan Lille. In de buurt van Valenciennes stonden richtingaanwijzers voor Brussel (107 km), en vermits het toen al tegen vieren aanliep, ben ik dan maar die richting uitgereden.

Nog even een toertje rond Brussel (bewust oost ipv west genomen), eraf in Merelbeke, naar de R4 (héle leuke bocht!), en naar de schoonouders (Mariakerke), op tijd voor het avondeten (en belangrijker: flink wat cola light).

De ganse dag geen spatje regen gehad, maar hier in België ben ik tussen twee buien door van Mariakerke naar huis moeten snellen –en ik heb het nog nipt gehaald ook.

Morgen naar BCM om de olie te laten verversen, en dan zien dat ik tegen maandag nog 800km afgelegd heb (haalbaar), zodat ik hem tijdens het vrij rijden volledig mag open gooien (yeah, right, in tweede of derde misschien).

333 km verder: ik heb gisteren precies de beste dag van de week uitgekozen: het regent vandaag pijpestelen, en –zelfs volgens het KMI– beperken de buien zich niet langer tot de regio van het Gentse. No problem, voor vandaag waren er toch andere plannen.

Gisteren heb ik eigenlijk maar de helft van mijn geplande traject kunnen afwerken. De bedoeling was eigenlijk om tot aan Folembray (FR) te rijden, maar er was gewoon geen tijd genoeg voor.

De eerste etappe (vertrokken rond 11u30) was Gent-Knokke, langs binnen door, via de expressweg: Mariakerke, Maldegem, etc. Vroeger (een tiental jaar geleden), heb ik die weg herhaaldelijke keren afgelegd tijdens de zomer, en veel is er op het traject niet veranderd. De snelheidslimieten waren perfect, want de eerste 160km mag je –tijdens het roderen van de motor– toch niet boven de 3.500 toeren uitkomen. In zesde is dat net genoeg om iets boven de 90 km/u (pakweg 95-99) te geraken. (Net snel genoeg zodat de vrachtwagens je niet voorbijsteken op de expressweg.)

Van Knokke ging het dan –veelal langs de bedding van de kusttram– naar Oostende, waar mijn moeder, samen met Henri, die ochtend neergestreken waren. Totale verrassing, want ik had niet vermeld dat ik eens zou langskomen (ze wisten zelfs niet dat ik de nieuwe motor al had). Rond 14-14:30 daar weer aangezet richting De Panne, even Plopsaland (Adinkerke) voorbij, dan was ik plots de grens over. Ondertussen liep het tegen vieren aan, en kwam ik tot het besef dat Folembray absoluut niet haalbaar zou zijn. Dan maar gekeerd, terug naar De Panne, om daar de autosnelweg op te rijden.

Ik had ook al sneller de autsnelweg kunnen nemen, maar (1) ik zat dan nog net niet aan de 160km en (2) hoe meer omwegen, hoe meer kilometers, hoe sneller gerodeerd, dus dat kwam goed uit. De bedoeling was om vlak voor de autostrade nog een terrasje mee te pikken, maar as luck would have it ben ik niks meer tegengekomen.

Tegen die tijd begon ik goed uitgeput te raken: de zithouding is veel sportiever dan op de Sprint, wat duidelijk merkbaar was in de polsen en de schouders. Om de polsen te ontlasten zat ik met de benen goed tegen de tank geknepen, om mij, met been- en buikspieren, rechter te houden. (De kuip zit wat dat betreft stukken beter dan de Sprint: waar bij de Sprint mijn knieën door de kuip naar buiten werden gedrukt, passen ze er bij de Daytona perfect in.)

En ook wat snelheid verricht wonderen: ondertussen was ik 160km (goed) voorbij, en mochten de toeren verhoog worden tot 5.000 (nog altijd iets minder dan de helft van het beschikbare toerental). Maximumsnelheid: 138km/u now we’re talking. Bij autosnelwegsnelheden is de druk op de polsen zo goed als weg –een ik kan niet genoeg zeggen wat voor een verlichting dat is: deze motor is wel degelijk gemaakt voor snelheid.

Al kon ik die snelheid eventjes niet profiteren: ik zat nog niet goed en wel op de snelweg, of ik zag langs de kant een motor (een Moto Guzzi –al doet dit niks terzake, behalve dan dat die dingen er ook wel goed uitzien) bij een praatpaal. Eventjes in de ankers, en gevraagd –als motards onder elkaar– of ik kon helpen (zeer twijfelachtig, mijn technische kennis is uiterst beperkt). Het bleek een koppel Nieuwzeelanders, die ’s ochtends in London waren vertrokken, en –op doorreis naar de Oostbloklanden– dezelfde avond nog in Amsterdam wouden geraken. Als ze tenminste nog ergens bezine konden vinden. De praatpaal had hen verteld dat het dichtsbijzijnde tankstation zo’n 8 km verderop was. Helaas hadden noch zij, noch ik een darm mee om benzine over te hevelen uit mijn tank, maar ze waren lid van een of andere servicegroep, en die gingen iemand sturen (met benzine).

Ondertussen had ik even kunnen uitrusten, en ging de toch verder –langs de autosnelweg– naar Gent. Waar mijn benzinelampje ging branden, en dus ben ik nog even tot Wetteren doorgestoten om te tanken, en dan nog maar eens wat verder tot Aalst, och nee, Affligem, bwah, Ternat dan maar. Rechtsomkeren, de mooie bocht aan de afrit van Gent meegepikt, en huiswaarts. Aankomst: rond 18:00.

Heerlijke dag. (En daarna zijn we nog gaan eten naar de Bric & Brac –als de kat (i.c. Henri) van huis is…)

Gisterenavond –tussen de soep en de patatten (bijan letterlijk)– de nieuwe motor gaan afhalen.

De zwarte versie had ik enkel nog maar op papier gezien, en van de gele enkel nog maar de versie van vorig jaar in ’t echt. De verrassing was dan ook compleet.

Welk een prachtig masjien (hier hoort Van Ostaijen spelling bij). Een compact, slank, duiveltje in een doosje. De black/black special edition, waarbij de velgen ook zwart zijn, en er rijkelijk carbon werd uitgedeeld. De Daytona is (voelt) véél lichter dan de Sprint ST (mede geholpen daar dat carbon, en het ontbreken van een middenbok), en stuurt ook navenant (al heb ik nog maar goed 30km mee afgelegd).

Het plan was hem vandaag al een goed stuk te gaan inrijden, en nu regent het toch wel niet godverdomme. (Straks zal het wel opklaren –nu nog te weten komen of ik best naar het oosten dan wel naar het westen zou rijden…)

Wordt vervolgd.

[update] ROFL: het KMI is zeer grappig: Er wordt een enkele bui waargenomen ten noordoosten van Gent; elders is het droog.. Ook voor de rest ziet het er zeer goed uit: Voorspellingen voor de volgende uren: Het blijft vrij mooi en overwegend droog; enkele zeer plaatselijke buien zijn mogelijk.. Don’t wait up for me.

Voilà, ’t is beslist. Na lang over en weer gepeins, getwijfel en geschipper, heeft Henri de knoop voor ons (mij) doorgehakt (or so he thinks).

Het wordt een zwarte Triumph Daytona 955i.

Lang getwijfeld aan een gele, voor de zichtbaarheid, maar dan toch maar niet voor gegaan wegens iets té flashy.

Ook getwijfeld aan de Thruxton 900 –ik had er mee gereden tijdens de proefdagen, en het ding rijdt echt wel formidabel. (“Papa, ik zou graag hebben dat je die motor koopt met die twee uitlaten.”) Edoch, het leek mij geen ideale machine om lange afstanden mee af te leggen, en ook al niet om het circuit mee op te zoeken.

Nen zwarten dus. En vermoedelijk schoon op tijd om mee te kunnen op de Three Level Track Day op 23 augustus (vooral zien dat hij uit rodage is tegen dan).

De schoonouders hebben minder geluk gehad. Hoewel hun wagen ongeveer evenveel kilometers heeft gekend als de onze, en hij even oud was (maar een jaar later gekocht –en nu ook verkocht), stonden ze aan het begin van een kostophoping.

Ttz op een bepaald moment begint een auto meer te kosten dan hij nog zou opbrengen: een aandrijfriem komt los, een deur laat het afweten, een barst in het glas van de voorruit, om maar iets te zeggen. Ze hebben hem (de alfa) dan ook maar wijselijk ingeruild voor een (bijna) nieuwe.

Blinkend zwart, net iets meer dan 8.000 km op de teller, voorzien van alle snufjes (maar geen lederen zetels): een Mercedes C. Niet meteen mijn ding, maar wel iets waar ze lange tijd mee zullen doen (de voornaamste vereiste).

(En terwijl Tessa op spoed een aantal slachtoffers uit Ghislenghien opving, mochten Henri en ik mee hem afhalen.)

Ook nog vergeten te vermelden (I’m catching up… again): Motorrijders meest kwetsbaar, blokletterde DS dinsdag.

Van alle weggebruikers zijn motorrijders het meest kwetsbaar. Dat blijkt uit cijfers van het Belgisch Instituut voor de Verkeersveiligheid (BIVV). Ook het voorbije weekeinde is daar weer een illustratie van. Terwijl in 2002 het aantal doden in het verkeer daalde met twaalf procent, steeg het aantal dodelijke slachtoffers bij motorrijders datzelfde jaar met acht procent. Het BIVV noemt de situatie “zorgwekkend” en heeft een sensibiliseringscampagne opgezet voor motorrijders, en ook voor automobilisten.

En daarbij wordt een tabel van de evolutie geleverd, en de volgende informatie: Waar er in 1990 nog ongeveer 140.000 motoren op de Belgische wegen rondreden, is hun aantal in 2001 gestegen tot bijna 300.000. Dat is meer dan een verdubbeling. Het aantal door motoren afgelegde kilometers is zelfs verdrievoudigd.

De tabel voegt de dodelijke en de ernstig gewonde slachtoffers samen, dus ik kan de stijging (van de dodelijke slachtoffers) in 2002 niet meteen nakijken. Edoch, als de data bekijken, dan zien we, dat voor een verdubbeling van het aantal motoren, het aantal slachtoffers (motorrijders) met 3,4% gedaald is (van 1005 naar 971) voor diezelfde periode. In absolute cijfers zijn er duidelijk minder slachtoffers dan 10 jaar eerder. Niet een al te slecht resultaat, zou ik zeggen.

(Toegegeven, de mortaliteit ligt hoger, maar dat is inherent bij een ongeval tussen een sterkere en een zwakkere weggebruiker –bij voetgangers ligt die mortaliteit nog hoger.)

Tot slot kan ik nog even meespreken over het volgende:

Een klassieke ongevalssituatie bestaat erin dat een autobestuurder die naar links wil afslaan, een motorrijder uit tegenovergestelde richting niet of te laat ziet en hem de pas afsnijdt. Vooral ervaren bestuurders blijken onvoldoende bedacht op de aanwezigheid van motorrijders. De motorrijders daarentegen hadden de chauffeur doorgaans wel gezien, maar hadden zijn plotse manoeuvre niet verwacht.

En dan kan ik nu van mijn zeepdoos stappen.

Ducati has released specifications for a new version of its 999R Superbike, apparently built to homologate a number of changes to both the motor and chassis for AMA Superbike competition. The motor shares its bore, stroke, and bottom end components with the previous 999R, but the pistons, cylinder head, valvetrain (now featuring titanium valves on both the intake and exhaust sides), and intake receive a complete redesign intended to make the motor more competitive under current AMA Superbike rules. Power is up from the previous version’s claimed 139hp at 10,000rpm to a claimed 150hp at 9,750rpm. [via]

150pk (@ 9750rpm) en 116.7Nm (@ 8000rpm) met een droogewicht van 181kg. I think we have a winner. Maar errm… hou er wel even rekening bij dat de Europese versie (136pk) zo’n 30.000 EUR kost.

Cfr Ducati 999r: A Street Bike with a Track Record

Motorcycle Daily vergelijkt vier ‘Sport Bikes‘ (niet de Triumph Daytona). De zoveelste keer, was ook mijn eerste gedachte, edoch:

You can ride these motorcycles in essentially two places, on the track and on the street. We could have tested these motorcycles on the track (and we have no objection to doing so), but several other publications have already done this. Primarily, these other publications placed an extremely competent track rider (typically, a racer turned journalist) on these motorcycles, and set fastest lap times. You then read the results, and draw your own conclusions (“Gee, if I could ride like Sam Fastguy, I could lap Willow Springs 0.7 seconds quicker on Brand X than on Brand Y.”). This information is useful when it comes to determining the 10/10ths capabilities of these motorcycles, don’t get us wrong, but we chose to focus on street riding.

Jammer dat de Daytona er niet bijzit, want in 2002 schreef bikepoint nog At the start of the launch, Ross Clifford Triumph’s global sales manager, went to considerable lengths to emphasise that the 2002 Daytona is a sports bike for the road. Voor het 2004 model zal dat wel niet echt veranderd zijn, want de enige wijzigingen aan de Daytona waren cosmetisch. (Met gelukkig ’the return of the SSSA’ (single sided swing arm): enkelvoudige achterbrug, zoals bij de Sprint. Het achterwiel hangt dan maar aan een kant vast aan de rest van de motor: de kant van de ketting. Véél mooier.)

Maar wanneer komt die expert nu langs?!