Wie destijds onder de indruk was van Hanekes La Pianiste, komt ook met Caché zeker aan zijn trekken. De regisseur maakt gebruik van dezelfde koele afstandelijkheid bij het filmen, wat resulteert in een hyperrealistische stijl waarbij de kijker een gevoel van objectiviteit wordt opgedrongen. De scènes worden nuchter –sommigen zouden zeggen: saai– neergezet, waardoor de confrontatie des te beklijvender wordt. Er is alvast één scène die wij niet licht zullen vergeten.
De film mag al worden voorgesteld als een thriller of detective, in wezen schotelt Haneke enkel een tranche de vie voor. In deze film vindt u geen inleiding, geen einde; er worden geen oplossingen aangereikt, en aan het einde blijft de kijker enkel achter met meer vragen dan bij het begin. Het beste kan men zich op dat moment waarschijnlijk nog identificeren met Anne (Juliette Binoche), de vrouw van hoofdpersoon Georges Laurent (Daniel Auteuil), die beiden zeer puike acteerprestaties neerzetten.
De film begint heel abrupt: op een op het eerste gezicht statisch beeld verschijnt regel per regel de credits. Achteraf blijkt dat dit beeld een video-opname is van het huis van de Laurents, maar geen van de bewoners heeft ook maar enig idee wie de beelden zou hebben gemaakt. Niet alleen ontvangen ze nog meer tapes, maar de tapes worden ook steeds persoonlijker, en lijken zich toe te spitsen op een gebeurtenis uit de kindertijd van Georges.
Caché is een film zonder soundtrack. Dat valt het meeste op bij het begin van de film waarin de kijker slechts geleidelijk aan wordt betrokken (‘hoe, is de film al begonnen?’), en bij een paar cruciale scènes, waarbij de modale bioscoopbezoeker tegenwoordig muziek verwácht. Dit maakt het voor de regisseur en de acteurs enerzijds des te moeilijker een intrigerende film neer te zetten, maar anderzijds valt het op dat –op voorwaarde dat we goede acteurs hebben– die soundtrack helemaal geen noodzaak hoeft te zijn.
Het minste wat je van Caché kan zeggen is dat het een goed gemaakte, intrigerende film is, met sterke cast. De film balanceert soms op het randje van het saaie, maar weet door de geslaagde plotopbouw en de sterke acteurs toch telkens weer de spanning op te bouwen.
Caché van Michael Haneke met Daniel Auteuil en Juliette Binoche, te zien in Sphinx (Sint Michielshelling).
De eerste opvoeringen van de opera vallen zeer dicht bij het hoogtepunt van de Italiaanse 
