Fabien heeft gewonnen. Dju toch.
Categorie: dokter! dokter!
ziek dus
In de maag rommelt het; in het hoofd bonkt het; en het zicht is ook niet meer alles. Grieperig of migraine, ik weet het niet, en het kan mij eerlijk gezegd ook niet veel schelen. Zolang het maar gauw ophoudt.
(Nog een geluk dat ik gisteren al een intermezzo over audio had voorbereid, of u moest mijn gezwets helemaal missen vandaag.)
oefenpop
Handig, Google News België (moet dat niet Google Nieuws België zijn). Nu kan je meteen een nieuwsbericht traceren.
Verdoofde patiëntes betast op operatietafel « ‘Verdoofde patiënten stiekem betast’ « Leerling-artsen ‘betasten’ vrouwen tijdens narcose « Vrouwen ‘oefenpop’ tijdens narcose « ‘Het is geen verkrachting, maar voelt wel zo’
Geneeskundestudent Suzanne Klein* (25) voelde zich gedwongen vaginaal onderzoek te oefenen bij patiënten die daar geen weet van hadden […] Ze zegt dat aan de patiënten zelden wordt gevraagd of zij bezwaar hebben tegen vaginaal touchers door co-assistenten, dat zijn gevorderde studenten die stage lopen in ziekenhuizen.
aften herfst 2005
Het was al lang geleden dat ik,nog eens een serieuze aanval had gekregen. Al meer dan een week wordt ik ondertussen geplaagd door de ondingen (lippen, tong, kaakwand). Spreken doet pijn, eten doet pijn, en het ganse gebeuren put mij verschrikkelijk uit.
Mijn energielevels zijn zo goed als onbestaande; het enige waar ik ’s avonds aan kan denken is zo vlug mogelijk mijn bed op te zoeken en te slapen. Terwijl ik daar –zoals de rest van de werld– helemaal geen tijd voor heb.
Anyway, als het hier wat kalmer is, dan is dit de reden daarvoor.
het seizoen
De koppijn is uitgezaaid naar lijf en leden. Zelfs mijn oogbollen doen pijn in hun kassen als ik durf ze te bewegen.
Vannacht ging het kwik vervaarlijk naar de 40 toe, maar de hersentjes werden alsnog niet gekookt. Al werken we daaraan.
Het griepseizoen is aangebroken.
beurk
Migraine, griep, whatever.
We spuwen terug de geelgroene gal van vorig weekend.
[Update:] mogelijks een na-effect van de achterlijke en hyperconservatieve praat van Gaby Stroecken, tijdens Frontlijn op Canvas gisteravond, over het Adoptierecht voor homo’s.
dans l’eau: foudroyé
Meer van ’t zelfde: migraine.
En die donder gisteren heeft er geen deugd aan gedaan. Al was ik wel tevreden dat de bliksem ons licht heeft uitgedaan. Tenminste, tot ik besefte dat ik uit mijn bed diende te komen, om de electriciteit –helemaal beneden in de gang– terug aan te leggen.
(Vergeef mij terwijl ik ondertussen nogmaals even mijn maag probeer ervan te overtuigen dat ze al leeg is.)
Het vervelendste van de zaak is dat ge geen klop kunt doen (ik ben al blij dat ik dit in twee keer ga kunnen schrijven). Geen TV, geen boeken, geen CD, geen PSP. Alleen liggen. In ’t donker. Soit, na vandaag zal het wel gedaan zijn zeker?
dans l’eau
En wie heeft ervoor geopteerd op deze Open Monumentendag met migraine in bed te blijven liggen (sinds gisteren, dus totaal onverwacht was het niet).
Hé? Wie?
(Niet zo luid, dat antwoord, alstublieft.)
(Niet alleen dat, voor vanavond hadden we vrijkaarten voor de permière van L’Enfant van de gebroeders Dardenne.)
mug mug (bis)
Ondertussen is het een jaar geleden dat Tessa tijdens haar MUG-dienst in een ongeval was betrokken geraakt.
Nog steeds heeft ze last van haar schouders en nek (problemen om te slapen), en veel schot is er in het dossier niet gekomen. Iemand van de verzekering heeft geprobeerd het dossier te laten afsluiten –zonder schadevergoeding, verder onderzoek, of what have you— maar dat hebben we gelukkig kunnen tegenhouden. Geen slecht woord over de werkgever (UZ) overigens.
Het zal ooit wel eens opgelost geraken zeker? (En het kon ook allemaal veel erger geweest zijn.)
bemoedigend
“Uw oog! Uw pupillen!” werd gisterenavond met verbazing (en bezorgdheid) uitgeroepen.
– Niks mis met mijn pupillen, toch?
“Uw ene pupil is heel klein, en die andere heel groot. Ge hebt…” kwam eruit, gevolgd door een medische term die ik (ongetwijfeld gezien het late uur) geheel vergeten ben. “Als wij dat bij een patiënt zien, dan weten we dat we beter kunnen opgeven.”
Die dokters toch.
(Anisocorie, wordt hier GSMsgewijs in mijn oor gefluisterd.)