Categorie: computers & internet

De eerste gevolgen van de EUCD laten zich voelen: Regering heft fikse taks op computers, zo schrijft Het Laatste Nieuws.

De kamercommissie voor het Bedrijfsleven heeft vanmiddag een wetsontwerp goedgekeurd dat de regering de mogelijkheid biedt om een taks te heffen op computers. Die zouden 30 à 40 euro duurder worden. Bij de stemming zat de meerderheid niet op dezelfde lijn. De sp.a sprak zich uit tegen de extra belasting, net zoals de CD&V en het Vlaams Belang.

De discussie kadert in de omzetting van een Europese richtlijn over auteursrechten. Die moet de wet op de auteursrechten van 1994 aanpassen aan het digitale tijdperk. Over het ontwerp bestond al enige tijd onenigheid binnen de paarse meerderheid. Het kernkabinet werkte uiteindelijk een compromis uit, maar de Vlaamse socialisten blijven gekant tegen de taks die het verlies moet compenseren dat auteurs en producenten van cd’s en dvd’s lijden door het (illegaal) kopiëren van beschermde werken.

Straks mogen we blij zijn dat we CDs en DVD mógen kopen.

Rap ende in ’t kort (want ik heb een dag vrijaf genomen dus ik heb geen tijd):

• A French consumer group has sued Apple and Sony, claiming their online music stores violate European anti-trust laws. [via] Omwille van de DRM wordt hen koppelverkoop aangewreven. Bullocks, zegt The Register.
• Binnenkort mag u hier een MP3-linkje verwachten. Geheel legaal natuurlijk, want Muziek van winnaars Zamu Music Awards legaal te downloaden, bloklettert Het Laatste Nieuws. Het gaat om een initiatief van Muziekcentrum Vlaanderen, de vzw die de awards organiseert, en Free Record Shop. Vanaf dinsdagavond op www.zamu-awards.be.

Binnenkort nog meer (muziek)links…

Bij Skender konden we een tijdje geleden lezen over de EUCD (European Union Copyright Directive) [zie 01 02], een initiatief dat volgens Meneer Marcel
niet ver genoeg gaat. Skender berichtte toen dat je volgens die nieuwe
wet geen (backup) kopies (voor eigen gebruik) zou mogen maken van
beveiligde CDs. (Waarbij ik nog even ga herhalen dat beveiligde CDs een
inbreuk zijn op de Red Book standaard, en dus eigenlijk sowieso
illegale CDs zijn.)

Maar kijk, wat vernemen we nu uit het kille Noorwegen?

The government on Friday proposed a new copyright law to make it illegal for Norwegians to copy songs from their own CDs onto MP3 players, but legal to do so for making a CD duplicate.

Al is dit stukje tekst maar een halve waarheid, want in wezen gaat het om hetzelfde probleem als de EUCD, bij copy protected CDs. Het zou wel nog legaal zijn om backups te nemen voor eigen gebruik, zelfs van copy protected CDs, zolang de backup maar op het zelfde medium gebeurt als het origineel.

“For example, a CD’s (security code) could be cracked to play a recording on a car stereo, since a CD-player would be seen as an appropriate medium,” the news release said. “But the security code could not be cracked to copy the recording onto an MP-3 player, since such a device would not be seen as an appropriate for a CD.”

It was the best of times, it was the worst of times, maar ik geloof dat Dickens op de Franse Revolutie alludeerde.

Meer info: Norway Proposes New Digital Copyright Law.

Via ars technica (Norway: You Cannot Copy CD’s To MP3 Players), dat eerder al berichtte over de LokiTorrent site (PDF-versie) die door de MPAA off-line werd gehaald.

Er wordt nogal wat gelinked tegenwoordig, zeer tegen de zin van Heymans en de zijnen. Dat Heymans voor mijn part de boom in kan, hoef ik niet langer duidelijk te maken. Op de site van zattevrienden (die men in Vlaanderen bekijkt/leest, net zoals de playboy, voor de excellente artikels), ben ik op een tekst gestoten van een anoniem persoon die beweert advocaat te zijn (scroll tot ongeveer het midden).

Kan men nu werkelijk veroordeeld worden voor het linken naar MP3-sites? De meningen in de rechtsleer zijn verdeeld. Centraal in de discussie staat de vraag hoe een voetnoot geïnterpreteerd dient te worden; als voetnoot, of is het meer dan dat? Sommigen zeggen dat een hyperlink meer is dan een loutere verwijzing. Anderen zijn de mening toegedaan dat een hyperlink niets anders is dan een elektronische voetnoot. Het enige verschil met een gewone voetnoot bestaat erin dat men, door de hyperlink aan te klikken, meteen bij de gewilde internetbron terechtkomt, daar waar men bij de klassieke voetnoot het boek waarnaar de voetnoot verwijst nog zal moeten opzoeken.

Naast deze controverse dringt ook een tweede vraag zich op. Is het namelijk zo dat men een onrechtmatige daad begaat wanneer men in een voetnoot verwijst naar illegale informatie? Ook hier klinkt de rechtsleer niet eensgezind. De ene zegt dat het enige doel van een voetnoot het geven van broninformatie is en dat de broninformatie volledig correct is, zelfs al is de bron zelf onwettelijk. Volgens deze visie is elke vorm van linken volkomen in overeenstemming met het recht De andere is dan weer van mening dat een hyperlink wel degelijk aansprakelijkheid kan creëren, maar enkel “indien zij wordt gebruikt om onrechtmatig gedrag vorm te geven.”

Men moet kijken naar het kader waarin de link fungeert om het al of niet onrechtmatig karakter ervan te bepalen. Wil men via de link mensen aanzetten om het auteursrecht te miskennen door hen naar MP3-sites door te verwijzen, of wil men enkel broninformatie verschaffen.

Het staat buiten kijf dat wij enkel broninformatie willen verschaffen. Wist u trouwens dat het blijkbaar nog eenvoudiger is om muziek te downloaden via torrents? Neem nu deze site, daar vindt u er een heleboel.