Categorie: computers & internet

Hoe zit het nu met blogium?
Ik ga geregeld eens kijken, maar of het me nu echt al vooruit heeft
geholpen in mijn speurtochten op het net, is een andere zaak. De links
die erop voorkomen heb ik meestal al opgepikt van op andere websites,
en om nu verwoed op de bronlinks te gaan klikken, zonder verdere
referentie over de betreffende site, dat is niet meteen mijn ding. Al
heb ik het de eerste paar dagen geprobeerd.

Ping sites zoals blo.gs of weblogs.com (of zelfs technorati), of trend watchers zoals daypop, blogdex etc zijn aan mij niet besteed. Hooguit kijk ik nog eens naar All Consuming, dat ik eerst zelfs in mijn RSS reader had opgenomen, maar onlangs weer heb verwijderd, omdat ik er toch niks mee doe (tenzij automatisch mark all as read aanklikken).

Wat me er overigens niet van weerhoudt met de nodige huisvlijt bij elke entry toch maar die voornoemde ping sites te pingen –je weet maar nooit waar het goed voor is. Blogium bekijk ik obligaat ook nog wel eens elke twee dagen, al was het maar omdat de site in mijn statistieken, onder Links from an external page, steevast in de top 10 prijkt. (Ja, ik bekijk mijn statistieken –en daar heb ik toch al een paar interessante sites uit gehaald.)

(I’m a google kind-a-guy als het op zoeken aankomt. En voor nieuwigheden ga ik wel naar sites zoals Gizmodo, MoCo Loco en Boing Boing, of de gespecialiseerde sites voor pakweg motoren of fotografie of what-have-you.)

Dus hoe zit het nu met Blogium? In zijn aankondigingspostje (op 17 januari) had Luc vermeld:

Over een week wordt Blogium uitgebreid met een interface die bloggers toelaat om de status van hun blog in Blogium na te gaan, sommige parameters te corrigeren, of hun eigen blog toe te voegen aan Blogium.

En daar ben ik nog steeds benieuwd naar. (Toegegeven, al is er maar een kleine kans dat ik er gebruik van ga maken.)

Normaal gezien kleed je zoiets aan of in, naar gelang je
gemoedstoestand. Deze keer val ik echter –liever dan voorgaande
opties– met de deur in huis. Sterk gehyped, de laatste twee
dagen, was het (als) feit (voorgesteld) dat u teveel betaalt voor uw
GSMgesprekken. Goedgelovig als ik ben, ga ik dan ook bij Test Aankoop te rade.

Meteen mag ik kiezen (keuze is goed, in dit geval) tussen een gedetailleerd profiel of de quick and dirty approach. Ik besluit ze beide te proberen.

Beide opties leiden naar een pagina met eenvoudige en duidelijke vragen; snel mijn keuze maken, en dan is het tevergeefs zoekn naar een next, volgende of andere submit button. Tot ik plots toch maar nog eens bovenaan op de pagina kijk, en waar blijkt dat de titelbalkjes “Stap 1”, “Stap 2”, “Stap 3”, en “Stap 4”, niet zomaar (een soort) bread crumbs zijn, maar tevens submit buttons. Waarbij u enkel de button van de volgende stap kunt aanklikken, of van een van de stappen waar u reeds door bent geweest. Gelukkig blijven bij dat laatste uw eerder gemaakte keuzes wel bewaard.

Proper is het echter niet, vooral omdat je bij de láátste stap, onderaan (waar de gebruiker hem verwacht) wél een submit button krijgt (bereken). Jammer toch, vermits de campagne zich tot zo’n divers publiek richt.

(Tip: Navigation blindness van Henrik Olsen; Web Design Patterns van Martijn van Welie; The Biggest Web Design Mistakes of 2004 van Vincent Flanders.)

Doet-ie geen ClearType? vroeg Michel
terecht toen ik gisteren mijn klaagzang opstak over de fontweergave op
mijn LCD-scherm. Nee dus, want ik werk (voorlopig) nog op Windows 2000, en voor zover ik kan zien heb je voor ClearType XP nodig.

En toegegeven, misschien is Windows 2000 vs Mac OS X, een beetje appelen met peren vergelijken, maar het noopt mij toch tot de volgende vraag. Hoe zit het eigenlijk met de doorbraak van de recentere Operating Systems?

Persoonlijk ben ik bij met het Mac OS X systeem (binnenkort een nieuwe release?), maar op PC gebruik ik nog steeds Windows 2000 (al heb ik XP wel al eens gebruikt). De reden: Mac OS X is mijn primair systeem, en ik zie niet in waarom ik geld zou uitgeven aan een nieuw windows systeem, als het oude nog steeds doet waar ik het voor nodig heb (Photoshop).

Bij W3 Schools heb ik statistieken gevonden (The statistics above are extracted from W3Schools’ log-files, but we are also monitoring other sources around the Internet to assure the quality of these figures) waaruit blijkt dat XP toch aan een 60% market share zit (maar nog steeds bijna 25% win2k). Hoe representatief die cijfers zijn, daar hebben we natuurlijk het raden naar, want bvb slechts 3% voor Linux en evenzoveel voor Mac lijkt me toch wel heel weinig.

FWIW, voor zover ik heb gehoord, werkt ook hier iedereen nog met Windows 2000.

Amai, het was lang geleden dat ik nog eens zoveel font tags op één en dezelfde pagina heb gezien. Come to think of it, was het lang geleden dat ik nog eens een font tag in een html pagina hád gezien (van 152KB naar 48).

Sinds maandag werk ik terug op PC. Niet dat ik er thuis nooit op werk, maar gedurende de laatste zes maanden speelde mijn computerleven zich voornamelijk af op de mac. En dat is toch weer even wennen.

• Ik beweeg voortdurend mijn muis naar de linker- of rechterbeneden hoek, om een overzicht te krijgen van de active windows of de desktop (cfr)
• Als ik alt-tab verwacht ik te tabben tussen de actieve applicaties, en niet de active windows
• Om te wisselen tussen de verschillende tabjes van een browser window probeer ik voortdurend de fn (function) + ctrl toetsen + pijltje naar boven/beneden in de duwen (ipv ctrl + tab)
• Waar is mijn command key (aka apple key)

Soit, op expose na, zijn dat gewoontes. Het meest vervelende aan de mac / pc interactie is overigens het verschil in gamma. Alle beelden op mac zijn een paar tinten lichter dan op pc; contrast op de Powerbook bijstellen, gaat al helemaal niet. Gelukkig zit er in Fireworks onder het View menu een optie Windows Gamma verscholen. Zeer handig.

Op het werk heb ik een LCD –voorlopig een 15″, een upgrade is forthcoming— en ik zou het eigenlijk eens op de CRT monitor thuis moeten nakijken, maar de letterweergave op mac (LCD van de 12″ Powerbook) is van beduidend hogere kwaliteit. De tekst in een browser window is op PC niet ge-antialiassed (waarschijnlijk geäntialiassed volgens het groene boekske), en dat stoort verschrikkelijk bij het lezen.

Preview mis ik ook; telkens ik op een gif of een jpg dubbelklik, opent er een of ander gruwelijk Microsoft programma. Morgen maar snel ACDSee of Picasa installeren.

Op deze luwe zondag, vraag ik mij tersluiks af wat mensen bezielt om in het Engels te bloggen, wanneer dat niet hun voertaal is (voertaal, niet moedertaal).

Vooral, en ik benadruk dit toch even, vooral, wanneer zij die taal eigenlijk niet machtig (genoeg) zijn, en dusdoende hun relaas doorspekt is van vreemdsoortige zinswendingen en andere wanvertalingen. Het is niet dat ze dat niet mogen (f–k if I care), maar ik vraag mij gewoon af wat hen bezielt.

(En ja, voor u er iets op aan te merken heeft, tpv is in het Engels opgesteld. Tpv is echter geen verbaal blog, maar een visueel; de tekst is —if anything— van secundair belang. Maar kijk, in ’t vervolg komen de tekstjes er tweetalig op –al hoeft het ene dan niet noodzakelijk een vertaling te zijn van het andere.)

Edoch, back on topic, vindt u zichzelf ook te goed voor het Nederlands? Wat drijft u tot úw taalkeuze?

In de feedback vermeldde hans: ander
maar gelijkaardig probleem is het openen van documenten, PDF’s en zo //
als web developers voor de vlaamse overheid zitten wij ook met die
vraag: openen in nieuw venster of niet?

Van het grootste belang bij non-text/html is dat er bij, voor, tussen, of onder, duidelijk vermeld wordt dat het om een document-specific link gaat. Vooral wanneer het gaat om proprietary stuff, dat van zichzelf meent dat het in een browser window thuishoort. Adobe PDFjes, MS Word Documents, MS Excel Documents, and the like.

Natuurlijk kan je in je browser preferences instellen dat die documenten moeten worden gedownload, ipv geopened in de browser. Maar daar heeft de ‘gemiddelde internetgebruiker’ geen boodschap aan.

Voor het extranet hebben we daar destijds lang over gepraat. Het extranet was in ons geval een document repository (MS Sharepoint Portal), vergeven van dergelijke documenten. De gebruikers, die stuk voor stuk met een office supplied (en meestal oudere) versie van Internet Explorer werkten, werden verward beyond imagination wanneer nog maar eens een MS Word Document binnen Internet Explorer werd geopend. Zaten ze nu in word, of in de browser? En telkens opnieuw, werd, in zo’n 90% van de gevallen, het browser window gesloten, na raadpleging van het document. In het begin was er niet voorzien die documenten in een new window te openen, nadien werd er met allerlei zaken geëxperimenteerd: zelfde window met waarsdchuwing, een ander, met of zonder waarschuwing, en een new browser window dat via javascript een kleiner werd gemaakt dan het originating window. Dat laatste hielp, maar nu was er een (relatief kleine) groep mensen, voor wie de link niet meer werkte (firewall of andere company security policy issues).

Ten langen leste werd een voorkeurinstelling van gemaakt, die –want lang niet iedereen ging die voorkeuren aanpassen of erger, wist van het bestaan van die voorkeuren af– default op open in same window ingesteld. In een begeleidende brief, bij aanmaak van username en password, werd op de mogelijke issues hierbij, gewezen. En werden er ook opleidingen voorzien (niet evident gezien er een wereldwijde membership werd bediend).

Bottom line: altijd en duidelijk waarschuwen wanneer je linkt naar een niet browser-eigen document. En het is niet overdreven om, naar gelang het doelpubliek, in help pagina’s uitleg te verstrekken over hoe je met dergelijke documenten kan omgaan.

Niet dat ik er een gewoonte van ga maken, maar bij deze nog snel even de sprokkels van vandaag.

• Supreme Nerd. Apply for a professorship at MIT now!!! oftewel: I am nerdier than 92% of all people. Are you nerdier? Click here to find out!
• The security officer then handed me a blank piece of paper and said, “Please write down the names and addresses of everyone you’re staying with in the USA.” Cory Doctorow wordt ondervraagd voor zijn vlucht van Engeland naar de USA. Een en ander leidt tot een klacht. [via]
• Safe E-Mailing for Dummies: Wired over Ciphire Mail.
  

  Working with the program is just as simple. When two people using the Ciphire client exchange e-mails, the client intercepts e-mail right after the Send button is pressed, and before it leaves the computer. The recipient’s security certificate is retrieved at the Ciphire Certificate Directory, security checks are performed, and then the message and any attachments are encrypted with the recipient’s key. Incoming e-mail is also intercepted before it appears in a user’s inbox, the message is decrypted (if necessary) and the sender is authenticated using the corresponding certificate from the Ciphire Certificate Directory.

  Edoch, not in this lifetime, tenzij het rechtsreeks door de (producenten van) e-mail clients ondersteund wordt. Hoewel: hoeveel mensen gebruiken er eigenlijk TypeKey?

• Blog off / Blog on: de krant hinkt weer eens achterop.