Zaterdag op weg naar ’t stad was er even de gelegenheid tot celebrity-spotting. Ter hoogte van de Recollettenlei waren er opnames aan de gang voor… flikken.
Op de foto Rebecca Huys en Andrea Croonenberghs –die mij in de mot had, en resoluut haar hoofd afwendde. Enfin soit. Vergeet niet, zondag 28 september is het flikkendag in Gent. Henri kan er maar niet over zwijgen.
Elke dag zit er wel een ander liedje in mijn hoofd. Het is niet altijd even duidelijk waar het vandaan komt, maar het speelt de hele rit van Gent naar Brussel als een soort soundtrack in mijn helm. En als het echt goed is, speelt het opnieuw tijdens de terugweg.
Onlangs was het nog theme from mission impossible (met navenante rijstijl), maar niet zelden is het iets van The Beatles (met een voor keur voor Sgt. Peppers, zoals getting better).
Vroeger, toen ik nachtjes doorstak, zat ik vaak uren aan een stuk hetzelfde liedje in mijn hoofd te zingen. Bijna altijd was dat dan Perfect van Fairground Attraction (een beetje uit de context gerukt, maar met wat goede wil).
It’s got to be perfect
It’s got to be worth it
yeah.
Too many people take second best
But I won’t take anything less
It’s got to be
yeah
perfect.
(Doet me denken aan de episode van Ally McBeal, waarin Tracey Ullman als Dr. Tracy Clark, Ally bezweert dat ze een theme song moet zoeken: something she can play in her head to make her feel better –episode: theme of life.)
Anciaux is een idioot wanneer hij 30km/u als regel wilt voor snelheid binnen de bebouwde kom. En al even idioot als hij de snelheid op secundaire wegen standaard van 90 naar 70km/u wil halen. (Cfr De Standaard 20031112)
Begrijp mij goed, ik ben hevig voorstander van snelheidsbeperking (waar nodig). Vergeet echter niet het volgende:
1. Bijna niemand houd zich aan 50km/u, tenzij ze aan een kruispunt een flitskast ontwaren. Het is een illusie te denken dat ‘men’ zich aan 30km/u gaat houden.
2. ‘Bebouwde kom’ is een rekbaar begrip (alles voorbij een wit bord met daarin de naam van de gemeente is bebouwde kom). Bebouwde kom zou zich moeten beperken tot centrum, (echte) woonzones, en andere duidelijk aantoonbare risicovolle omgevingen. (En beperk de snelheid daar inderdaad tot 30km/u.)
3. Secundaire wegen waar maar 1 baanvak is per richting, natuurlijk beperk je de snelheid daar tot 70km/u, maar toch niet waar er twee baanvakken per richting zijn en er geen of nauwelijks bewoning is?!
Veel heeft immers ook met perceptie te maken. Waarom zou een automobilist zijn snelheid minderen op een luxe viervaksbaan waar hij (verkeerdelijk) de risico’s minimaal inschat?
Voorbeeld 1: de binnenring van Gent, zoals aan de Overpoort. Twee baanvakken in elke richting, duidelijk fietspad, tegemoetkomend verkeer gescheiden door een groenzone. Een uiterst gevaarlijk en onoverzichtelijk kruispunt, met niets wat de automobilist vraagt zijn snelheid te beperken tot 50km/u.
(En daar gaat Anciaux een 30km/u zone van maken? Laten we misschien eerst proberen om (bvb daar) die 50km/u effectief te implementeren, en toch het verkeer nog vlot te laten verlopen.)
Voorbeeld 2: Lochristi. Het dorp wordt in twee gesneden door de Antwerpsesteenweg. Vroeger waren dat drie of vier baanvakken (in totaal) dwars door het dorp, nu nog slechts 1 in elke richting. Resultaat? Rustig, vlot en (aanvaardbaar) veilig verkeer.
Risicosituaties in het verkeer? Fietsers die met twee of meer naast elkaar mogen rijden in de bebouwde kom (waar met moeite plaats is om twee tegemoetkomende auto’s elkaar te laten passeren), wegmarkeringen die bij regen spiegelglad worden (remafstand iemand?), zwaar vervoer in de binnenstad en op de (binnen)ring tijdens het spitsuur. En ga zo maar door.
Het is hypocriet om overal bordjes te plaatsen met daarop 30 of 50 of 70 (of soms zelfs 90) en te verwachten dat iedereen zich daaraan houdt. Het is de verantwoordelijkheid van de staat om ervoor te zorgen dat men zich daaraan houdt, en dat kan enkel door de verkeerssituatie(s) aan te passen. Het plaatsen van flitskasten wordt daar niet onder verstaan; wat men gedaan heeft in Lochristi wel.
Mr. Anciaux, er zijn belangrijker dingen dan de staatskas op uw manier te spijzen. Verkeersveiligheid en mobiliteit bijvoorbeeld.
Ugh. Die Engelsen kunnen er wel weg mee, met hun roundabouts. Opgepikt via een link uit het T959 message board: The Magic Roundabout in Swindon. Zoals de mens het wist te vertellen in het forum: Just aim for your chosen exit, and go for it.
.
Zouden ze die lijnen op de baan toch niet beter vervangen door echte obstakels (plantsoentjes of zo)?
Zaterdagochtend heb ik samen met Henri een vogeltje gevonden dat vermoedelijk ergens uit een nest gevallen was (het was een meesje). We hebben even goed rondgekeken, maar de enige boom in de buurt bevatte geen nest.
We waren net op weg om Tessa af te halen van het station, dus als noodoplossing heb ik het vogeltje dan maar meegnomen, met de bedoeling het later thuis in een doos wat tot zichzelf te laten komen. Helaas. We zijn er nog net mee tot bij het station geraakt, daar is het eventjes wild beginnen fladderen, and that was it.
Volgens mij had het beestje zijn nekje gebroken, want de ganse tijd dat het in mijn handen was, lag het hoofdje gewoon slapjes naast het lichaam.
Aan Henri alles een beetje proberen uitleggen (hij is momenteel wreed bezig met alles wat dood is, en sterven etc.), en dat het beestje toch nog met liefde omringd was toen het doodging. (Jaja, een beetje melodramatisch, maar het heeft duidelijk toch geholpen.)
Boodschappen gedaan voor het bezoek van de volgende dag, en in de namiddag naar de sluiting van het Museum voor Schone Kunsten (samen met de ouders en Nicolleke). Ongeloofelijk blij dat ik geweest ben. Zodanig onder de indruk dat ik bij het buitenkomen het verkeer vergat, en mij dus bijna heb laten overrijden.
(Edit: nutteloze beschrijving van bovenstaand bijna-ongeval weggehaald.)
<!–(Duidelijk een beetje mijn eigen schuld, maar de meneer reageerde toch wel heel agressief: weg afsnijden (ok, ik had niet opgelet), hard remmen, de auto in achteruit en een tweede poging ondernemen om mij te overrijden terwijl ik achter hem verder overstak en ijverig mijn best deed om hem te negeren. Whatever; ik reageer daar al lang niet meer op.)–>
Zondag brunchdag, twee bevriende koppels, elk met hun pagadder: Aaron (Bart en Veerle) en Arthur (Marleen en Stefan). Van 11 tot 17 aan tafel gezeten en in de keuken gestaan (kikkerbilletjes, en kabeljouw met soepje van palourdes) en ons Tessa met een reuzenafwas opgesolferd (klein, klein beetje meegeholpen). Ondertussen de klein mannen meehelpen in de gaten te houden en twee kleurenwassen afgehandeld.
Nog net naar 24 gekeken en dan alletwee uitgeput in slaap gevallen. Geen nood: nog vijf dagen en ’t is weer weekend.
Net terug van de zee (nu ja, sinds vanmiddag). Rap naar ’t stad om inkopen, en teruggekomen tussen twee buien door met een lading strips van De Poort: de eerste vier delen van Lanfeust de Troy en vooral Extra Muros (tome 1 : La Griffe du diable). De Troy-boeken zaten in een pakket, ttz bij elke strip die je kocht kreeg je er een extra bij (niet naar keuze helaas).
Foto’s volgen dra; we hebben wellicht de mooiste periode van deze week aan zee doorgebracht, maar we zijn precies wel met een gezamenlijke verkoudheid teruggekeerd. Het herfst offensief is ingezet.
Misschien moet ik toch maar een beetje beginnen opletten. Alweer in mijn vinger gesneden met dat Japansch Mesch. Mijn linkerduim om precies te zijn, terwijl ik probeerde het vel van een lookteen te snijden. Een beetje druk op het droge lookvel, maar eenmaal daardoor is het dus beter geen druk meer uit te oefenen met het mes. Dwars door lookteen, half door duim. Bloed op aanrecht (veel). Oeps.
Kwestie van u op de hoogte te houden van de luxeproblemen in mijn leventje: momenteel ben ik in the market voor een drietal zaken: een polshorloge, een nieuwe GSM, en een nieuwe digitale camera. Niet dat we ook maar voor iets van dat alles eigenlijk een budget voorzien hebben (zeker niet met de belastingsmaanden in aantocht –KI, schuldsaldoverzekeringen, brandverzekeringen, etc: allemaal in Q4).
Maar goed, always be prepared.
Het polshorloge is het minst dringende. Hoewel de krassen op het glas van mijn huidige uurwerk nu dusdanig zijn dat ik slechts met moeite nog de wijzers kan onderscheiden, gebruikt ik sinds ik met de motor rij, nog maar zelden een polshorloge. Overdag zit ik de ganse dag achter de computer, en daar staat een over het internet gesynchroniseerde klok op, op de motor zit een klok, en thuis heb ik er niet echt een nodig. En als ik dan toch nog wil weten hoe laat het is, kijk ik gewoon op mijn GSM.
De GSM is dus dringender. Alleen werkt mijn huidige toestel nog perfect, en bezit het alle functies die ik denk nodig te hebben. Het is een triband, er zit bluetooth op, en heeft een battery-life van minstens een week. Alleen de antenne werkt op mijn zenuwen, en maakt het ding iets minder pocketable dan ik wel zou willen. De ‘nieuwe’ T610 zie ik wreed zitten, maar nog liever zou ik de Z600 hebben.
A new high range model called Z600 will be the first Sony Ericsson GSM-only clamshell phone. Its features will be just a little bit better than T610: 65k TFT screen instead of STN, more internal memory, probably 640×480 camera instead of 352 x 288, 40 tone polyphonics instead of 32… all in nearly the same size.
Alleen dat high range verontrust mij een beetje. De prijzen zullen weer de pan uitswingen.
Dus komen we tot een digitale camera. Mijn huidige camera (FujiFilm MX-2700) gaat stilletjes de geest geven. Meer dan een twintigtal foto’s per keer kan ik niet meer nemen (de rest wordt niet weggeschreven, andere memory cards helpen niet), en de menu dial heeft zo zijn eigen gedacht over menu’s en toepassingen. Het ding dateert dan ook van ergens in 1999, en ik ben er in het algemeen heel tevreden over.
De nieuwe digicam hoeft niet te fancy te zijn, voor de (*ahem*) serieuzere fotografie gebruik ik voorlopig nog steeds liever film (tot Leica met een digital M body afkomt binnen X jaar –ik schat 4 of 5). De digicam is voor snapshots, die niet hoeven afgeprint (uitgeprint ?) te worden.
Ondertussen zit ik al een tijdje op internet rond te kijken, en ik heb mijn oog laten vallen op de Canon Powershot G3 (4 megapixels). Op de voet gevolgd door de G5 (maar 5 megapixels heb ik niet nodig) en de Digital Ixus 400 (compacter, maar minder goede lens). Benieuwd wat zoiets moet kosten.
Zaterdag, Fnacdag?
Zaterdag was het Tessa, vandaag is het mijn beurt. Laat ons nu hopen dat Henri het ook niet krijgt. Braken, diarree en vermoeidheid.
En morgen ga ik naar Zolder. Om 6 uur vertrekken, en om 18 uur terug naar huis. Ugh. Hoog tijd om te gaan slapen dus.