A-40

De waskelder door Bruno Bollaert

Ze zal ongeveer 12 jaar meegegaan zijn, onze droogkast (rechts in beeld). Vlak na de jaarwisseling gaf ze echter de geest, en gezien we hier toen collectief lagen uit te griepen, werd er niet meteen werk gemaakt van de vervanging. We hebben gekeken of ze niet kon hersteld worden, maar het sop bleek de kool niet waard.

Dus hebben we een nieuwe besteld. We hebben een paar dagen de voor en nadelen van de zuiniger modellen bekeken, en –ondanks de beduidend hogere prijs– zijn we toch voor één van de meest zuinige modellen gegaan. Opnieuw een Bosch (we waren eigenlijk best tevreden van de vorige), deze keer een A klasse, meer zelfs, een A -40%, die nog 40% zuiniger zou moeten zijn dan een A klasse. Het energieverbruik per cyclus wordt geadverteerd als 1,9 kWh; een B klasse verbruikt 3,92 kWh per cyclus. Als ze opnieuw 12 jaar meegaat, halen we het prijsverschil in aankoop er ruimschoots uit. En minder verbruik is beter voor het milieu.

We kunnen weer wassen drogen. (Vorige week was ik nog op de fiets naar de jetonwasserij aan het station getrokken om aldaar een gote ikea-zak vers gewassen was te drogen.)

Alonwetend

Toen ik daarnet tussen de nieuwjaarsvieringen –u hebt daar gans januari de tijd voor, om te vieren– toch mijn nieuwslezer even doornam en al gauw afdwaalde langs de commentaren op andersmans schrijfsels, daagde het mij plots hoeveel mensen er wel rondlopen waar ik het bestaan niet van weet. (Voor iemand die halvelings aanhanger is van de principes van de platonistische grot is dat telkens weer een verbijsterende erlebenis –of net niet natuurlijk.) Allemaal mensen met levens en gedachten waar ik niks van afweet. En als we die gedachte verder doortrekken, dan beseft een mens dat minstens 99% van wat er te weten valt onbekend zal blijven –op zijn minst tot hij sterft. En dat is dan weer een ambetante kennis.

Waar brandt de lamp?

De lamp

De Sint bracht voor ons een lamp. Hij liet ze wel eerst bij mijn moeder achter, maar aan die vergissing was rap verholpen. En ze ophangen nam ook al niet meteen veel tijd in beslag. Iedereen content (en wij een beetje (veel) extra). Danukwel Sinterklaas.

PH 50 van Poul Henningsen, ontworpen in 1958.

(Nu nog de tafel opruimen.)

Paradingske

We hadden nog één paraplu. De rest is allemaal verdwenen, of kapot. Het overblijvende regenscherm was een compact geval dat Tessa voor nog geen drie euro ergens had opgepikt op een of andere uitverkoop. Een dofzwarte paraplu met witte bollekens waarvan Tessa ergens toch hoopte dat ik hem niet mannelijk genoeg zou vinden om mee te nemen.

As if. Vanochtend stapte ik parmant met Tessa aan de arm en de paraplu in de hand naar de tramhalte om te gaan ontbijten. Bij de halte aangekomen draaide ik de paraplu welvoeglijk met één hand even rond om de druppels af te schudden. Blijkbaar was de paraplu dan toch niet geschikt voor mannelijke handen, want ik had amper een halve draai uitgevoerd, of daar krakte de bovenkant van de rest van de steel.

(Ach, en ik ben zo al geen herfstmens.)

Cd-plankskes

snapshot

Vorige week kocht ik een extra Billy in Ikea om mijn immer uitbreidende collectie cd’s een plaats te geven. De bijhorende inlegsystemen, waarvan ik er destijds toch een twaalftal had gekocht en die een Billyschap in acht cd-compartimenten opdelen, verkopen ze echter al een tijdje niet meer. Samen met de kast kocht ik dan maar wat extra legplanken –een cd is hooguit een half boek hoog– maar dan zijn de cd’s maar moeilijk handdiep te houden. Dus ging ik vandaag in de Brico een dikke verzelachtige plaat kopen, die ze desgewenst ter plekke op maat snijden. Twaalf planken van 76 op 10 cm, om de op de legplank te leggen, en de cd’s zo zonder morren op grijpafstand te houden.

Straks word ik nog een efficiënt ook.

Nah.

Terwijl ik bezig ben

Morgen heb ik een vergadering (die sommigen onder u waarschijnlijk best interessant zouden vinden, maar ik kan er voorlopig niets over kwijt), en ik heb vandaag de laatste voorbereidselen getroffen. Enfin, ik ben er nog mee bezig, want het is gelijk niet iets dat zomaar áf is.

Onderwijl deed ik ook nog dit:

Hoewel ik wist dat het zever was, in mijn nieuwslezer tóch op Vrouw past niet in nieuwe sportwagen door grote boezem klikken. (Hebt u er nu ook op geklikt?)

Toen ik daarnet vond dat de tv te luid stond, en ik te lui was om op te staan en de afstandsbediening te gaan halen, gezien ik toch met de iPad in mijn handen zat, een diepe zucht slaken omdat ik het geluid niet stiller kan zetten met die iPad (wat ik met de hifi wel kan)? Overigens, die moderne tv’s, hebben die eigenlijk nog ergens zo’n manuele bediening (vs afstandsbediening) om door het ding te navigeren?

Een muziekje? Sonny Rollins is dinsdag 80 geworden…

[youtube https://www.youtube.com/watch?v=mCDv5NK54u0&fs=1&hl=en_US]

Verwarming gezocht

Tijdens de schoolvakantie heb ik gelijk veel minder tijd om dingen te doen. Iedereen is thuis, en dus wijken de gewoonlijke dingen voor de vakantiedingen (jazzfestival, vrienden & familie, musea, shoppen, …). Nu iedereen opnieuw het huis uit is, ben ik al twee dagen mijn achterstand (woehahaha) aan ’t wegwerken. Ik ben bijna door mijn e-mails (en navenante acties); ik moet naar de autokeuring; mijn concertplanning afwerken; en vooral een nieuwe verwarmingsketel (op gas) laten installeren voor het echt koud wordt. Iemand ervaring met één of ander bedrijf (uit het Gentse)?

En terwijl we toch bezig zijn: is het al lang geleden dat u nog eens uw schoorsteen hebt laten vegen (of gewoon nakijken)?

Post-m

De migraine is over, denk ik. De misselijkheid is grotendeels weg, ik bespaar u de details (mijn gal was geel, niet zwart). Zaterdag had ik nog een fantastische dag, zondag kon ik niet eens mee op de verjaardagslunch van mijn schoonmoeder. Ik had taart gebakken, zaterdag, twee taarten zelfs. Van de ene bezorg ik eerstdaag nog het recept, van de andere ga ik eerst nog een tweede versie maken, want ze was te zoet.

Te zoete taart

Bosbessentaart, waarvoor –de anders zo betrouwbare– Rose Levy Beranbaum mij veel te veel suiker heeft laten gebruiken. Of het moet zijn dat de verse bosbessen tegen het einde van het seizoen lopen (en daardoor zoeter zijn), dan wel dat bosbessen toch niet geheel hetzelfde zijn als blueberries.

Edoch, dat alles komt later. Ik sta eindeloos achter met teksten en artikels. Het is bijna Jazz in ’t Park, en ik heb er nog niets over geschreven op (het sinds kort thuisgehoste) Gentblogt. Morgen.