Made in Japan

“Laat u eens goed gaan.”

Tenminste, dat denk ik toch dat ze gezegd heeft, donderdagavond na dat conclaaf, toen ik haar vertelde dat ik daags nadien een paar dingen ging bekijken in evenveel winkels.

Een schone planning, vond ik zelf. Eerst naar de wekelijkse persconferentie van het Gentse stadsbestuur, dan mijn foto’s afhalen bij Dirk, en op de terugweg richting tram, zou ik even bij Rogge binnenstappen. Onze (brolplastieken) citruspers vertoont kuren, en ik zou eens kijken hoe dat zit, prijs- en kwaliteitgewijs, met zo’n Solis citruspers. Bovendien ben ik heimelijk ook op zoek naar de All-Clad pannen die ik gedurende drie maanden in Seattle heb mogen gebruiken, maar die zijn blijkbaar nog niet tot België doorgedrongen. Fenomenaal goede pannen, die All-Clads, mijn gastheer had een selectie steelpannen uit de LTD collectie. Niet dat ik te klagen heb over mijn pannen –de iittala sauspan is overigens een aanrader– maar die All-Clads kan ik maar niet uit mijn kop zetten (en ze zijn overigens goedkoper dan iittala).

Och, ik zal er een halfuurtje rondgewandeld hebben? Ik had een pannenlikker in mijn handen, en twee vershouddozen, en ik heb uitleg gevraagd over Solis versus Santos, en dan heb ik die dozen en die pannenlikker gekocht, en ook twee messen.

Erm ja, want ze hadden daar dus die Kai Shun messen gelijk die van Bob Kramer (weet ge nog?). En hoewel ik wreed content ben van mijn Chroma’s, miste ik nog een een chef’s knife en een paring knife (het kleine mes van Chroma ligt niet goed in de hand, en die Sabatier moe ik iets te frequent bijslijpen naar mijn goesting).

En daarbij, ze had duidelijk gezegd dat ik mij eens mocht laten gaan. Dat had u toch ook gehoord?